ΑΠΟΨΕΙΣ

Με το «Τελευταίο Βαλς» το οποίο άκουσα, σε βινύλιο βέβαια, από το σάουντρακ της περίφημης ταινίας του Μάρτιν Σκοτσέζε με την αποχαιρετιστήρια συναυλία των μυθικών «Μπαντ», έγραψα στο κινητό το τελευταίο μου SMS και το ’στειλα στο 13033. Με συγκίνηση άκουσα για τελευταία φορά τον γνωστό «διαστημικό» ήχο της έγκρισης μετακίνησης. Βουουούτ! Και… αντίο SMS.

Μέσα στο έρεβος του εγκλεισμού, η άψογη λειτουργία του 13033 ήταν μια πλανεύτρα παρηγοριά πως κάποιος «μας προσέχει». Πως κάτι λειτουργεί. Ένιωθα όπως όταν διάβαζα «Ζεστό Νερό» του Γιώργου Σεφέρη:

«Το ζεστό νερό μου θυμίζει κάθε πρωί πως δεν έχω τίποτε άλλο ζωντανό κοντά μου».

Ήρθε η ώρα του πηγαιμού για την κανονικότητα. Η οικονομία και η κοινωνία, μετά το πολύμηνο lockdown μπαίνουν σε άλλους ρυθμούς. Ελεύθερη πια η μετακίνηση χωρίς γραπτό μήνυμα, ανοιχτή και η αγορά. Αυτό ήταν;

Η δραματοποιημένη παρουσίαση του ρεπορτάζ με μουσική θρίλερ που χρησιμοποιούν οι ειδήσεις των καναλιών μας θυμίζει ότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει με καμιά υπερ-μεταδοτική παράλλαξη του ιού που δεν θα την πιάνουν τα εμβόλια, αλλά ας μην το σκεφτόμαστε προς το παρόν

Την ίδια μουσική επένδυση χρησιμοποιούν και για την είδηση για επικείμενες και τσουχτερές ανατιμήσεις, κυρίως στα τρόφιμα λόγω αύξησης του κόστους μεταφοράς, διαταραχών στην αλυσίδα εφοδιασμού και παραγωγής αλλά και η αύξησης της ζήτησης, συνεχίζουν να οδηγούν προς τα πάνω τις τιμές των τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο. Πως το ’λεγε το παλιό σλόγκαν; Πληρώνεις κάτι παραπάνω αλλά το φχαριστιέσαι!

Τι γίνεται όμως με την επιστροφή στο γραφείο; Δεν είναι εύκολο θέμα και κοινωνικά και ψυχολογικά αλλά και από οικονομικής πλευράς. Στελέχη εταιρειών προβληματίζονται με το πώς θα ζωντανέψουν ξανά οι χώροι εργασίας καθώς η πανδημία αρχίζει να χαλαρώνει και πολλοί υπάλληλοι είναι πρόθυμοι να επανέλθουν σε μια κανονική επαγγελματική ζωή, να επιστρέψουν στο γραφείο, να πηγαίνουν για μεσημεριανό γεύμα στο αγαπημένο τους εστιατόριο ή να σταματάνε για ένα ποτό πριν πάνε σπίτι μετά τη δουλειά.

Μόνο που ο κόσμος έχει αλλάξει, πολλοί αναγνωρίζουν ήδη ότι υπάρχουν μόνιμα πλεονεκτήματα στην εργασία εξ αποστάσεως.

Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι το εξής: Έχει νόημα να επιστρέψουμε στον τρόπο που ήταν τα πράγματα πριν από την πανδημία δεδομένου ότι οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τους ρυθμούς της απομακρυσμένης εργασίας;

«Πολλές εταιρείες στις ΗΠΑ, που συνεχίζουν να πληρώνουν ενοίκιο για άδεια γραφεία, ανυπομονούν να δουν να αυξάνεται το ποσοστό αυτών που επανέρχονται στο χώρο εργασίας», διάβασα σε ένα σημαντικό άρθρο στους New York Times. Τα στελέχη τους πιστεύουν ότι με το να έχουν τους υπαλλήλους τους να εργάζονται ο ένας δίπλα στον άλλον επιτυγχάνεται πιο αποτελεσματική συνεργασία, επιταχύνεται η κατάρτιση των νεοπρσληφθέντων και διασφαλίζεται η συνέχιση της ιδιαίτερης ταυτότητας κάθε εταιρείας και της κουλτούρας της.

