Ερώτηση πρώτη: Θα συνέβαινε το δυστύχημα των Τεμπών εάν δεν υπήρχε το “ανθρώπινο λάθος”; Η απάντηση είναι: “ασφαλώς όχι”. Ερώτηση δεύτερη: Θα συνέβαινε το δυστύχημα των Τεμπών εάν, παρά το ανθρώπινο λάθος λειτουργούσαν όλα τα συστήματα ασφαλείας τα οποία προέβλεπε η σύμβαση “717” που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε; Η απάντηση είναι: “ασφαλέστατα όχι”.

Όλα τα υπόλοιπα καλείται να τα διαλευκάνει η Δικαιοσύνη, υπερβαίνοντας ακόμη και εμπόδια που κάποιοι επιχειρούν να υψώσουν.

Να δώσει απαντήσεις σε όλα τα αναπάντητα ερωτήματα, που δεν είναι και λίγα. Να αποδώσει κατηγορίες, να επιβάλλει ποινές. Είναι το ελάχιστο οφειλόμενο χρέος στη μνήμη των 57 θυμάτων, καθώς και απέναντι στις οικογένειές τους.

Είναι συγχρόνως κι ένα στοίχημα για την ίδια τη Δικαιοσύνη η οποία καλείται να ξεπεράσει τον εαυτό της και να εκδώσει την ετυμηγορία της το ταχύτερο δυνατόν. Όχι μετά πέντε, έξι και δέκα χρόνια όπως συμβαίνει συνήθως και όπως συνέβη και σε άλλες ανάλογες υποθέσεις σαν κι αυτές στο Μάτι, στη Μάνδρα, στη συμμορία της Χρυσής Αυγής κ.ο.κ.

Πέρα από μεγάλο στοίχημα, η υπόθεση των Τεμπών είναι και θέμα τιμής για τη Δικαιοσύνη η οποία αποτελεί έναν από τους θεσμικούς πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι η τελευταία καταφυγή, το τελευταίο αποκούμπι για όσους δεν έχουν άλλον τρόπο προκειμένου να βρουν το δίκιο τους. Και στη συγκεκριμένη υπόθεση η Δικαιοσύνη αποτελεί πράγματι την τελευταία καταφυγή, μετά την αποκαρδιωτική, αλλά αναμενόμενη δυστυχώς, κατάληξη των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής η οποία, με ευθύνη της πλειοψηφίας, για το μόνο που ενδιαφέρθηκε ήταν η συγκάλυψη κάθε πιθανής ποινικής ευθύνης πολιτικών προσώπων.

Στο μεταξύ, έως ότου αποφανθεί η Δικαιοσύνη η κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια παρεμπόδισης του έργου της. Η έως τώρα συμπεριφορά της, ήδη από τις πρώτες ώρες μετά το δυστύχημα ως και την παρωδία της εξεταστικής επιτροπής, έχουν δημιουργήσει ισχυρή την πεποίθηση στην κοινή γνώμη ότι για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η συγκάλυψη.

Το βλέπει ήδη αυτό να αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις. Και θα το δει, είναι απολύτως βέβαιο, και στην κάλπη των ευρωεκλογών. Όχι γιατί έχει απέναντί της καμιά σπουδαία αντιπολίτευση. Με αυτήν μια χαρά τα φέρνει βόλτα.

Όμως, τώρα, απέναντί της έχει τη συλλογική απαίτηση για απονομή Δικαιοσύνης, όπως συμβολικά αλλά και ουσιαστικά εκφράζεται στο πρόσωπο μιας επίμονης, υπερήφανης χαροκαμένης μάνας.

Το δεύτερο που οφείλει να κάνει η κυβέρνηση, είναι να αντικαταστήσει πάραυτα όλους όσοι βρίσκονται σε νευραλγικές θέσεις στον ΟΣΕ, αλλά και σε άλλες υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες για την ασφαλή λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου. Όχι μόνο γιατί δεν διευκόλυναν, αν δεν παρεμπόδισαν κιόλας, το έργο της Δικαιοσύνης.

Κυρίως επειδή, όπως αποδείχθηκε, δεν έχουν κάνει τα στοιχειώδη ώστε να αποτραπεί κάθε πιθανότητα επανάληψης ενός νέου δυστυχήματος σαν κι αυτό των Τεμπών.

Και πως να τα κάνουν όταν, στο ολιγομελές διοικητικό συμβούλιο ενός τόσο νευραλγικού Οργανισμού συμμετέχει ένας ανθοπώλης...