ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι αυταπόδεικτες και αποδόθηκαν με τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Συνεπώς, το να τις επικαλούμαστε συνεχώς δεν οδηγεί πουθενά. Το ζητούμενο είναι τι γίνεται σήμερα. Πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση.

Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Οι ροές τους τελευταίους τρεις μήνες έχουν αυξηθεί δραματικά. Σε αυτό συντελεί και η φθινοπωρινή καλοκαιρία. Η κυβέρνηση, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό για το μέγεθος του προβλήματος, κατέληξε σε ένα τρίπτυχο.

Καταγραφή - εγκλεισμός σε κέντρα φιλοξενίας - παροχή ασύλου ή απέλαση.

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται θετικός ο παραπάνω οδικός χάρτης, παρά τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η διαδικασία επαναπροώθησης ή απέλασης. Το κρίσιμο ζήτημα βρίσκεται στην άμεση αποσυμφόρηση των νησιών, που είναι και οι φυσικοί χώροι υποδοχής. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει η κυβέρνηση να έχει μία σαφή αντίληψη για το πού θα εγκατασταθούν όλοι αυτοί οι μετανάστες που θα εγκαταλείψουν τα νησιά, στα οποία βρίσκονται στοιβαγμένοι.

Φαίνεται πως η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην προώθηση αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων κυρίως σε κωμοπόλεις, καθώς έτσι φαίνεται πιο εύκολη η διασπορά τους. Οι μεγάλες πόλεις είναι ήδη κορεσμένες από πρόσφυγες και μετανάστες. Όμως αυτή η επιλογή της κυβέρνησης φαίνεται πως πυροδοτεί εντάσεις στις τοπικές κοινωνίες.

Είναι γνωστό πως αυτές οι μικρές κοινωνίες είναι συντηρητικές και δύσκολα μπορούν να δεχθούν ξένα στοιχεία. Ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση είναι η ενσωμάτωσή τους.

Θα είναι πιο παραγωγικό αν η κυβέρνηση εγκαταστήσει όλους αυτούς, που θα μεταφέρει από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, στις μεγάλες πόλεις. Εκεί υπάρχουν σύνθετες οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες, μέσω των οποίων όσοι πρόσφυγες-μετανάστες, τελικά, παραμείνουν στην πατρίδα μας, μπορεί να ενσωματωθούν.

Γιατί δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως η ενσωμάτωση των μεταναστών θα επιτευχθεί μόνο μέσω της οικονομικής αναπτύξεως της Ελλάδος. Στη δεκαετία του ’90 ενσωματώσαμε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς, καθώς εργάστηκαν στα μεγάλα έργα που εκτελούνταν τότε στην χώρα.

Σήμερα, με τη διαφαινόμενη ανάπτυξη της οικονομίας μας, είναι δυνατόν, σταδιακά, όσοι τελικά παραμείνουν στην Ελλάδα να ενταχθούν στους μηχανισμούς της εθνικής μας οικονομίας και τελικά να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας.

Στη συνέχεια, οι μετανάστες θα μπορέσουν να βοηθήσουν και στον αγροτικό τομέα, όπως ακριβώς έγινε και πριν από τριάντα περίπου χρόνια. Όλη η συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων γινόταν από χέρια αλλοδαπών.

Η σύγκριση των δύο περιόδων μετανάστευσης, δηλαδή της σημερινής με αυτήν της δεκαετίας του ’90 εγείρει πολλές ενστάσεις, που αφορούν κυρίως το διαφορετικό θρησκευτικό και πολιτιστικό στάτους των μεταναστών των δύο, προς σύγκριση, περιόδων.

Εδώ μπαίνει το στοίχημα της πολιτείας και της κοινωνίας. Αν θα καταφέρει τελικά να ενσωματώσει, σιγά σιγά, όλους αυτούς που θα παραμείνουν στην Ελλάδα, καθώς θα πληρούν τις προϋποθέσεις παραμονής. Κοινοτικά κονδύλια υπάρχουν.

Εκείνο που προέχει είναι να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες του ελληνικού κράτους και με ταχύτατες διαδικασίες να επιτελέσουν τον αρχικό σχεδιασμό. Καταγραφή - δημιουργία κλειστών κέντρων φιλοξενίας - παροχή ασύλου ή επαναπροώθηση.

Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν θα το αντιμετωπίσουμε ούτε με κραυγές ούτε με φανατισμούς. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ορθολογική αντιμετώπισή του και της διαχείρισης των ευρωπαϊκών κονδυλίων.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Νοεμβρίου 2019