Οι Άγγλοι χούλιγκαν δεν είναι τα καλύτερα παιδιά του κόσμου και σίγουρα δεν λυγίζουν εύκολα μπροστά στον αντίπαλο, όσο σκληρός κι αν είναι. 

Υπάρχει όμως μία παλιά ιστορία που οπαδοί όλων των ομάδων διηγούνται στις παμπ πίνοντας μπύρες και το επιμύθιό της συμπυκνώνεται στη φράση "όπου κι αν βρεθείς δώσε τη μάχη μέχρι τέλους, αν όμως ο δρόμος σε βγάλει στη Μασσαλία, ο Θεός μαζί σου". 

Το Βελοντρόμ δεν θεωρείται μία από τις δυσκολότερες έδρες του κόσμου μόνον εξαιτίας της επιβλητικής του αρχιτεκτονικής, που σε κάνει να νιώθεις σαν πρωτοχριστιανός σε ρωμαϊκή αρένα.

Είναι οι σκληροπυρηνικοί χούλιγκαν της Μαρσέιγ αυτοί που καθιστούν το ιστορικό αυτό γήπεδο σημείο αναφοράς για το παγκόσμιο οπαδικό κίνημα. Το να βρεθείς έστω και μία φορά ως αντίπαλος εκεί, αποτελεί εμπειρία ζωής. 

Μία "ιδεολογία' που υπερβαίνει το ποδόσφαιρο

Η Μασσαλία δεν είναι απλώς η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας. Είναι ταυτόχρονα η κύρια πύλη εισόδου στη χώρα και ο πληθυσμός της ανέκαθεν ήταν ένα μωσαϊκό ενθοτήτων, θρησκειών και ετερόκλητων κοινοτήτων, με ιδεολογικές, πολιτισμικές και ταξικές διαφορές, που μοιάζουν αγεφύρωτες. 

Το μόνο πράγμα που συνέχει αυτό το απολύτως ανομοιογενές σύνολο, λειτουργώντας ως βαλβίδα κοινωνικής εκτόνωσης, είναι το καμάρι της πόλης, η Ολιμπίκ Μαρσέιγ. 

Στο επιβλητικό Βελοντρόμ θα συναντήσει κανείς, έστω και σε διαφορετικές θύρες, τον πάμπλουτο γόνο μίας μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας, τον συντηρητικό μεσοαστό που δεν συμπαθεί τους ξένους αλλά διστάζει να το πει ανοιχτά και τους ενίοτε ριζοσπαστικοποιημένους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς από το Μαγκρέμπ που, όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν μπορούν να αισθανθούν πραγματικοί Γάλλοι. 

Όλοι αυτοί, που στην καθημερινή τους ζωή αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον με καχυποψία ή ακόμη και μίσος, πανηγυρίζουν μαζί σαν τρελοί κάθε γκολ και τη στιγμή εκείνη η πόλη γίνεται ένα. 

Η Μασσαλία, που διαχρονικά παλεύει με τη θηριώδη ανεργία, την εγκληματικότητα και τις ακραίες κοινωνικές ανισότητες, αποκτά τα χαρακτηριστικά πραγματικής κοινότητας μόνον κατά τη διάρκεια των αγώνων της Μαρσέιγ. 

Οι σκληροί του Βελοντρόμ

Η τρομερή ατμόσφαιρα στο Βελοντρόμ οφείλεται κυρίως στους οργανωμένους συνδέσμους οπαδών, όπως ο "CU'84" και οι "Νικητές του Νότου". Αυτοί οι σύνδεσμοι έχουν "διακριθεί" και στο πεδίο της μάχης με άλλους σκληροπυρηνικούς οπαδούς. 

Η σύγκρουση με τους φανατικούς της Νάπολι, πριν από μερικά χρόνια, έχει μείνει στην ιστορία και αποτελεί μόνιμο case study για τις αστυνομικές Αρχές των πόλεων που αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις. 

Οι φανατικοί της Μαρσέιγ είναι κυρίως αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων, λόγω και του μεταναστευτικού τους υποβάθρου. Ο μεγάλος εχθρός, εντός των γαλλικών συνόρων, είναι οι ακροδεξιοί οπαδοί της Παρί Σεν Ζερμέν (για σημαντική μερίδα Παριζιάνων η Μασσαλία δεν είναι μία αυθεντικά γαλλική πόλη), με τους οποίους έχουν συγκρουστεί σκληρά, τόσο στη Μασσαλία, όσο και στο Παρίσι.

Την τελευταία φορά που συναντήθηκαν, η αστυνομία αδυνατούσε να επιβάλει την τάξη και το υπουργείο Εσωτερικών έριξε στη μάχη μονάδες του... στρατού. Μεγάλη αντιπαλότητα υπάρχει και με τους οπαδούς της Νις και τα ματς των δύο ομάδων έχουν σημαδευτεί πολλές φορές από σοβαρά επεισόδια. 

Η αδελφοποίηση με τους οπαδούς της ΑΕΚ

Οι οπαδοί της Μαρσέιγ είναι αδελφοποιημένοι με τους οργανωμένους της ΑΕΚ και στο αυριανό ματς με τον ΠΑΟΚ δεν αποκλείεται να υπάρχουν και φίλοι της Ένωσης στο Βελοντρόμ.