ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ενεπλάκη, ως μη όφειλε, στον προεκλογικό αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ. Άγνωστο για ποιο λόγο, συμμετείχε στην παράσταση του Μεγάρου Μαξίμου, συμβάλλοντας, ενσυνειδήτως στον καλλωπισμό της εικόνας του πρωθυπουργού στο ακροατήριό του. Και για να γίνω σαφέστερος. Ο Αλ. Τσίπρας άριστα πράττει. Προσπαθεί να κερδίσει πόντους και να ανακάμψει στη δύσκολη περίοδο που διέρχεται η κυβέρνησή του. Ο αρχιεπίσκοπος γιατί τον βοηθεί; Ρώτησε την Ιερά Σύνοδο; Ρώτησε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως καθώς τα των Νέων Χωρών (Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη, νησιά Β. Αιγαίου) ανήκουν στη δικαιοδοσία του; Ας γνωρίζει ο αναγνώστης πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν συνέταξε τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, το 1977, διαβουλεύθηκε προηγουμένως με τον πατριάρχη.

Τα ερωτήματα είναι πολλά για την ουσία της υποτιθέμενης συμφωνίας. Γράφω υποτιθέμενη γιατί κατά το ήμισυ τουλάχιστον τελεί υπό την έγκριση του πατριάρχη και προφανώς του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπου θα προσφύγουν οι θιγόμενοι ιερείς. Αλλά ακόμα πιο πολλά ερωτήματα υπάρχουν για την απόφαση του αρχιεπισκόπου να κάνει ένα «δωράκι» στον πρωθυπουργό. Τι διασφάλισε η εκκλησία; Ποιο το κέρδος της από τη συνεκμετάλλευση της περιουσίας της; Μήπως την επιχορήγηση της πολιτείας θα τη διαχειριστούν κατά το δοκούν οι μητροπολίτες, σε βάρος των κληρικών;

Νομίζω πως σε όλα αυτά τα ερωτήματα και σε πολλά άλλα οι απαντήσεις θα δοθούν συν τω χρόνω. Το ζήτημα είναι πολύ μεγάλο, καθώς εμπλέκεται άμεσα και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο ως γνωστό βάλλεται πανταχόθεν. Όσοι πιστεύουν πως το θέμα έκλεισε με την επικοινωνιακή φιέστα του Αλ. Τσίπρα, είναι γελασμένοι. Το Εκκλησιαστικό τώρα ανοίγει. Δεν γνωρίζουμε τη βούληση της Ιεράς Συνόδου, δεν γνωρίζουμε την αντίδραση των κληρικών σε όλη τη χώρα.

Μα δεν είναι θετική η νέα σχέση πολιτείας - εκκλησίας; θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Για τον πολίτη είναι παντελώς αδιάφορο, καθώς τη μισθοδοσία των κληρικών την αναλαμβάνει η εκκλησία, αλλά συγχρόνως επιδοτείται με το ισόποσο. Συνεπώς, ο προϋπολογισμός ελάχιστα ανακουφίζεται. Υπό προϋποθέσεις -εφόσον δηλαδή οι εταίροι μας το επιτρέψουν- θα μπορούσαν να προσληφθούν στο δημόσιο 10.000 δημόσιοι υπάλληλοι στη θέση των 10.000 ιερέων, που τυπικά θα πάψουν να μισθοδοτούνται από τον προϋπολογισμό άμεσα. Επειδή όμως η ισόποση επιχορήγηση της εκκλησίας θα βαρύνει τις δαπάνες του, πιθανόν οι δανειστές μας να μην κάνουν αυτό το προεκλογικό δωράκι στον Αλ. Τσίπρα.

Ουσιαστικά, μόνο μία μεταρρύθμιση έγινε μεταπολιτευτικά στις σχέσεις πολιτείας - εκκλησίας. Αυτή του Α. Παπανδρέου, ο οποίος, με την καθιέρωση του πολιτικού γάμου και μία σειρά άλλων θεσμικών παρεμβάσεων, επανακαθόρισε, μερικώς, αυτές τις σχέσεις. Η υπόθεση των ταυτοτήτων, επί Σημίτη, ήταν μια υπόθεση ρουτίνας, που προσέλαβε τις διαστάσεις που προσέλαβε, λόγω λανθασμένων χειρισμών του τότε πρωθυπουργού.

Είναι γνωστό τοις πάσι πλέον πως ο πρωθυπουργός καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, που αποδεικνύεται καταστροφική γι’ αυτόν. Και η κλεψύδρα αδειάζει. Η ημέρα των εκλογών πλησιάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται. Η μόνη του ελπίδα για να αποτρέψει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας είναι να «πιάσει» κάποιο από τα επικοινωνιακά του τρικ. Και δυστυχώς σε αυτήν του την προσπάθεια αρωγός είναι ο αρχιεπίσκοπος.

Το είδαμε και αυτό!