Το βρώμικο ‘89
Στην Χώρα μας έχουμε διαφορά φάσης. Με την ευκαιρία του εορτασμού 1821 να θυμηθούμε ότι στην αναγέννηση η Ελλάδα βρίσκονταν υπό κατοχή. Αντί να αναπτύσσονται νέα ρεύματα στην επιστήμη και τον πολιτισμό οι Έλληνες προσπαθούσαν να ζήσουν κάτω από την σκλαβιά και να διατηρήσουν ζωντανή την γλώσσα και την θρησκεία τους.
Τι αποτέλεσμα είχε; Με την απελευθέρωση από τους Τούρκους (με έντονη ανάμειξη των μεγάλων δυνάμεων εκείνης της εποχής) διαμορφώθηκε μια μεροληπτική διοίκηση, ένα σύστημα διοίκησης που δυστυχώς ακόμη και σήμερα έχει αφήσει χαρακτηριστικά του.
Κουτσά-στραβά φτάσαμε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Α ρε γλέντια… Θα γινόμασταν κομμουνιστικό κράτος –έτσι νόμιζαν οι δυστυχείς αριστεροί της εποχής, και αντί να ανασυνταχθούμε βρεθήκαμε με ένα μεροληπτικό κράτος που έβαλε τους μισούς Έλληνες στο περιθώριο, μοίραζε τα κρατικά διαθέσιμα σε μερικούς, οδήγησε πολλούς σε μετανάστευση και έξοδο. Για το κράτος της Δεξιάς, όπως ονομάστηκε, έφταιγε –σε μεγάλο βαθμό, η τότε Αριστερά. Μπήκε στο περιθώριο νομίζοντας ότι η τότε ΕΣΣΔ θα της έδινε την δυνατότητα να οικοδομήσει το Κράτος της Αριστεράς (τους παραδείσους που υπήρχαν και στη γειτονιά μας από το 1946-9).
Πέρασαν χρόνια. Την εποχή του κινήματος της νεολαίας το 1968, δηλαδή την εποχή που εκτός από την οικονομία τέθηκαν στην διεκδίκηση και στην πολιτική και τα θέματα των κοινωνικών δικαιωμάτων και σχέσεων, εμείς είχαμε δικτατορία. Άρα δεν υπήρχε χώρος για τέτοια. Αν ο μέσος Έλληνας αντιστάθηκε ή όχι είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Φτάσαμε στο 1974. Θυμάστε τις αναφορές για νατοϊκή αλλαγή φρουράς; Για ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο; Ευτυχώς ακολουθήσαμε τον δρόμο της λογικής και σταθεροποιήσαμε –με την εργώδη προσπάθεια του Κ. Καραμανλή, την θέση της Χώρας στο δυτικό μπλοκ. Αυτό όμως είχε σαν επακόλουθο την διατήρηση του κράτους όπως το είχαμε πριν. Μεταρρυθμίσεις; Άρση του εμφυλίου; Δύσκολο. Άλλωστε οι μισοί που νέμονταν το Κράτος δεν είχαν κανέναν λόγο να βάλουν και τους άλλους μισούς στο παιχνίδι.
Κόμματα που έθεταν το κεντρικό θέμα «η αλλαγή δεν είναι πρόσκληση σε πάρτι» και ζητούσαν βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές χάθηκαν στον χρόνο. Αφού οι μισοί θέλαν απλά να πάρουν την θέση των μισών. Έγινε ο σοσιαλισμός το 1981! Και προχώρησαν κάποια μέτρα. Αλλά δυστυχώς φτάσαμε πάλι στα ίδια. Μεροληπτική και αναποτελεσματική διοίκηση. Οι μισοί στη θέση άλλων μισών.
Όμως όταν σε όλο τον πλανήτη ο πολιτικός σεισμός της κατάρρευσης των παραδείσων έθεσε νέα αιτήματα στις κοινωνίες, εμείς ασχολούμασταν με τα πάμπερς και τα πρωτοσέλιδα με φωτογραφίες από παραλίες. Αυτό είναιτο πραγματικό βρώμικο ’89. Η ανικανότητα του τότε κομματικού συστήματος να καταλάβει και να προσαρμοστεί.
Τι ακολούθησε; Να δεις τι σου ‘χω για μετά που λέει και το τραγούδι. Από το άλμα στο σήμερα 31 χρόνια και μια γενιά μετά η αναφορά στην επανάληψη είναι προφανώς φάρσα. Περί ηθικού πλεονεκτήματος και άλλων παραμυθιών θα τα πούμε μια άλλη φορά. Οι μισοί που έχασαν την νομή των διαθεσίμων διαμαρτύρονται. Αναμενόμενο… Ζούμε ανάμεσα τους.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 05.07.2020.
