ΑΠΟΨΕΙΣ

Πριν από ένα χρόνο, τέτοιες ημέρες, ουδείς αμφέβαλε για τον νικητή των επικείμενων βουλευτικών εκλογών. Η σαρωτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, δεν άφηνε κανένα περιθώριο αισιοδοξίας στον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ζητούμενο, πέρσι, ήταν η έκταση της νίκης της Νέας Δημοκρατίας.

Και σήμερα η εικόνα παραμένει η ίδια. Κατά παράδοξο τρόπο η κυβέρνηση, μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης, όχι μόνον δεν έχει υποστεί την αναμενόμενη κυβερνητική φθορά, αλλά απεναντίας έχει διευρύνει τα ποσοστά της αποδοχής της.

Να υπενθυμίσω πως ο ΣΥΡΙΖΑ, μόλις έξι μήνες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, έχασε το δημοσκοπικό προβάδισμα από την Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σήμερα, κατά κοινή ομολογία, ο Αλέξης Τσίπρας αδυνατεί να κάνει και αυτός παρόμοια ανατροπή. Οι λόγοι είναι πολλοί και έχουν αναλυθεί επαρκώς.

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατοχυρώσει τη θέση τού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ελλείψει αντιπάλου. Αυτό αρκεί στους ψηφοφόρους του; Πόσο μπορεί να αντέξει ένα κόμμα εξουσίας, όταν είναι ολοφάνερο πως απέχει πολύ από την εξουσία;

Σε αυτήν την περίπτωση είναι λογικό να αναπτυχθούν κεντρόφυγες δυνάμεις, κάτι που αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Είναι πρωτόγνωρο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να χάνει έδαφος ένα χρόνο μετά τις εκλογές.

Φαίνεται λοιπόν πως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παγιωμένο πολιτικό τοπίο, που πολύ δύσκολα θα ανατραπεί. Η κυβέρνηση κρατά στα χέρια της την διαχείριση του πακέτου των 32 δισεκατομμυρίων ευρώ που, αν και όταν εισρεύσει στην Ελλάδα, θα δημιουργήσει νέες σχέσεις εξουσίας.

Τα λεφτά είναι πολλά και η διαχείριση τους είναι μια πολιτική πρόκληση.

Ο αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να φέρει ανατροπές, είναι οι Ελληνο-τουρκικές σχέσεις. Η ποιότητα και η ένταση της απειλής είναι αναβαθμισμένη και τα περιθώρια διπλωματικών προσεγγίσεων αρχίζουν και περιορίζονται.

Πώς θα αντιδράσει η Ελληνική κυβέρνηση σε μια έμπρακτη αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων; Θα επικρατήσει και πάλι η πολιτική του κατευνασμού; Ή θα έχουμε δράσεις άλλης μορφής;

Ο χειρισμός και η έκβαση των Ελληνοτουρκικών προβλημάτων θα καθορίσει εν πολλοίς την τύχη της Ελληνικής κυβέρνησης. Είναι ολοφάνερο πως η κυριαρχία της δεν απειλείται από εσωτερικά ζητήματα, στο βαθμό που η οικονομική κρίση, έχει γίνει αποδεκτό πως οφείλεται στην επιδημία του κορονοϊού.

Αν -ό μη γένοιτο- οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά είναι δυσμενείς για τα συμφέροντα της πατρίδας μας, τότε δεν θα αμφισβητηθεί μόνον η κυβέρνηση, αλλά συνολικά το μεταπολιτευτικό μας πολιτικό σύστημα. Συνεπώς οι όποιες λύσεις θα έχουν αντισυστημικό χαρακτήρα.

Προς το παρόν, ο τρόπος που χειρίσθηκε ο πρωθυπουργός την κρίση στον Έβρο δεν αφήνει αμφιβολίες πως μια ανάλογη αντιμετώπιση θα υπάρξει αν η Τουρκία αμφισβητήσει κυριαρχικά μας δικαιώματα. Νομίζω πως στην κυβέρνηση έχουν αντιληφθεί ότι η πολιτική του κατευνασμού έχει φτάσει στα όρια της.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά τις εκλογές πολλά έχουν αλλάξει για να παραμείνει η πολιτική κατάσταση η ίδια.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Ιουνίου 2020