Τι συνδέει τον Τσίπρα με τον Μαδούρο;
«Μα φυσικά τα λεφτά», θα απαντήσει χωρίς δεύτερη σκέψη ο αναγνώστης. Ήδη η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα, με όσες δυνατότητες έχει, διερευνά τις χρηματοδοτήσεις ξένων κομμάτων από το καθεστώς Μαδούρο, τη στιγμή που οι πολίτες της χώρας λιμοκτονούν.
Θα έχουμε ενδιαφέρουσες εξελίξεις αν η έρευνα ολοκληρωθεί, με απρόβλεπτες συνέπειες στην εσωτερική πολιτική κατάσταση της χώρας μας. Κάποιοι ήδη έχουν χάσει τον ύπνο τους.
Όμως δεν είναι μόνο τα λεφτά που συνδέουν τον Τσίπρα με τον Μαδούρο. Άλλωστε, αν δεν υπήρχε και κάποιος άλλος δεσμός, δεν θα υπήρχε και η εικαζόμενη χρηματοδότηση. Οι οικονομικοί δεσμοί προϋποθέτουν και ιδεολογικοπολιτικές συνάφειες. Αυτό το γνωρίζουμε από παλιά. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το επικίνδυνο σημείο για την πολιτική ζωή του τόπου μας.
Τι μορφής συγγένεια μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα δικτατορικό καθεστώς; Αυτήν την απάντηση δεν καλούνται να τη δώσουν μόνο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι όψιμοι συνεργάτες τους, οι «πρόθυμοι», όπως έχει καθιερωθεί να αποκαλούνται.
Τι έκανε ακριβώς το καθεστώς Μαδούρο; Και τι δεν έκανε!
Φυλάκισε τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, φίμωσε τα ΜΜΕ, ανάγκασε τη γενική εισαγγελέα να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Κολομβία, για να γλιτώσει τη ζωή της, άλλαξε πραξικοπηματικά τη σύνθεση του ανωτάτου δικαστηρίου, για να κηρύξει άκυρες τις εκλογές για την εθνοσυνέλευση, τις οποίες είχε χάσει πανηγυρικά.
Και, βέβαια, δολοφόνησε πάνω από 150 άοπλους διαδηλωτές.
Είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ιδεολογικοπολιτική συγγένεια με ένα καθεστώς που βιάζει καθημερινά τη δημοκρατία; Μήπως θα πρέπει να ανησυχούμε;
Δείγματα γραφής ΣΥΡΙΖΑ: ελέγχει πλήρως και ξεδιάντροπα τη δικαιοσύνη. Μέσω δύο πρώην ανώτατων δικαστικών λειτουργών που πλαισιώνουν την κυβέρνηση, προσπαθεί να εξοντώσει ηθικά και πολιτικά τους κυριότερους πολιτικούς της αντιπάλους. Συνταγή Μαδούρο.
Ελέγχει σε συντριπτικό βαθμό τα ΜΜΕ. Τα όσα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται σε αυτόν το χώρο μαρτυρούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τη μονοφωνία. Και βέβαια δεν αναφέρομαι καθόλου στα κρατικά κανάλια (ΕΡΤ1, ΕΡΤ2, ΕΡΤ3) που θυμίζουν τις ημέρες της μεγάλης Σοβιετίας. Ούτε και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που αποτελεί ένα κυβερνητικό φερέφωνο. Αναφέρομαι στα ιδιωτικά ΜΜΕ και στους εκβιασμούς και στις απειλές που ασκούνται στους ιδιοκτήτες τους.
Έχει ευτελίσει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες με τη διάλυση δύο κομμάτων, για να διατηρήσει την πλειοψηφία μέσα στη Βουλή. Ευτελίζει και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, καθώς δεν διαθέτει πλέον την πλειοψηφία στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, αδυνατώντας έτσι να ψηφίσει νομοσχέδια.
Δηλαδή, αυτές οι συμπεριφορές ομοιάζουν με τις συμπεριφορές του Μαδούρο; Θα ρωτήσει ο αναγνώστης. Η απάντηση είναι ότι μέχρι στιγμής, όχι σε αυτήν την κλίμακα. Και αυτό λόγω της ένταξής μας στην Ε.Ε. Επειδή όμως όλα τα παραπάνω ισχύουν, δεν γνωρίζουμε τι έκταση μπορούν να λάβουν, καθώς θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, όπου η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται βεβαία.
Και κυρίως δεν γνωρίζουμε αν οι εκλογές διεξαχθούν σε συνθήκες όμοιες με αυτές όλων των προηγουμένων αναμετρήσεων. Αυτό το έχει επισημάνει, όχι τυχαία, πριν από λίγες ημέρες ο Κ. Μητσοτάκης.
Έτσι, όσο ο Αλ. Τσίπρας συνεχίζει να στηρίζει τον ομοϊδεάτη του Μαδούρο, τόσο όλους εμάς θα πρέπει να μας «ζώνουν τα φίδια».
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Φεβρουαρίου 2019
