Η επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς εγκαλεί τον υπουργό Ανάπτυξης για παραβίαση της νομοθεσίας που δεν επιτρέπει σε κρατικούς αξιωματούχους να τοποθετούνται δημόσια για ανοικτές στη Δικαιοσύνη υποθέσεις. 

Ένας επιχειρηματίας, ελεγχόμενος από τη Δικαιοσύνη, μαγνητοφωνεί και δημοσιοποιεί συνομιλίες με τον πρώην υπουργό Επικρατείας, όπου ακούγονται, εν μέσω προσφωνήσεων που ταιριάζουν σε «κολλητούς», προτροπές να υποδείξει ένας άλλος ελεγχόμενος από τη Δικαιοσύνη, ως εμπλεκόμενη σε παρανομίες, τη σύζυγο του πρώην αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν Πρωθυπουργού. Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και πρώην αρχηγός της ΕΥΠ δημοσιοποιεί συνάντησή του στο σπίτι ενός άλλου πρώην Πρωθυπουργού ο οποίος του ζήτησε, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται, να βοηθήσει συνεργάτη του που ήταν επικεφαλής της ομάδας διαπραγμάτευσης με την Τρόικα για το Δημόσιο Χρέος (!) και του οποίου το όνομα συνδέθηκε με τις υποθέσεις της «λίστας Λαγκάρντ» και τα «Έγγραφα του Παναμά». 

Η «λίστα Λαγκάρντ» ταλαιπώρησε για χρόνια τους θεσμούς και την κοινή γνώμη αυτής της χώρας, πέρασε, σε διάφορες ηλεκτρονικές μορφές, από μυστικές υπηρεσίες σε συρτάρια υπουργών και οδήγησε στο Ειδικό Δικαστήριο έναν πρώην υπουργό Εθνικής Οικονομίας, όπου κρίθηκε ένοχος για νόθευση εγγράφου σε βαθμό πλημμελήματος. Οι υποθέσεις αυτής της λίστας που ανέβασε και κατέβασε κυβερνήσεις, εξόργισε και δίχασε την κοινωνία, και που ελέγχθηκαν μετά το 2012, οδηγήθηκαν σε οριστική παραγραφή με απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, καθώς κρίθηκε ότι είχε παρέλθει η πενταετία δικαιώματος του Δημοσίου για διενέργεια φορολογικού ελέγχου. Αυτομάτως ακυρώθηκαν και οι φόροι και τα πρόστιμα ύψους 330 εκατομμυρίων που είχαν βεβαιωθεί σε 500 φορολογούμενους. 

Για να επανέλθουμε στη Νοβάρτις, η υπόθεση δωροδοκίας αξιωματούχων και γιατρών, ξεκίνησε στις ΗΠΑ και αφορούσε, όπως άλλωστε και η υπόθεση Ζίμενς, επιχειρηματικές συγκρούσεις τεραστίων διαστάσεων, που στην παράξενη αυτή χώρα πάντα παίρνουν την μορφή κραυγών και αναθεμάτων και στο τέλος, όταν υπάρχει τέλος, οδηγούν κάποιους λίγους σε καταδίκες, άλλους στην αθώωση ενώ πολλοί έχουν αποδημήσει εις Κύριον, καθώς οι ρυθμοί εκδίκασης είναι μοναδικοί. 

Ενδεικτικά, για την Ζίμενς, ύστερα από 14 χρόνια από τη δημοσιοποίηση των στοιχείων, 20 χρόνια από τότε που υπεγράφη η επίμαχη Σύμβαση και τρία χρόνια ακροαματικής διαδικασίας, κρίθηκαν ένοχοι 22 κατηγορούμενοι, ενώ δέκα από τους αρχικά εμπλεκομένους στο μεταξύ απεβίωσαν. Ούτε θυμόμαστε τις λεπτομέρειες του σκανδάλου, ούτε δίδαγμα αποκομίσαμε για τους μηχανισμούς δωροδοκίας.

