ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι ευθύνες των εταίρων μας στην ΕΕ και των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ είναι αυτονόητες για τις τουρκικές προκλήσεις. Αν δεν υπήρχε το καθεστώς της μη επιβολής κυρώσεων, ο Ερντογάν πολύ θα σκεφτόταν αν θα συνέχιζε τις προκλήσεις του, που έχει αναβαθμίσει. Το ερευνητικό σκάφος πιθανόν να εισέλθει εντός των 12 ν.μ. στην περιοχή του Καστελόριζου.

Βέβαια και η Ελληνική κυβέρνηση έκανε λάθη. Ενώ ανακοινώθηκε η υπογραφή αμυντικής συμφωνίας με την Γαλλία, συνεχώς αναβάλλεται για να μην δυσαρεστηθεί η Γερμανία. Κάτι το παράδοξο.

Δυσαρεστούμε μία χώρα που μας συμπαραστέκεται, για να μην δυσαρεστήσουμε μίαν άλλη χώρα που τηρεί ίσες αποστάσεις.

Η πρόκληση για την Τουρκία είναι μεγάλη. Υπάρχει η ανοχή των Ευρωπαίων στα όσα πράττει και υπάρχει και το κενό εξουσίας στις ΗΠΑ. Να υπενθυμίσω πως η εισβολή στην Κύπρο έγινε όταν, λόγω της παραίτησης Νίξον, υπήρχε και τότε κενό εξουσίας στις ΗΠΑ.

Φαίνεται πως η Ελληνική κυβέρνηση ποντάρει στο διπλωματικό επίπεδο, δηλαδή στην παρέμβαση τόσο της Γερμανίας όσο και των ΗΠΑ στον Τούρκο πρόεδρο. Ο Ερντογάν όμως έχει αυτονομηθεί πλήρως από το 2016. Ανοίγει διαρκώς μέτωπα εξευτελίζοντας διεθνείς συμφωνίες, καθώς ουδείς ενδιαφέρεται να τον τιμωρήσει. Έσπασε το εμπάργκο όπλων στην Λιβύη κατά τρόπο προκλητικό, υποδαυλίζει τον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, προκαλεί Ελλάδα και Κύπρο.

Παρόλα αυτά η Άνγκελα Μέρκελ θεωρεί πως οι κυρώσεις κατά ενός διεθνούς τραμπούκου είναι πρόωρες. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση των συνεχών προκλήσεων το ζητούμενο είναι πλέον όχι τι θα πράξουν οι εταίροι και οι σύμμαχοι μας, αλλά τι θα πράξουμε εμείς για την δική μας πατρίδα.

Έχει καταντήσει κοινός τόπος πως η Τουρκία δεν επιθυμεί μια σύρραξη. Επιδιώκει να κερδίσει το maximum των απαιτήσεων της με την απειλή χρήσης βίας.

Η Ελλάδα, τόσο στον Έβρο όσο και στη θερινή κρίση στο Αιγαίο, απέδειξε πως διαθέτει ισχυρές και αποτελεσματικές Ένοπλες Δυνάμεις, με άξια ηγεσία. Απέδειξε πως διαθέτει μίαν ισχυρή αποτρεπτική δύναμη για την προστασία των συνόρων μας.

Επιπροσθέτως, υπάρχουν κράτη που έχουν συνασπισθεί, καθώς αισθάνονται πως απειλούνται από το νέο-οθωμανικό όραμα του Έρντογάν. Αυτά τα κράτη -Ισραήλ, Αίγυπτος, ΗΑΕ, Γαλλία- είναι διατεθειμένα να μας στηρίξουν με τον τρόπο τους, εφόσον διαπιστώσουν πως κι εμείς θέλουμε και μπορούμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας.

Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως ποντάρουμε σε λάθος άλογο. Φαίνεται πως αναθέσαμε στην Άνγκελα Μέρκελ τον χειρισμό της κρίσης με την Τουρκία, τη στιγμή που η εξωτερική πολιτική της Γερμανίας απέχει πολύ από την επίδειξη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Οι «ηχηρές παρεμβάσεις» και οι «αυστηρές προειδοποιήσεις», δεν αγγίζουν τον Τούρκο πρόεδρο. Ούτε η βλακώδης πολιτική τού « απειλούμε με κυρώσεις, αλλά δεν τις επιβάλλουμε». Όταν η Τουρκία γνωρίζει πως μόνον θα απειλείται με κυρώσεις, αλλά δεν θα τις υποστεί ποτέ, είναι επόμενο να συνεχίζει ακάθεκτη την πολιτική των προκλήσεων και των τετελεσμένων.

Ελπίζω η Ελληνική κυβέρνηση να κατανοήσει πως η Τουρκία την μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει είναι αυτή της ισχύος. Και η πατρίδα μας έχει ισχύ. Αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση την κρίσιμη στιγμή.