ΑΠΟΨΕΙΣ

«Φτιάχ’ τα απλά και ας σε περάσουν για κουτό (...). Πέντε πραγματάκια: άνεμοι, καύσιμος ύλη, μείξη πεύκων με σπίτια, δόμηση άναρχη, αυθαίρετη. Με αποτέλεσμα η πυρκαγιά μέσα στη μία ώρα να φύγει. Εγώ δεν σε βάζω ούτε να μπλέξεις ούτε τίποτα, πέντε πραγματάκια γράψε από την εμπειρία σου, αν είναι ελλιπή στοιχεία στα αρ...δια σου, τι θα σου πει ο εισαγγελέας; Τίποτα. Αυτά είχα, αυτά βρήκα, αυτά έβαλα...».

Αυτά γέννησαν η ανοχή, το βόλεμα, η άθλια πελατειακή συναλλαγή και οι εκβιασμοί, έγραψαν πολλοί την εβδομάδα που πέρασε.

Σαν σενάριο πολιτικού θρίλερ. Τι λόγια!

«Θα έρθει το χαρτάκι από πάνω. Θα πούνε στη Σάμο ποιος είναι; Και στην πρώτη φωτιά μην του σηκώνεις τίποτα. Έτσι γίνονται τα παιχνίδια...».

Βαθύ κράτος. Συνηθισμένη έκφραση για τις ομάδες που επιβιώνουν πολιτικά και «επαγγελματικά» σε κομβικές υπηρεσίες και οργανισμούς με κάθε κυβέρνηση. Για ανθρώπους που κινούνται με κυνισμό και θράσος που ξεπερνούν και την πιο καλπάζουσα φαντασία.

Αυτά που ακούγεται να λέει ο τότε αρχηγός της Πυροσβεστικής πιέζοντας αξιωματικό του σώματος να γράψει ως «έκθεση» για τα όσα συνέβησαν στο Μάτι και οι προειδοποιήσεις με παραδείγματα για το πως αφέθησαν να καούν στο έλεος του Θεού η Μάνη και τα Κύθηρα, πρέπει να διδάσκονται στα πανεπιστήμια σε Νομικές σχολές και σε τμήματα Κοινωνιολογίας και Πολιτικής Επιστήμης. Για μαθαίνουν οι νεότεροι επιστήμονες που μπορεί να φτάσει η πολιτική σήψη υπό την σαγήνη της Κίρκης, της εξουσίας σε κάθε επίπεδο.

Μερικοί διαβάζοντας την απομαγνητοφώνηση των συνομιλιών έσπευσαν να ...φιλοσοφήσουν: «Δηλαδή τι περίμενες;». Αυτό είναι κοινωνικός μιθριδατισμός . Το «τι περίμενες» μας καθηλώνει, ανήμπορους να αντιδράσουμε, στη μοιρολατρία ή -ακόμα χειρότερα- μας αναγκάζει να φοβηθούμε ότι έχει ακόμα δρόμο μέχρι τον πάτο του βαρελιού. Λες και συμμετέχουμε σε... πλειοδοτικό διαγωνισμό για το πιο ερεβώδες σενάριο.

Η θλιβερή επέτειος όμως των δύο χρόνων από την εθνική τραγωδία στο Μάτι, όταν στις 23 Ιουλίου 2018 βρήκαν εγκαταλελειμμένοι φρικτό θάνατο 102 συνάνθρωποί μας, αφήνοντας συγκλονισμένη την υφήλιο, τουλάχιστον απέδειξε με το κλίμα που επικρατεί αυτές τις μέρες, πως ούτε η συγκάλυψη των ευθυνών θα γίνει, ούτε τα γεγονότα θα ξεχαστούν.

Αυτοί που δεν προειδοποίησαν τον κόσμο για τον κίνδυνο του πύρινου ολέθρου και δεν τον προστάτευσαν, τώρα ηττώνται τουλάχιστον στο παιχνίδι της συγκάλυψης και της λήθης.

Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά. Το Μάτι και ο οφθαλμός της δίκης. Πως τα σκηνοθετεί σημειολογικά καμία φορά η ζωή...

Γέννημα λοιπόν των πιο άθλιων «συνηθειών» και «παραδόσεων» του κρατικού μηχανισμού, του πελατειακού παραλογισμού και του power game αλά Ελληνικά με τις φατρίες να αλληλοφαγώνονται αδιαφορώντας για τους νεκρούς και για τη οδύνη και το δράμα των συγγενών, είναι τα γεγονότα στο Μάτι.

Η χειρότερη εποχή ενός φρικτού φαινομένου διαρκείας πολλών δεκαετιών, ανικανότητας, ευθυνοφοβίας, καπατσοσύνης και συκοφαντίας, που χρεώνεται σε όλες τις κυβερνήσεις, ήρθε στη «βάρδια» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κόσμος έκρινε και τιμώρησε τον Αλ. Τσίπρα και την «δρακογενιά» του για τα όσα έκαναν κατά της μεσαίας τάξης, για τα κάπιταλ κοντρόλ, για τις «κωλοτούμπες» και την εθνικά επιζήμια επιλογή του δημοψηφίσματος, για τους αριστερούς ημετέρους, για το αχρείαστο τρίτο μνημόνιο και για τις Πρέσπες.

Η πιο εξοργιστική όμως και θλιβερή συνάμα στιγμή τους ήταν η... συγκάλυψη της συγκάλυψης των ευθυνών για το Μάτι που έγινε με τρόπο κυνικό, και χωρίς ενσυναίσθηση...

Ο κόσμος δεν θα ξεχάσει -και αυτό θυμηθείτε το στις πολιτικές σας εκτιμήσεις- τα δάχτυλα που κουνιούνταν και την σκληρότητα εναντίον πολιτών γονατισμένων από την απόγνωση και τον θρήνο. Την αιτία ψάξτε την και στο κομματικό συμφέρον και την παραμονή (και τώρα την επάνοδο) στην εξουσία.

Μένει το χρέος όλων να χτιστεί μια νέα νοοτροπία ευθύνης, σεβασμού στον άνθρωπο και τους θεσμούς και κυρίως εγρήγορσης για να μην γίνουν τα ίδια και χειρότερα.

«Οι νεκροί δεν μπορούν να διηγηθούν την ιστορία τους. Αυτό είναι έργο της Δικαιοσύνης. Οι τάφοι τους παραμένουν ανοιχτοί. Δεν είναι τυμβωρυχία η διατύπωση ερωτημάτων. Θα ήταν ύβρις η αποσιώπηση τους», γράφει στο protagon.gr ο καλός συνάδελφος Κώστας Γιαννακίδης.

«Αν πετάξετε πάνω από το Μάτι», προσθέτει, φεύγοντας από το «Ελευθέριος Βενιζέλος», «θα διαπιστώσετε ότι η περιοχή άρχισε να πρασινίζει και πάλι. Τα σκάφη δένουν στο μικρό λιμάνι, οι άνθρωποι κατεβαίνουν στην παραλία για μπάνιο. Το φωτεινό, αλλά και συχνά το σκοτεινό της ζωής είναι ότι συνεχίζεται. Έχουν περάσει, λοιπόν, δύο χρόνια. Η φύση, που απεχθάνεται το κενό και αποστρέφεται το άσχημο, ξεκίνησε να αποκαθιστά την εικόνα. Οι άνθρωποι αργούν ακόμα».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26 Ιουλίου 2020