ΑΠΟΨΕΙΣ

Για κάποιους λόγους που προσωπικά αδυνατώ να καταλάβω, η αποδοχή από την κυβέρνηση του αιτήματος να παραμείνει σε λειτουργία το «για το σπίτι», όπως μετέφρασε το «take away», ο καθηγητής Μπαμπινιώτης, θεωρήθηκε μεγάλη νίκη. Προφανώς αυτοί που το λένε κάτι θα ξέρουν παραπάνω, οπότε δεν επιμένω.

Μένω στο ότι θεωρήθηκε νίκη. Νίκη των ιδιοκτητών καταστημάτων εστίασης υποθέτω. Όμως όταν νικά κάποιος, κάποιος χάνει. Λογικά θα πρέπει να έχασε η κυβέρνηση διότι πήρε πίσω την απόφαση της.

Όμως τι ακριβώς ήθελε η κυβέρνηση; Κάποιος μπήκε στον κόπο να με ενημερώσει ότι στόχος ήταν να ενισχυθούν οι εταιρείες delivery, οι οποίες απομυζούν τον ιδρώτα των εστιατόρων. Κοίταξα γύρω περιμένοντας να δω τον Γεραπετρίτη σε μηχανάκι να «τροφοδιανέμει» πίτσες, αλλά δεν τον είδα. Μάλλον είχε δρομολόγια στο Κολωνάκι.

Έτσι εξακολούθησε να με βασανίζει το ερώτημα ποιον διευκολύνει η διατήρηση του «για το σπίτι». Διότι για να διευκολύνει τους εστιάτορες, σημαίνει ότι έχουν πελάτες. Αλλά που να τους βρουν τους πελάτες όταν υπάρχει «απαγορευτικό» και καταβάλλεται μία μεγάλη προσπάθεια για αποφυγή όχι του συνωστισμού αλλά του συγχρωτισμού δηλαδή των επαφών μεταξύ των ανθρώπων.

Πόσοι άνθρωποι κυκλοφορούν στους δρόμους; Μάλλον όχι πολλοί, αν κρίνουμε σοβαρά τις δραστηριότητες που επιτρέπονται. Το ενδεχόμενο να είναι οι δάσκαλοι των σχολείων φανατικοί καταναλωτές σε «take away» φαγητό δεν το είχα εξετάσει. Αλλά πόσοι να ‘ναι κι αυτοί από τη στιγμή που δεν έγιναν τμήματα των δέκα παιδιών που ζητούσαν οι σύλλογοι γονέων;

Βεβαίως δεν είναι μόνο οι δάσκαλοι. Είναι και οι εργαζόμενοι σε διάφορες εταιρείες που κατασκευάζουν δημόσια έργα. Αυτοί όμως που δουλεύουν στον δρόμο, πρέπει να φάνε και στον δρόμο. Βέβαια στον δρόμο είναι απαραίτητη η διαρκής χρήση μάσκας, αλλά όλο και θα υπάρχει μία ήσυχη γωνιά για να φάνε μόνοι. Κι αν είναι κανένας συνάδελφος ν’ ανοίξουν και μία μπίρα.

Θα μπορούσαν σ’ αυτήν την κατηγορία να υπάγονται και οι οδηγοί των λεωφορείων που εξακολουθούν να δουλεύουν αλλά από ό,τι θυμάμαι καταγγέλλεται διαρκώς ότι είναι ελάχιστοι, άρα αμελητέο μέγεθος για πελάτες.

Βέβαια δεν αποκλείεται να ισχύει και η καταγγελία ότι η κυβέρνηση θέλει να κλείσει την εστίαση και χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τον κορονοϊό.

Μέχρι στιγμής το ενδεχόμενο μία νυχτερίδα να έφαγε έναν παγκολίνο στην Κίνα για να έχει πρόσχημα η κυβέρνηση να κλείσει τα μπουγατσατζίδικα στη Θεσσαλονίκη, δεν είχε εξετασθεί σοβαρά, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.

Απλώς μετά καλό θα είναι να εξετασθούμε κι εμείς σοβαρά... Διότι καταφέραμε ένα καθολικό lockdown να μην είναι τόσο καθολικό. Διότι κάπως έτσι γίναμε έξω φρενών που γίνονταν ιδιωτικά πάρτι χωρίς μάσκες...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 8 Νοεμβρίου 2020