Το φυσάνε και δεν κρυώνει, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με αυτό που τους συμβαίνει. Με έναν τύπο ο οποίος αφίχθη λίγο πριν από τις εκλογές στο Κλεινόν Άστυ, προερχόμενος από τη μητρόπολη του καπιταλισμού, χωρίς να ξέρουν το παραμικρό γι' αυτόν, δίχως καν να είναι μέλος του κόμματος, με ένα μήνα προεκλογική εκστρατεία μέσω του διαδικτύου, τους παίρνει το κόμμα, χωρίς να το πάρουν είδηση. Και τώρα αποσβολωμένοι, προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν πώς ακριβώς συνέβη όλο αυτό. Πώς ένας “τουρίστας”, χωρίς σχέδιο, δίχως πολιτική πρόταση, κατάφερε να γοητεύσει την πλειοψηφία των μελών και φίλων του κόμματος.

Ο αιφνιδιασμός των στελεχών είναι πρόδηλος. Φαίνεται στην αμηχανία τους και στις σπασμωδικές αντιδράσεις τους. Στις καταγγελίες τους για χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, για το βρώμικο πόλεμο από τα τρολ που διαβιούν στο βούρκο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αλήθεια, τώρα τα αντιλήφθηκαν; Τώρα που στράφηκαν εναντίον τους;

Όσα συμβαίνουν τις ημέρες αυτές στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτόγνωρα. Για οποιοδήποτε κόμμα, πολλώ δε μάλλον για κόμμα της Αριστεράς. Ωστόσο όλα έχουν την εξήγησή τους. Κατ' αρχάς, ο ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο παρέδωσε ο Αλέξης Τσίπρας, δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα που παρέλαβε το 2008. Ένα κόμμα με σαφείς θεσμικές λειτουργίες, με ισχυρά συλλογικά όργανα, με ουσιαστικά συνέδρια τα οποία παρήγαγαν πολιτικές και εξέλεγαν ηγεσίες. Σχεδόν τίποτε απ' όλα αυτά δεν συναντάται στον ΣΥΡΙΖΑ του 2023. Εδώ και περίπου μια δεκαετία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε καθαρά αρχηγικό κόμμα. Οι εσωκομματικές διαδικασίες ατόνησαν ή ήταν διεκπεραιωτικές. Για όλα τα σοβαρά θέματα αποφάσιζε ο αρχηγός, με δυο, τρεις κολλητούς του. Αλήθεια, ποιο κομματικό όργανο αποφάσισε τη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο;

Μετά την απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας και τις δύο πρόσφατες συντριπτικές εκλογικές ήττες που οδήγησαν τον Τσίπρα σε παραίτηση, το κόμμα βρισκόταν σε κατάσταση σοκ. Αντί να αναστοχαστεί, να συζητήσει για τις αιτίες που οδήγησαν στην κατρακύλα και στη συνέχεια να αναζητήσει τη νέα ηγεσία του, τα στελέχη του επέλεξαν να βάλουν το κάρο μπροστά από το άλογο. Αποφάσισαν, πρώτα να εκλέξουν τον επόμενο αρχηγό και στη συνέχεια να συζητήσουν για το πως θα πορευτούν από δω και στο εξής. Σε αυτό συμφώνησαν σχεδόν οι πάντες. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις, με πιο συγκροτημένη αυτήν του Διονύση Τεμπονέρα.

Οπαδός της fast track διαδικασίας ήταν και η Έφη Αχτσιόγλου. Ένιωθε πως ήταν το φαβορί, συνεπώς δεν είχε κανένα λόγο να μπλέξει με μακρόσυρτες και εξαντλητικές εσωκομματικές διαδικασίες. Χωρίς όμως, θεσμικά αντίβαρα, το κόμμα αποδείχθηκε ανοχύρωτο και ευάλωτο σε εξωτερικούς “εισβολείς”. Η απροσδόκητη εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη έκανε γκελ στη σοκαρισμένη και απελπισμένη εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία, εθισμένη πια σε μεσσιανικές συνταγές, είδε στο πρόσωπο του αυτοδημιούργητου 35χρονου, τον άνθρωπο που μπορεί να την οδηγήσει ξανά στη γη της επαγγελίας.

Πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στην “επόμενη μέρα”. Σε όσα θα συμβούν από Δευτέρα, που ο Κασσελάκης θα στρογγυλοκαθίσει στην προεδρική καρέκλα του εβδόμου ορόφου στην Κουμουνδούρου. Οι οιωνοί δεν είναι ευνοϊκοί κι αυτό δεν θα είναι κακό μόνον για τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι κακό και για τη χώρα.

Υ.Γ. Πάντως, εάν ο Κασσελάκης ξαναβγεί στο ξέφωτο μπροστά στα μικρόφωνα, όπως έκανε χθες βράδυ στο Αιγάλεω, η Αχτσιόγλου μπορεί να ελπίζει.