Άλλωστε, η απόφαση για την Ζίμενς βγήκε όταν τον πολιτικό κόσμο τον απασχολούσε η Νοβάρτις. Κατά πάσα πιθανότητα, οι αποφάσεις για τις μαύρες διαδρομές του φαρμάκου της Νοβάρτις θα βγουν όταν στη χώρα αυτή θα κυριαρχεί το επόμενο σκάνδαλο, που θα προκύψει από έξω.

Όλα τα παραπάνω αφορούν μια «περιπτωσιολογική μελέτη», ένα “ case study ” για μεταπτυχιακούς φοιτητές μιας Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Οποιαδήποτε αναλογία με πραγματικά γεγονότα είναι τυχαία. Παρ όλα αυτά, όσοι, πολιτικοί και δικαστικοί, αναγνωρίζουν φίλους, συναδέλφους και συντρόφους, καλούνται να βρουν τρόπους να καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγείου».

Η ΣΠΑΤΑΛΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Σε αυτήν την παράξενη χώρα όλα αρχίζουν και κλείνουν με έναν τρόπο μοναδικό. Δεν προλάβαμε να βγάλουμε το κεφάλι από την απομόνωση, να χαρούμε τα εύσημα για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και επανήλθαμε στο γνωστό άθλημα της βαλτώδους αντιπαράθεσης. 

Κασέτες, αναθέματα, κραυγές, ατέρμονες ακροάσεις, εξαγγελίες για μηνύσεις αλλήλων, ένας κουρνιαχτός κατηγοριών, από τις οποίες το μόνο που μένει είναι ένα αίσθημα δεξιάς αποφοράς και αριστερής αηδίας. Το κέρδος από τη διαχείριση της πανδημίας αποτελεί μια σπάνια επανάκτηση εμπιστοσύνης στην Πολιτική μετά από δεκαετίες κοινωνικής αποδόμησης. Η ασύγγνωστη σπατάλη του θα είναι μια συλλογική αυτοχειρία.

ΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

Όλα αυτά λοιπόν συμβαίνουν ενώ η χώρα νομίζει ότι ξεμπέρδεψε με τον κορονοϊό, νομίζει ότι θα ξεκινήσει λαμπρό το τουριστικό της καλοκαίρι και νομίζει ότι θα έχει να εισπράττει από τα ευρώ που θα έρθουν από τας Βρυξέλλας. Άλλες χώρες καταρτίζουν κοπιαστικά Εθνικά Σχέδια ανασύνταξης της οικονομίας και εμείς ξαναβρήκαμε τις θέσεις μας στα στούντιο της τηλεόρασης για να εκτοξεύσουμε, «κοιτώντας την κάμερα», μομφές, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τα μεγάλα εθνικά στοιχήματα. 

Στα διαλλείματα αυτού του καβγά διαρκείας προβάλλουν οι αγωνίες των νησιωτών που δεν βλέπουν την ανάκαμψη των τουριστών, οι παρατάσεις επιδομάτων για τους ανέργους που πληθαίνουν και οι ανακοινώσεις των τούρκων που φαίνεται πως ό,τι λένε, μάλλον και το εννοούν.

ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Δε βαριέσαι, θα μου πεις φίλε. Οι παραλίες και ο κρύος καφές είναι η πιο πολυτελής φθηνή απόλαυση και ο θεός της Ελλάδας δεν υπήρξε ποτέ φειδωλός. Όλοι χωράμε στις αμμουδιές, ακόμα και με απόσταση. Τα παιδιά μας βρήκαν δρόμους στην ξενιτιά, η γενιά που έμεινε πίσω συνήθισε χωρίς όνειρα, εμείς βγήκαμε στη σύνταξη, κάποιοι επίμονοι διακρίνονται για κάτι “startups”, το εμβόλιο θα βρεθεί και ό,τι και να συμβεί, η Ευρώπη δεν θα μας αφήσει απροστάτευτους. 

Άλλωστε, πόσο περισσότερο μπορεί να μας ξεζουμίσει; Πού θα πάει, θα βρούμε τον τρόπο να αντικαταστήσουμε με επιδότηση το συμβατικό μας αυτοκίνητο με ένα ηλεκτρικό για να σώσουμε και τον πλανήτη. Αν στριμωχτούμε πολύ, θα φωνάξουμε πίσω τον Τσιόδρα. Δε βαριέσαι!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28 Ιουνίου 2020