ΑΠΟΨΕΙΣ

Ας τα δούμε ένα ένα: Πρώτον, ο πρωθυπουργός αποπέμπει τον υπουργό με τον οποίο συμφωνεί (Ν. Κοτζιάς) για χάρη του υπουργού με τον οποίο διαφωνεί (Π. Καμμένος). Δεύτερον, ο απερχόμενος υπουργός Εξωτερικών προαναγγέλλει την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στο Ιόνιο, κάτι που δεν έπραξε όσο ήταν υπουργός, δεσμεύοντας έτσι το νέο υπουργό, που τυγχάνει να είναι και ο πρωθυπουργός. Τρίτον, ο Π. Καμμένος παραμένει στην κυβέρνηση μέχρι να αποχωρήσει από αυτήν, όπως δηλώνει δημοσίως. Τέταρτον, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίζεται πως η κυβέρνηση διαθέτει πλειοψηφία στη Βουλή και χωρίς τη στήριξη του Π. Καμμένου. Κάτι που σημαίνει πως ο ένας εταίρος -ο ΣΥΡΙΖΑ- μεθοδεύει τη διάλυση του άλλου -των ΑΝΕΛ- ο οποίος άλλος σχεδιάζει την ανατροπή του πρώτου. Πέμπτον, είναι ολοφάνερο πως μέσα σε αυτό το βορβορώδες τοπίο, οι δύο εταίροι αλληλοεκβιάζονται για κάποια από τα πεπραγμένα τους. Έκτον, ο Π. Καμμένος ζητεί την αποπομπή από την κυβέρνηση του Τ. Κουίκ, στελέχους του κόμματός του, γιατί ο τελευταίος διαφωνεί με τη θέση του αρχηγού του για το σκοπιανό ζήτημα. Έβδομον. Άφησα για το τέλος το καλύτερο, το πιο ουσιαστικό, που φανερώνει τον κυνισμό και του Αλ. Τσίπρα και του Π. Καμμένου. Την ώρα που ο πρωθυπουργός χαιρετίζει την απόφαση της Βουλής της FYROM για την αναθεώρηση του συντάγματος, την ίδια ώρα ο υπουργός Εθνικής Αμύνης καταγγέλλει πως το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν προϊόν εξαγοράς ψήφων, προκαλώντας την οργή των γειτόνων μας. Μας δουλεύουν; Έτσι φαίνεται. Σε αγαστή συνεργασία και οι δύο συνεταίροι, μοιράζοντας τους ρόλους, ώστε να είναι και οι δύο αρεστοί στο ακροατήριό τους, πορεύονται χέρι χέρι έως την ημέρα που θα προκηρυχθούν οι εκλογές, οπότε ο Π. Καμμένος θα φανεί πως ανατρέπει την κυβέρνηση. Και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Άλλωστε ο Αλ. Τσίπρας το δήλωσε. Θα φτάσουν στο τέλος μαζί με τον Καμμένο. Όλα τα υπόλοιπα είναι κουτοπόνηρα σχέδια, κουτοπόνηρων ανθρώπων, που εξυπηρετούν αυτόν το σκοπό. Μπορεί αυτή η κυβέρνηση, με αυτήν την εικόνα που παρουσιάζει, να διαχειρισθεί όλα τα μεγάλα προβλήματα του 2019; Μπορεί άνθρωποι που ραδιουργούν, άνθρωποι που το μόνο που τους ενώνει είναι η παραμονή τους στην εξουσία, να αντιμετωπίσουν το ρευστό πολιτικό τοπίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Όπως φαίνεται, τυπικά ναι, μπορούν. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν ψηφίσει χωρίς ενδοιασμούς τα πάντα, δεν θα στενοχωρηθούν για τις φιγούρες του Π. Καμμένου. Εδώ ψήφισαν το αριστερό μνημόνιο, υποθήκευσαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος στο υπερταμείο, έκαναν και κάνουν γονυκλισίες στους «φονιάδες των λαών» και θα ασχοληθούν τώρα με τον Πάνο; Το εφταχίλιαρο να πέφτει κάθε μήνα. Για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη, που θα ήταν και μια δημοκρατική διέξοδος, ούτε σκέψη. Ακόμα και με κυβέρνηση μειοψηφίας θα κυβερνήσουν, όπως δηλώνουν.

Οι πολίτες, μακριά από τις καμαρίλες της εξουσίας και τις κυβερνητικές ραδιουργίες, αγωνιούν για την οικονομία, για τις επιχειρήσεις που εξακολουθούν να εγκαταλείπουν τη χώρα, αγωνιούν για τα εθνικά μας ζητήματα και για την παιδεία. Και αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με το παρασκήνιο και τις κρυφές ατζέντες. Αυτά τα προβλήματα απαιτούν ένα καινούργιο κυβερνητικό σχήμα, που θα προκύψει από εκλογές, για να τα διαχειρισθεί.