ΑΠΟΨΕΙΣ

«Είσαι δίδυμος μωρό μου το έργο το χω ξαναδεί / στον Αιγόκερω θα πάω που είναι πιο καλό παιδί…». Ζώδια και οίκοι, ωροσκόπια και ωροσκόποι, πλανήτες και συναστρίες όλα σε ένα τσουβάλι.

«Τι ζώδιο είσαι;», σε ρωτάει με το που σε γνωρίζει και είναι σαν τον αστυνομικό που σου ζητάει ταυτότητα όταν κάνει ντου σε μπαρ.

Κι όσο κι αν το παραπάνω άσμα έχει μια χιουμοριστική, εικάζω, διάσταση, ένας ολόκληρος κόσμος στρέφεται γύρω από γαλαξίες και διαπλανητικές επιρροές, από την πανσέληνο και τις εκλείψεις μέχρι τον ανάδρομο Δία και τις μοίρες των πλανητών όταν γεννιόσουν!

Και όμως συμβαίνει. Πέρα από την πλάκα ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων πολλοί από τους οποίους καλλιεργημένοι, μορφωμένοι ή και διανοούμενοι εξιτάρονται γύρω από συζητήσεις περί της επιρροής των αστεριών στη ζωή μας, πολλοί είναι δε αυτοί που συμβουλεύονται και αστρολόγους -για να μην θυμηθούμε ότι κάποτε αυτό συνέβαινε και σε ολόκληρο πρωθυπουργικό μέγαρο…

Υπάρχει, λέει, προφίλ συγκεκριμένο. Όποιος ανήκει στο τάδε ζώδιο είναι έτσι, ο άλλος αλλιώς, ο παράλλος αλλιώτικα. Και σε κοιτάνε στραβά όταν είσαι σκορπιός γιατί, λέει, το δηλητήριό σου είναι τέτοιο που μπορεί να καταστρέψει και τον εαυτό σου τον ίδιο όπως ακριβώς και το συγκεκριμένο αραχνίδιο…

Έχουμε πάντα την ανάγκη εμείς οι άνθρωποι να προσπαθούμε να κατανοούμε τον κόσμο μέσα από διάφορους τρόπους, όπως μπορεί και όσο μπορεί ο καθένας. Έχουμε πάντα μια αγωνία για το τι θα μας συμβεί στο μέλλον, για το αν μπορούμε να προβλέψουμε αυτό που έρχεται, να το αποφύγουμε ή να πέσουμε πάνω του με τα μούτρα, να το προσπεράσουμε ή να μην το επιτρέψουμε.

Ψευδαισθήσεις… Απλώς γιατί δεν εννοούμε να παραδεχτούμε ότι ο έλεγχος είναι αλλού και όχι σε ’μας. Κι όταν το δούμε αυτό να έρχεται μπροστά μας, τότε παίζει και να το παραδεχτούμε, παίζει όμως και όχι.

Γιατί η συνειδητότητα δεν είναι απλή υπόθεση, «Κι εσύ στ’ αστέρια βλέπεις μόνο ζώδια», όπως έχει γράψει και τραγουδάει πολύ ωραία ο φίλτατός μας Φοίβος…