ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο πρόεδρος Τραμπ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την νίκη του Τζο Μπάιντεν και μαζί του συντάσσονται και τα ηγετικά στελέχη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Εμμένουν στον ισχυρισμό τους πως διαπράχθηκε στις εκλογές νοθεία.

Αυτή η, εκτός ορίων, αντίδραση αφορά το πολιτικό επίπεδο της αντιπαράθεσης. Όμως και μέσα στην κοινωνία υπάρχει ένα ρήγμα το οποίο πολύ δύσκολα θα κλείσει και το οποίο τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από την σύγκρουση της κορυφής.

Η διακυβέρνηση του Τραμπ έφερε στην επιφάνεια μίαν άλλη Αμερική, που ήταν κρυμμένη στις μεσοδυτικές πολιτείες, μέσα σε τοπικές κοινότητες με τους δικούς τους νόμους και κανόνες συμπεριφοράς. Αυτή ήταν μία Αμερική που δεν ανιχνευόταν πολιτικά.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρήκαν τόσο στην πολιτική Τραμπ όσο και στο στιλ άσκησης της, αυτό που τους αντιπροσωπεύει. Και στρατεύθηκαν με φανατισμό στο πλευρό του.

Και ο Τραμπ τους έδωσε φωνή και πολιτική υπόσταση. Αυτή η Αμερική πολύ δύσκολα ξανακλείνεται στην σπηλιά της. Διαπίστωσε τι πολιτική δύναμη διαθέτει και θα επιζητήσει να βρει την πολιτική της έκφραση, αν το Ρεπουμπλικανικό κόμμα απαλλαγεί από τον Τραμπισμό.

Με απλά λόγια και να φύγει ο Τραμπ, ο Τραμπισμός θα παραμείνει.

Από την άλλη πλευρά, το Δημοκρατικό κόμμα μετακινήθηκε προς τα αριστερά, υποκύπτοντας στην πίεση που άσκησε ο Σάντερς και η αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Επιπροσθέτως, υπάρχει μία ισχυρή ομάδα μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα, με επιρροή στους μετανάστες και στον χώρο των λεγόμενων antifa, η αποκαλούμενη Squad (απόσπασμα) που θα πιέσει κυρίως σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Οι τέσσερις κυρίες που την αποτελούν, διατηρούν άριστες σχέσεις με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους και τους Παλαιστίνιους, κάτι που πιθανόν να προκαλέσει προβλήματα στην εξωτερική πολιτική του Τζο Μπάιντεν.

Παρατηρούμε δηλαδή πως τα δύο παραδοσιακά κόμματα έχουν λάβει αποκλίνουσες τροχιές, κάτι πρωτόγνωρο για το πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ. Πάντα το Δημοκρατικό με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα είχαν τις διαφορές τους, αλλά υπήρχε ο κοινός παρονομαστής του σεβασμού των θεσμών, των διαδικασιών του αμερικανικού πολιτεύματος και υπήρχε συναντίληψη για τις στρατηγικές επιλογές σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Σήμερα, για να συγκλίνουν τα δύο κόμματα θα πρέπει το μεν Ρεπουμπλικανικό να εγκαταλείψει τον αντισυστημισμό της συμπεριφοράς του Τραμπ και το Δημοκρατικό να περιορίσει στο ελάχιστο την επιρροή της αριστερής πτέρυγας του. Κάτι που είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, καθώς τόσο ο Τραμπισμός όσο και αριστερή τάση του Δημοκρατικού κόμματος απέκτησαν ρίζες μέσα στην κοινωνία.

Ο αντισυστημισμός από τη μία πλευρά και ο ανεξέλεγκτος ακτιβισμός από την άλλη, πολύ δύσκολα θα περισταλούν. Διαθέτουν ισχυρή πολιτική έκφραση.

Είναι ολοφάνερο πλέον πως, ακόμα και αν η εκλογική νίκη του Τζο Μπάιντεν καταστεί αδιαμφισβήτητη, η πολιτική και κοινωνική ζωή στις ΗΠΑ θα αντιμετωπίζει εντάσεις, συγκρούσεις, πόλωση.

Το κρίσιμο ζήτημα είναι κατά πόσον αυτή η έκρυθμη εσωτερική κατάσταση θα επηρεάσει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Κατά πόσον ο Σάντερς και η Squad θα συνδιαμορφώνουν -στο μέτρο των δυνάμεων τους- την εξωτερική πολιτική του Τζο Μπάιντεν. Και κατά πόσον η, ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικάνους, Γερουσία θα προσπαθήσει να ακυρώσει τις πολιτικές Μπάιντεν.

Οι προσεχείς εβδομάδες θα δείξουν αν οι πολιτικές των δύο κομμάτων θα συγκλίνουν ή αν θα βαδίσουν σε μια παρατεταμένη πολιτική και κοινωνική σύγκρουση.