Το μεγάλο ατού του Μητσοτάκη
Το κλίμα που διαμορφώνεται μεταξύ ενός πρωθυπουργού και των φορέων της Θεσσαλονίκης αποτυπώνεται στις συναντήσεις που έχει στα τέλη του καλοκαιριού με τους εκπροσώπους της με αφορμή την επίσκεψή του στη Έκθεση.
Ο Σημίτης για παράδειγμα φρόντιζε να κάνει τα χατίρια της Θεσσαλονίκης. Επειδή δεν την γνώριζε καλά και επειδή δεν είχε πολλούς ανθρώπους εδώ, φρόντιζε να είναι σχετικά γαλαντόμος για τα δώρα στην πόλη. Κάπως έτσι πήρε ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος για το δημαρχείο Θεσσαλονίκης το τελευταίο ποσό που του χρειαζόταν για να γίνει. Το πρόβλημα του Σημίτη ήταν ότι δεν προχωρούσαν τα έργα. Γι’ αυτό και στο τέλος οι σχέσεις του δεν ήταν καλές με τους Θεσσαλονικείς. Και οι βουλευτές σε κάποια ομιλία του δεν προσήλθαν, αλλά και οι εκπρόσωποι της πόλης κατέθεσαν στον τότε πρωθυπουργό το ίδιο υπόμνημα για τα έργα που πρέπει να γίνουν στη Θεσσαλονίκη. Για να δείξουν ότι τίποτα δεν προχωρά.
Ο Καραμανλής την ήξερε την πόλη απ’ έξω και ανακατωτά. Και είχε ξύπνιους ανθρώπους εδώ που τον πληροφορούσαν για τα πάντα. Όμως έπεσε επάνω σε ένα ανομοιογενές σύνολο αστών, μικροαστών και αριστερών πολιτών αλλά και σε μια δυναμική κοινωνία πολιτών με δύναμη στην πόλη που φρέναραν την υποθαλάσσια και εμπόδισαν να γίνει η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού νωρίτερα, ενώ και οι αρχές της κρίσης βάρυναν τα πόδια των κυβέρνησής του σε ότι αφορά στα έργα της Θεσσαλονίκης.
Ο Παπανδρέου από την άλλη ήταν μεν καινοτόμος και ανοικτός σε ιδέες, αλλά με τη Θεσσαλονίκη ουσιαστικά δεν ασχολήθηκε ποτέ, ενώ έπεσε και σε κακή εποχή.
Το ίδιο και ο Σαμαράς. Μόνο που ο Μεσσήνιος ήταν πολιτικός και όχι μάνατζερ. Έτσι προσπαθούσε να λύσει τα θέματα της πόλης με πολιτικό τρόπο και συχνά με μπαγαποντιές. «Αυτό δε θα γίνει γιατί δεν προχωρά, αλλά θα σου κάνω κάτι άλλο». Μου έλεγε άνθρωπος που συμμετείχε στις τότε συζητήσεις ότι το θέμα του Ειρηνοδικείου Λαγκαδά συζητιόταν με τον τότε πρωθυπουργό σχεδόν τρία χρόνια, αλλά δεν προχωρούσε. Και τελικά έγινε ανέκδοτο.
Ο Μητσοτάκης είναι διαφορετικός. Μετρά, αξιολογεί και είναι ένας καλός μάνατζερ και στα έργα. «Που είμαστε, τι κάνουμε, πως θα πάμε εκεί που θέλουμε, πως προχωρά το πρότζεκτ» είναι η σειρά που ακολουθεί πάντοτε. Και όταν υπάρχει πρόβλημα το λύνει αμέσως. Δεν έχει όμως αντιπαραθέσεις για τα έργα. Το πολύ για τον αν θα τα καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε το μετρό τον Απρίλιο του 2023 και χωρίς καθυστερήσεις.
Έτσι δημιουργεί καλές σχέσεις. Με ανθρώπους και παράγοντες που ακόμη και αν δεν συμφωνούν μαζί του πολιτικά, εκτιμούν τον σφικτό και αποτελεσματικό τρόπο που κυβερνά.
Αυτό είναι και το πιο μεγάλο ατού του…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Σεπτεμβρίου 2020