SOS
Καθώς έρχομαι σε επαφή σε εβδομαδιαία βάση με ανθρώπους που ζουν σε προσφυγικές δομές πέριξ της Θεσσαλονίκης (σε ευχαριστώ ΚΑΙ γι' αυτήν τη δυνατότητα που μου χάρισες λατρεμένο μου εμβόλιο και μήτρα της ελευθερίας μου), είμαι σε θέση να ξέρω πως δεν υπάρχει γι' αυτούς τους ανθρώπους η δυνατότητα να εμβολιαστούν.
Η πρόσβαση στον εμβολιασμό αποτελεί στα δικά μου μάτια ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Είναι η σωτήρια λέμβος και το σωσίβιο με φωτάκι και σφυρίχτρα σε ένα πλοίο που ολοένα βυθίζεται στη θάλασσα του κορονοϊού και των τωρινών και μελλοντικών μεταλλάξεών του.
Οι πρόσφυγες είναι αναγκασμένοι να παραμένουν στοιβαγμένοι σε ένα άθλιο και μίζερο παρόν, φορτωμένοι τα τραύματά τους και τις πληγές τους.
Το μόνο που τους λείπει είναι να μετατραπεί η κόλασή τους δυνητικά σε ένα γκέτο τύπου Σπιναλόγκας, όταν η Δέλτα εκδοχή του SARS-CoV-2 πιάσει να μεταδίδεται αν δεν το έχει ήδη κάνει.
Παράπλευρο όφελος θα είναι το βραχυκύκλωμα, κοινώς κοκομπλόκο που θα υποστούν σ' αυτή την περίπτωση οι ανησυχούντες για την αλλοίωση του ελληνικού DNA τους κάποιοι από τους αρνητές των εμβολίων. Ίσως ξαφνικά να αρχίσουν τα κάτω τα χέρια από τα δικά μας εμβόλια και να ζητήσουν να τα κάνουν οι ίδιοι με σηκωμένα μανίκια στο μπράτσο. Δεν το λες και λίγο.
Σε κάθε περίπτωση, η Πολιτεία οφείλει να μας ενημερώσει τι προτίθεται να κάνει γι' αυτό το θέμα και να μας εξηγήσει επίσης γιατί άργησε.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 11.07.2021
