ΑΠΟΨΕΙΣ

Για τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο καθένας μπορεί να έχει μια άποψη. Υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνει υπόψη του τον βασικό κανόνα της πολιτικής που έχει εμφυτεύσει στο ανθρώπινο είδος ο Ιταλοαμερικανός συγγραφέας, Μάριο Πούτσο μέσω του Ντον Κορλεόνε.

«Μην μισείς ποτέ τον εχθρό σου, σου θολώνει το μυαλό». Στην Ελλάδα, η κυρίαρχη άποψη είναι ότι ο καλύτερος αντίπαλος του Ερντογάν είναι αυτός που τον βρίζει περισσότερο.

Καλή μέθοδος! Εξασφαλίζει ένα γερό χειροκρότημα από την κυρία Χαρούλα στα Χανιά. Αλλά τέτοιο εξασφαλίζει με μεγαλύτερη άνεση ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος τώρα ψάχνει χταπόδια στις κάλπες.

Διότι όποιος υποτιμάει τον Ερντογάν επειδή είναι Τούρκος, ή επειδή είναι ψηλός, είτε επειδή δεν μιλά αγγλικά, διαπράττει ανοσιούργημα.

Ο πρόεδρος Ερντογάν είναι στην εξουσία είκοσι σχεδόν χρόνια διότι είναι ένας πετυχημένος πρόεδρος. Όχι με τα δικά μας μάτια, αλλά με τα μάτια των Τούρκων.

Και σε αυτά πάει πάρα πολύ καλά. Αν παρέδιδε τώρα την εξουσία, θα παρέδιδε μία χώρα, οι πολίτες της οποίας έχουν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη από αυτήν που είχαν όταν ανέλαβε. Και αυτό το ξέρουν.

Άλλοι λένε ότι είναι ισχυρός επειδή έχει μία αναιμική δημοκρατία. Μπορεί να είναι σωστό αλλά ανοίγοντας την Τουρκική τηλεόραση, ο τηλεθεατής βλέπει άπειρα κανάλια να ρέουν μπροστά του. Και αν κάποιος πει ότι είναι ελεγχόμενα, καλό θα είναι να θυμηθεί ότι το ίδιο λέει κι η αντιπολίτευση στην Ελλάδα, όπου ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του. Μία αφόρητη φλυαρία.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ερντογάν είναι αυτό το οποίο η αντιπολίτευση στην Ελλάδα χαρακτηρίζει ως μειονέκτημα του Μητσοτάκη. Ότι δεν είναι ούτε αξιόπιστος, ούτε προβλέψιμος.

Τη μία βρίζει τον Μακρόν, την άλλη μιλάει τρεις ώρες μαζί του στο τηλέφωνο. Έχει πει δύο τουλάχιστον φορές ότι δεν ξανασυναντήσει τον Μητσοτάκη αλλά το έκανε και κάλεσε τους Φινλανδούς και τους Σουηδούς να μην μπουν στον κόπο να πάνε στην Άγκυρα, όπου τους δέχθηκε πριν περάσουν 24 ώρες.

Στην Ελλάδα αυτό αντιμετωπίζεται από κάποιους με θαυμασμό, διότι δείχνει άνθρωπο ικανό στο παζάρι. Αλλά στην κρίσιμη ώρα της σύγκρουσης δεν μπορείς να είσαι και με τις δύο πλευρές της.

Ας μην τον θαυμάζουμε για λάθος λόγους! Ας μην τον φθονούμε. Τέτοιες προσεγγίσεις θολώνουν το μυαλό και ο Ντον Κορλεόνε δεν είναι πια ανάμεσα μας να μας πει ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα…