Τα σπαθιά βγήκαν από τα θηκάρια, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον δεν χρησιμοποιούνται, παρά μόνον επιδεικνύονται για προειδοποιητικούς και αποτρεπτικούς λόγους.

Αναφέρομαι στη… μάχη που σοβεί στις παρυφές της νέας κυβέρνησης με έπαθλο τις περίοπτες- αλλά και τις λιγότερο σημαντικές- θέσεις κρατικών αξιωματούχων, που στελεχώνονται εδώ και λίγες ημέρες και που αναμένεται να συμπληρωθούν εντός -του κατά τα άλλα νεκρού μήνα- του Αυγούστου.

Από τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης, έγινε φανερή η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να αξιοποιήσει στελέχη από τρεις μεγάλες ομάδες ανθρώπων.

Πρώτη, η Νέα Δημοκρατία, από την οποία έχρισε υπουργούς όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη, επιδιώκοντας να διατηρήσει απόλυτα τις ισορροπίες ανάμεσα στους… δικούς του, τους Σαμαρικούς και τους Καραμανλικούς. Με τον τρόπο αυτό ο νέος πρωθυπουργός ήθελε αφενός να δείξει ότι εκφράζει το όλον της παράταξης δίχως μνησικακίες και αφορισμούς, και αφετέρου να μη δώσει αφορμές για δημόσιες πικρίες και αμφισβήτηση των επιλογών του.

Δεύτερη δεξαμενή, η ομάδα νέων στελεχών που πορεύτηκαν μαζί του τα τελευταία χρόνια και δούλεψαν για να τον οδηγήσουν στο Μαξίμου. Τα νέα αυτά στελέχη, άγνωστα στους πολλούς καθώς δεν είχαν προϋπηρεσία και κομματική διαδρομή, θεωρείται ότι κομίζουν την κοινωνία στην πολιτική, τις φρέσκες ιδέες και επεξεργασμένα σχέδια μεταρρυθμίσεων που στηρίζονται στις καλές διεθνείς πρακτικές. Αυτής της κατηγορίας τα στελέχη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα μοίρασε σε υφυπουργεία, γενικές και ειδικές γραμματείες -τουλάχιστον έναν δίπλα σε κάθε υπουργό, ώστε να τον… επιτηρούν αν δεν εφαρμόζει τις οδηγίες του Μαξίμου και κάνει του κεφαλιού του.

Τρίτη κατηγορία στελεχών, οι προερχόμενοι από τον εκτός ΝΔ πολιτικό χώρο, του λεγόμενου προοδευτικού- μεταρρυθμιστικού κέντρου. Πρόκειται για ΠΑΣΟΚογενείς- κυρίως και… Ποταμίσιους, η ένταξη των οποίων στη ΝΔ επιτρέπει στον πρωθυπουργό να εμφανιστεί ως ο άνθρωπος που διευρύνει τη ΝΔ προς τη σοσιαλδημοκρατία, χωρίς να το κάνει με τον άκομψο και αγοραίο τρόπο που το επιχείρησε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας.

Χρυσοχοΐδης, Μενδώνη, Πιερρακάκης, Θεοχάρης ορκίστηκαν υπουργοί, ενώ μεγαλύτερος αριθμός ατόμων της ίδιας… προέλευσης, τοποθετήθηκαν σε κατώτερες θέσεις του κυβερνητικού μωσαϊκού.

Η νωπή εντολή που έλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη μεγάλη νίκη του στις πρόσφατες εκλογές, δεν δημιουργεί προς το παρόν περιβάλλον κατάλληλο για αμφισβητήσεις.

Ωστόσο, οι επιλογές στελεχών εκτός του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ, δημιούργησαν εκνευρισμό σε εκείνους που θεωρούσαν ότι η νίκη του κόμματός τους θα σήμανε αυτόματα την προσωπική τους αξιοποίηση στην κυβέρνηση και το κράτος.

Μέχρι τώρα, έχουμε μόνον γκρίνιες και δυσφορία. Στην πρώτη στραβή- όταν δηλαδή γίνει κάποιο λάθος ή κάποια γκάφα- τότε θα φανεί αν εκφραστούν και σε ποιον βαθμό επικρίσεις για την επιλογή του πρωθυπουργού να αγνοήσει τον κομματικό μηχανισμό και τους γέννημα-θρέμμα Δεξιούς.

