Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν
Είναι τόσα πολλά αυτά που μας εμποδίζουν να αφοσιωθούμε στο κυνήγι του νοήματος της ζωής και της ευτυχίας. Στο να δημιουργήσουμε, να βελτιώσουμε τον εαυτό μας μέσα-έξω, να επικοινωνήσουμε, να αφήσουμε το αποτύπωμά μας στη γη.
Η υγεία μας, απόλυτο ζητούμενο τον τελευταίο χρόνο. Ο φόβος, η αγωνία αν θα ζούμε και αύριο καθώς φίλοι και γνωστοί χάνονται ρουφηγμένοι στην παγωμένη δίνη της πανδημίας.
Τα εργασιακά ζητήματα, που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η ειρωνεία να πρέπει να συμβιώσεις με ψεκασμένους αρνητές του εμβολιασμού, αληθινή δοκιμασία νεύρων.
Το αδιέξοδο να μη βρίσκεις πολιτικά κάτι που να στεγάζει αξιοπρεπώς τις ιδέες σου.
Τόσα πολλά... Κι όμως εμείς πασχίζουμε να βρούμε κι άλλα.
Πληθαίνουν οι φωνές που γεμάτες μίσος και αλαζονεία προσπαθούν να διαιρέσουν τους ανθρώπους σε κανονικούς και μη, όμορφους και μη, λεπτούς και μη, αποτριχωμένους και μη σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι ρατσισμού και πόλωσης.
Ό,τι είναι ο καθένας μας είναι δικαίωμά του.
Δεν υπάρχουμε, ζούμε, ερωτευόμαστε ή ντυνόμαστε εναντίον των άλλων. Τόσο οι επιλογές όσο και οι ατέλειές μας είναι σημάδι πολυμορφίας και ελευθερίας. Από τις ραγισματιές μας είναι που μπαίνει το φως.
Η συμπερίληψη είναι ο απόλυτος στόχος της εποχής. Και θα τον πετύχουμε σε πείσμα των μισανθρώπων.
Κανένας μόνος του, καμία μόνη της, όλοι ελεύθεροι να φτιάξουμε τη δική μας εκδοχή του ωραίου, μοναδικού εαυτού μας!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Ιουνίου 2021