Ένας μήνας συμπληρώθηκε από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης και όλοι -με εξαίρεση τους εξαιρετικά κακοπροαίρετους απέναντί της- οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η μεγάλη εικόνα της είναι θετική.
Δεν αναφέρομαι μόνο στο νέο μίγμα που επιλέξει ο πρωθυπουργός για την συγκρότησή της: συμπερίληψη επιφανών ιστορικών στελεχών της ΝΔ μαζί με πολλά υποσχόμενους τεχνοκράτες και αποδεκτούς λόγω των αδιαμφισβήτητων ικανοτήτων τους επιλεγμένων εκπροσώπων του λεγόμενου μεταρρυθμιστικού κέντρου -πρώην ΠΑΣΟΚων.
(Επιμέρους αστοχίες σε επιλογές προσώπων είναι δευτερεύοντα θέματα που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα).
Ούτε αναφέρομαι στο «δώρο προς όλους» και κυρίως προς τη μεσαία τάξη που επιφύλαξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την οριζόντια περικοπή του ΕΝΦΙΑ.
Όπως και δεν αναφέρομαι στις τρεις άμεσες νομοθετικές παρεμβάσεις που «ξήλωσαν» την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε ισάριθμους εξαιρετικής σημασίας τομείς: την παιδεία (κατάργηση ασύλου), την αυτοδιοίκηση (διασφάλιση κυβερνησιμότητας δήμων που κινδύνευαν να στραγγαλιστούν από την απλή αναλογική στην εκλογή των δημοτικών συμβουλίων), την εργασία (κατάργηση διάταξης για τον «βάσιμο λόγο» της απόλυσης και πρόσθετες ευνοϊκές ρυθμίσεις για την ένταξη οφειλετών στις 120 δόσεις προς δημόσιο και ταμεία).
Είναι όλα αυτά μαζί και ταυτόχρονα οι κυοφορούμενες αλλαγές στο πλαίσιο της πάταξης της γραφειοκρατίας-ψηφιακής διακυβέρνησης, καθώς κι ένα ευρύ πλέγμα μεταρρυθμίσεων που προαναγγέλθηκαν και αφορούν τις σχέσεις του κράτους με τον πολίτη, την επιχειρηματικότητα, την ασφάλεια, την υγεία κ.λπ.
Κοντολογίς, η κυβέρνηση κατάφερε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι πρεσβεύει την κανονικότητα και το αυτονόητο, ότι θα φέρει στην χώρα όλες τις «καλές πρακτικές» της καθημερινότητας των δυτικοευρωπαϊκών χωρών που ζηλεύουμε και ότι θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για επενδύσεις και ανάπτυξη χωρίς ιδεοληψίες, εμμονές, διαρκή προσκόμματα και πήγαινε-έλα.
Με αυτά ως δεδομένα, θεωρώ ότι η κυβέρνηση πέρασε με επιτυχία τις πρώτες εξετάσεις -τα...προφορικά.
Τα δύσκολα ωστόσο είναι μπροστά της -στα γραπτά.
Εκεί θα κριθεί, καθώς από αυτό που θα αξιολογηθεί τελικά δεν είναι οι καλές προθέσεις και οι φρέσκιες ιδέες, αλλά η ικανότητά της να ανταποκριθεί στις δύσκολες συνθήκες και να φέρει αποτελέσματα. Απτά και μετρήσιμα.
Να υπογραμμίσω ωστόσο, ότι μου έκανε εντύπωση -αρνητική εννοείται- η ανυπαρξία σχεδίου αντιμετώπισης μερικών θεμάτων ύψιστου συμβολισμού και σπουδαιότητας, τα οποία είχαν απασχολήσει έντονα την κοινή γνώμη και είχαν μονοπωλήσει την επικαιρότητα. Αναφέρομαι στο κορυφαίο θέμα της ΔΕΗ για το οποίο η κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει κάποιο πειστικό και συγκεκριμένο σχέδιο αν και θα όφειλε.
Παρομοίως, η Νέα Δημοκρατία -με ευθύνη των κεντρικών της οργάνων αλλά και κυρίως των τοπικών εκπροσώπων της (βουλευτών κ.λπ.)- «συλλαμβάνεται» να μην έχει το παραμικρό σχέδιο για τα φλέγοντα θέματα της Θεσσαλονίκης -τον ΟΑΣΘ, το μετρό, την ΕΥΑΘ, την Εγνατία Οδό.
-Δεν είναι ώρα για στείρες επισημάνσεις και αναθέματα, αλλά για αυστηρές προειδοποιήσεις.
Ο Σεπτέμβριος πλησιάζει και με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ (7/9) ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει εκτός των άλλων (οικονομικής πολιτικής και ευρύτερου κυβερνητικού προγραμματισμού) να παρουσιάσει στην πόλη το σχέδιο της κυβέρνησής του για τα προαναφερόμενα ζωτικής σημασίας θέματα, καθώς και τον οδικό χάρτη υλοποίησής τους.
Θα ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΑΘ, πότε και με ποιες προϋποθέσεις; Αν όχι, πώς θα βρεθούν τα κονδύλια για τις αναγκαίες επενδύσεις ώστε να μην πούμε το νερό νεράκι;
Τι θα γίνει με τον ΟΑΣΘ; Πώς θα εξασφαλιστούν άμεσα τα 400 αξιόμαχα λεωφορεία που είναι αναγκαία για τη μετακίνηση των πολιτών; Και στη συνέχεια τι; Επαναϊδιωτικοποίηση, ΣΔΙΤ ή κρατικές συγκοινωνίες και πώς;
Πότε θα προχωρήσει η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού ΑΕ; Τι θα γίνει με τα νέα διόδια;
Ποια είναι η ακριβής εικόνα για την πορεία εκτέλεσης των εργασιών του μετρό; Τι γίνεται με τον σταθμό Βενιζέλου και τα αρχαία; Υπάρχει χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης του έργου και ποιο είναι αυτό;


-Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της ΔΕΘ, θα έχουμε και κάποια σαφή δείγματα για το πώς θα πολιτευτεί ο Αλέξης Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το αν δηλαδή συνεχίσει να πορεύεται πατώντας σε δυο βάρκες, ή χαλαρώσει την πατημασιά του στην μια, ρίχνοντας το βάρος του στην άλλη.

-Κατά τον πρώτο μήνα της θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μαξίμου, ο πρώην πρωθυπουργός λειτουργεί και ως σκληρός και ως σοβαρός, υποσχόμενος αντιπολίτευση και στο δρόμο και στο κοινοβούλιο και στους θεσμούς.
Τώρα αν αναρωτιέστε ποιο κίνημα θα κάνει την αντίσταση στους δρόμους μετά την απογοήτευση που πήραν όλοι οι ακτιβιστές από την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα (απόλυτη σύμπλευση με Τραμπ, Μέρκελ και Δύση), θα σας γελάσω. Μπορεί να απευθυνθεί για άλλη μια φορά στους εξωκοινοβουλευτικούς -είτε αυτούς που φορούν κουκούλες είτε όχι- στο πλαίσιο μιας νέας... συμμαχίας. Οψόμεθα.
-Μακάρι να κάνω λάθος.
Τα περί ΕΡΤ δεν με εκπλήσσουν πλέον. Αλλάζει ο Μανωλιός τα ρούχα του και το ίδιο βιολί συνεχίζεται. Μόνο που οι παλιοί βιολιστές -με πρώτους τους σολίστες- δίνουν τη θέση τους στους καινούργιους, που συνεχίζουν να παίζουν τα ίδια έργα, σε άλλους τόνους.
Μαθαίνω λοιπόν ότι κάποιοι στη Θεσσαλονίκη ράβουν κουστούμια για να αναλάβουν θέσεις ευθύνης στην ΕΡΤ 3. 

Λογικό θα μου πείτε. Εκείνο που είναι περίεργο είναι ότι η συζήτηση εξαντλείται στο ποιος θα αναλάβει τι και το ποια θα είναι η αμοιβή του, δίχως να ασχολείται κανείς με τον ρόλο και το στόχο που θα έχουν τα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα της Θεσσαλονίκης. Θα συνεχίσουν να είναι φτωχοί συγγενείς της ΕΡΤ Αθηνών επαιτώντας για τα ξεροκόμματα του περισσεύουν, ή θα έχουν προγραμματική και οικονομική αυτοτέλεια; Θα επανασυσταθεί δηλαδή η Διοικούσα Επιτροπή της ΕΡΤ3, ή θα παραμείνει παράρτημα της Αγίας Παρασκευής;
Να δούμε. 

Όσο για τα ονόματα που παίζουν, προβάδισμα για τη θέση του γενικού διευθυντή έχουν ο προερχόμενος από τη ΔΕΠΘΕ Φίλιος Στάγκος (διατηρεί άριστες προσωπικές σχέσεις με τον νέο πρόεδρο Κωνσταντίνο Ζούλα) και ο υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στην πόλη Δημήτρης Βενιέρης (εγκαταλείπει το FOCUS). Για τις άλλες θέσεις ακούγονται οι Τσίμπας, Σάπικα, Παναγιωτίδης.
- Ξέρω ότι φλέγεστε να μάθετε την τύχη της τελευταίας ΥΜΑΘ του ΣΥΡΙΖΑ Ελευθερίας Χατζηγεωργίου, της επονομαζόμενης «Λιμπερτά». Να σας λύσω την απορία. 

Η πίεση που ασκήθηκε πάνω της να αναλάβει επικεφαλής του κόμματος στην Θεσσαλονίκη, δεν απέδωσε. Αρνήθηκε κατηγορηματικά να... συντονίζει την άσπονδη φίλη της Κατερίνα Νοτοπούλου και τους λοιπούς που την πέρασαν σε σταυρούς και εκλέχτηκαν βουλευτές (Γιαννούλη, Ζουράρη, Τριανταφυλλίδη) και άνοιξε φτερά για Αθήνα μεριά. Το αν θα κατοικοεδρεύει Κουμουνδούρου ή θα αναλάβει επιστημονική συνεργάτιδα βουλευτή, θα φανεί από Σεπτέμβριο.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 18 Αυγούστου 2019