ΑΠΟΨΕΙΣ

Τώρα που τα παιδιά ξεκίνησαν να γράφουν και φαίνεται ότι –ευτυχώς, δεν έχουμε μέχρι στιγμής κάποιο πρόβλημα, είναι καλύτερα να τα αφήσουμε στην ησυχία τους. Ας γράψουν και θα δούμε μετά την πορεία τους στα ΑΕΙ, τις ιδέες, τις σκέψεις και τις προοπτικές.

Αξίζει να ασχοληθούμε με την διαμόρφωση του προγράμματος στο Λύκειο και στο Γυμνάσιο. Δυστυχώς παρά τους άξιους επιστήμονες που πλαισίωσαν το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής η πολιτική έχει τη σφραγίδα της προέδρου της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων οι οποίοι γράφουν σε πολυτονικό. Πιθανόν μετά τα Αρχαία και τα Λατινικά θα είναι η επόμενη μεταρρύθμιση! Το πολυτονικό!

Εξοβελίζεται από το πρόγραμμα του Γυμνασίου και του Λυκείου η Πολιτική. Φαίνεται όταν έλεγαν να φύγει η Πολιτική από τα Σχολεία (δηλαδή να μην υπάρχει άμεση ή έμμεση επίδραση των οργανώσεων Νεολαίας και των Κομμάτων) η κ. υπουργός (και οι άλλοι) κατάλαβαν να μην διδάσκεται Πολιτική. Δηλαδή, ο μαθητής να μην μαθαίνει για την οργάνωση της Πολιτείας, το Κοινοβούλιο, τις εξουσίες, τα Κόμματα, τους Δήμους, τις Περιφέρειες, τα κριτήρια επιλογής αντιπροσώπων, τις ομάδες πίεσης, τα Συνδικάτα, την εκλογική εκστρατεία, την διαβούλευση, τις συλλογικές διαδικασίες, την Δημοκρατία (ως πολίτευμα και την εφαρμογή της: όχι κάτι τύπους με χλαμύδες στην Αρχαία Αγορά ή τώρα στην Σύγκλητο). 

Φυσικά δεν μαθαίνει για την Ευρωπαϊκή Ένωση και πως σχηματίστηκε. Ποια είναι η θέση της Χώρας σε αυτήν. Τι θα πει Ευρωπαίος πολίτης, ποια είναι η διάκριση μεταξύ εθνικής και ευρωπαϊκής ταυτότητας. Δεν μαθαίνει και άλλα: πως κάνουμε έρευνες (καταργήθηκε και το project), πως διαβάζουμε έρευνες (ας ακούει τους δημοσιογράφους να τα εξηγούν), ποια είναι η αξία των στοιχείων. Ούτε Πιθανότητες και Στατιστική μαθαίνει. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό.

Αυτός ο ίδιος ο μαθητής καλείται να συμμετέχει στην μαθητική κοινότητα (μήπως να την καταργήσουμε και να κάνουμε εκλογή της Βασίλισσας και του Βασιλιά της τάξης;) και να διαπραγματευτεί συλλογικά. Να θέσει προτεραιότητες, να μιλήσει με τους καθηγητές και την Διεύθυνση. Να μάθει να ιεραρχεί. Δε βαριέσαι: ας πλακώνονται και να κάνουν ότι νομίζουν. Ο μαθητής αυτός καλείται να πλαισιώσει το Συμβούλιο Νέων του Δήμου του. Εδώ δεν ξέρει τι είναι ο Δήμος, το Συμβούλιο θα πλαισιώσει; Να δει αν τα δικά του θέματα πρέπει να ιεραρχηθούν, να συμβιβαστεί, να καταλάβει ότι γεωγραφικά και κοινωνικά πρέπει να μπουν προτεραιότητες και να ασκηθούν πολιτικές. Ας κάνει αυτό που ξέρουμε: άμα είσαι συγγενής του Δημάρχου ή του Αντιδημάρχου θα πετύχεις αυτό που θέλεις!

Τέλος αυτός και αυτή θα ψηφίσει! Με τι άραγε κριτήρια; Το ύψος, το βάρος, το χρώμα των ματιών; Ότι του πει η οικογένεια; Όποιον είναι πιο μάγκας; Πως θα καταλάβει τι προτείνουν οι υποψήφιοι; Αρχαία ή Λατινικά θα μιλάνε;

Έχουμε μεγάλη πλάκα. Είναι βέβαιο ότι θα καταλάβουμε το λάθος μας. Ίσως όμως να είναι αργά. Θα φανεί στις άλλες εκλογές όταν θα μιλάνε για την νεολαία που δεν ξέρει τι της γίνεται…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Ιουνίου 2020