Επιπλέον, η επιστροφή στο γραφείο θα βοηθούσε στην αναζωογόνηση κέντρων πόλεων και εστιατόρια και τα μπαρ θα μπορούσαν να αρχίσουν να προσλαμβάνουν πάλι υπαλλήλους.

Κάτω από το άρθρο εντόπισα ορισμένα εύστοχα σχόλια αναγνωστών:

Σχόλιο 1. «Τα υβριδικά μοντέλα εργασίας, η εργασία εξ αποστάσως και η αντικατάσταση των αεροπορικών ταξιδιών με διαδικτυακές συναντήσεις τύπου Zoom όλα μαζί θα αποτελέσουν ένα ισχυρό εργαλείο για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής που επιπλέον προσφέρει οφέλη στις επιχειρήσεις μειώνοντας τα έξοδα υποδομής, κάνοντας τις συσκέψεις πιο εστιασμένες και παραγωγικές όταν διεξάγονται σε διαδικτυακές πλατφόρμες.

Το νέο πρότυπο ωφελεί επίσης τους εργαζόμενους, καταργώντας τις πρωινές και απογευματινές μετακινήσεις που σημαίνει μείωση της οδικής κυκλοφορίας και ατυχημάτων και συντελεί σε βελτίωση της παραγωγικότητας μέσω λιγότερων περισπασμών σε σχέση με ένα περιβάλλον γραφείου.

Η εξασφάλιση της σύσφιξης σχέσεων μεταξύ των εργαζομένων και της διαιώνισης της ιδιαίτερης ταυτότητας της κάθε επιχείρησης μπορεί να επιτευχθεί με εβδομαδιαίες συναντήσεις δια ζώσης και περιοδικούς εορτασμούς.

Σχόλιο 2. Αντίθετη άποψη.

«Σίγουρα, είναι ωραίο να εργάζεσαι περιστασιακά από το σπίτι, να έχεις ευχέρεια επιλογής που και που. Όμως δεν λειτουργεί ο καθένας τόσο αποτελεσματικά από το κρεβάτι ή καθισμένος σταυροπόδι στον καναπέ του ή από το μικρό τραπέζι της κουζίνας. Δεν είμαστε όλοι σπιτόγατοι η εσωστρεφείς. Δεν έχουμε όλοι βεράντα για να στήσουμε χώρο εργασίας κατά τους ζεστούς μήνες. Δεν έχουν όλοι μία ευρύχωρη αυλή όπου μπορούν να ανεγείρουν ένα υπόστεγο που να λειτουργεί σαν γραφείο. Δεν ζούμε όλοι σε ένα τεράστιο διαμέρισμα ή σπίτι για να μπορούμε να διαθέτουμε έναν εντελώς ξεχωριστό χώρο γραφείου. Και σε τελευταία ανάλυση μερικοί από εμάς δεν είμαστε απλώς μή-εσωστρεφείς, αλλά κανονικοί εξωστρεφείς. Πολύ κοινωνικοί. Μερικοί από εμάς τους ζούμε μόνοι και έχουμε ανάγκη να βρισκόμαστε με άλλους έξω από το σπίτι για να προσλαμβάνουμε κοινωνικά ερεθίσματα.

Έχετε ποτέ συμμετάσχει σε σύσκεψη στο Zoom; Στην πραγματικότητα είναι μια αλληλουχία από «ομιλούσες κεφαλές» αντί για μια γόνιμη ανταλλαγή ιδεών. Και πάντα υπάρχει ένα άτομο που τείνει να κυριαρχεί στη συζήτηση έχοντας την τάση να μιλάει συνέχεια!

Μου λείπει πολύ να ντύνομαι καλά κάθε πρωί για να πάω στο γραφείο. Μου λείπει το βουητό των περαστικών δίπλα μου, η ενέργεια στο αγαπημένο μου καφέ, όπου χαιρετώ κάθε πρωί τον υπάλληλο που γνωρίζω με το όνομα. Το να παίρνω τον καφέ στο χέρι και να μπερδεύομαι στο ποικιλόχρωμο πλήθος, να φτάνω στο γραφείο να βάζω μπροστά τον υπολογιστή μου γνωρίζοντας ότι ήρθε η ώρα να σοβαρευτώ και να στρωθώ στη δουλειά».

Μεγάλο το δίλλημα πάντως…