Γιατί, όπως κυνικά και δίχως συστολή μου έλεγε γνωστός μου που… καραδοκεί, «αν δεν βολευτούμε εμείς οι αγωνιστές της παράταξης, ποιοι θα βολευτούν…»

ΥΓ. Ελπίζω κι ευελπιστώ ο Κυριάκος να αντέξει μέχρι τέλους…

-Όταν εμείς στη «ΜτΚ» γράφαμε ότι θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή η διατήρηση του πρωθυπουργικού γραφείου της Θεσσαλονίκης, οι περισσότεροι στοιχημάτιζαν ότι λέγαμε του κεφαλιού μας κι ότι αυτοί ήξεραν. Επικαλούνταν μάλιστα τα όσα υποστήριζε η ΝΔ ως αντιπολίτευση (όταν συστάθηκε το εν λόγω γραφείο και τοποθετήθηκε σε αυτό επικεφαλής η Κατερίνα Νοτοπούλου), αλλά και τις σχετικές αναφορές του ΥΜΑΘ Θόδωρου Καράογλου, ο οποίος -και ορθώς από την πλευρά του- θεωρούσε ότι το γραφείο πρωθυπουργού περιττεύει και ότι ο ίδιος μπορεί να καλύψει επαρκώς τις ανάγκες της κυβερνητικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης.

-Στη ΜτΚ της 28/7/19, στην «τελευταία σελίδα», γράφαμε: «η διατήρηση του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη κάθε άλλο παρά περιττή προβάλλει, με την υπόθεση να βρίσκεται στο ζύγι του Κυριάκου Μητσοτάκη και των επιτελικών στελεχών του Μεγάρου Μαξίμου, που πρέπει το συντομότερο να λάβουν τις αποφάσεις τους.

-Ο πρωθυπουργός δεν έχει κανέναν λόγο να θέλει να καταργηθεί ένας θεσμός που είχε θετικά αποτελέσματα για την πόλη, απλά και μόνον επειδή τον είχε δημιουργήσει ο προκάτοχός του Αλέξης Τσίπρας.

-Η δουλειά που είχε κάνει το εν λόγω γραφείο (απόδοση στρατοπέδων στις τοπικές κοινωνίες και της α’ προβλήτας στον δήμο Θεσσαλονίκης) αλλά και κυρίως η αποκατάσταση της απευθείας και αδιαμεσολάβητης σχέσης της Θεσσαλονίκης και των θεμάτων της με τον πρωθυπουργό, αποτελούν μια θετικότατη παρακαταθήκη για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας που δεν θα πρέπει να σβηστεί, απλά και μόνον για λόγους που σχετίζονται με πρόσωπα και ανταγωνισμούς, σχετικούς με την τοπική εξουσία και τις φιλοδοξίες τοπικών αξιωματούχων.

-Το επιχείρημα ότι το πρωθυπουργικό γραφείο περιττεύει αφού υπάρχει ΥΜΑΘ, δεν είναι ισχυρό. Το ΥΜΑΘ δεν είναι υπουργείο που έχει ως αρμοδιότητα τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου στην βόρεια Ελλάδα, αλλά ένα υφυπουργείο Εσωτερικών με τοπικές αρμοδιότητες. Δηλαδή ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τη διαχείριση των θεμάτων ευθύνης του υπουργείου Εσωτερικών στην περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης. Δεν έχει καμιά ουσιαστική ευθύνη επί αναπτυξιακών θεμάτων, επί θεμάτων των υπουργείων Εξωτερικών, Παιδείας, Πολιτισμού κ.λπ.

-Όπως δηλαδή η ύπαρξη τόσων υπουργείων στην Αθήνα, δεν κάνει να περιττεύει ένα ισχυρό γραφείο πρωθυπουργού στο Μαξίμου, έτσι και ένα γραφείο Θεσσαλονίκης του πρωθυπουργού, μπορεί να βοηθήσει τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο να έχει άμεσα πλήρη εικόνα για τα θέματα της βόρειας Ελλάδας, όσο και τους τοπικούς φορείς να βρίσκουν ανοιχτούς δρόμους διοχέτευσης των θεμάτων τους στον πρωθυπουργό».

ΥΓ. Αναδημοσιεύω σήμερα αυτά που γράφαμε τότε, γιατί επιτυχία στο ρεπορτάζ, δεν είναι μόνον να έχεις πρώτος την πληροφόρηση, αλλά να μπορείς να προβλέπεις τι θα γίνει αναλύοντας την κατάσταση και συνθέτοντας τα δεδομένα. Μερικές φορές δεν είναι κακό να παινέψεις το σπίτι σου, γιατί αλλιώς θα πέσει να σε πλακώσει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11 Αυγούστου 2019