ΑΠΟΨΕΙΣ

Αν ανήκετε σ’ αυτούς που ακόμα συγκινούνται από μία πολιτική συζήτηση στην ταβέρνα ή στο γραφείο, σίγουρα θα έχετε ακούσει μεταξύ άλλων την άποψη πως ο Νίκος Ανδρουλάκης «δεν τραβάει», «δεν συναρπάζει», «δεν κάνει γκελ στον μέσο ψηφοφόρο». Φταίει μόνο αυτό που το ΠΑΣΟΚ δεν έχει δημοσκοπικές επιδόσεις που μέσα στο κόμμα θα περίμεναν, με δεδομένη την συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ;

Κάποιοι εδώ και πολύ καιρό λένε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχασε χρόνο με την επιμονή του να μιλάει συνεχώς για τις υποκλοπές και την ασχήμια της παρακολούθησής του. Η επιμονή αυτή, προσθέτουν, αποβαίνει τελικά σε βάρος της σημασίας που πρέπει να δίνει στα οξυμένα προβλήματα του πολίτη.

Άλλοι πάλι εστιάζουν στην παλιά «ΠΑΣΟΚικότητα» που κατά τη γνώμη τους αναδίδει ο πολιτικός λόγος του και άλλοι στο «κλειστό» μοντέλο κομματικής στελέχωσης και ηγεσίας που φέρνει μουρμούρα από κάποια στελέχη αλλά και από κόσμο που θα ήθελε να ασχοληθεί ενεργά αλλά δεν βρίσκει την ευρυχωρία και το φιλόξενο κλίμα που είχε το ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα, ακόμα και επί Σημίτη.

Η ισχνή ενίσχυση που βλέπει το κόμμα του Ανδρουλάκη στις δημοσκοπήσεις είναι πια αγαπημένο θέμα στο πολιτικό ρεπορτάζ. Στην αρχή, λένε, ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ δείχνει να κατανοεί τα διδάγματα των καιρών και την ωρίμανση θεμάτων που πρέπει να λυθούν όπως η επιστολική ψήφος, τα μη κρατικά ΑΕΙ, ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών κ.ά. Μετά παίρνει θέση φιλομεταρρυθμιστική αλλά στη συνέχεια έρχεται η στιγμή για να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει. Φροντίζει, λένε, ταυτοχρόνως να μη φανεί ως «ουρά του Μητσοτάκη» αλλά και να μην ταυτισθεί με τη γκρίνια, το «όχι σε όλα» και την τοξικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Και στο τέλος υιοθετεί έναν ασαφή δρόμο. Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.

Στο ρυθμό αυτής της δίψυχης ωδής που επιλέγει, δεν καταλαβαίνει την αξία μίας ιταλικής παροιμίας που λέει «μην αναμειγνύεις ποτέ το κόκκινο με το λευκό κρασί γιατί θα τα χαλάσεις και τα δύο».

Για να λέμε την αλήθεια ο Νίκος Ανδρουλάκης εσχάτως αλλάζει αυτήν την εντύπωση με την ανάδειξη θεμάτων όπως το πρόβλημα της στεγαστικής κρίσης, της ανικανότητας της κυβέρνησης να δαμάσει την ακρίβεια και να εξασφαλίσει την ασφάλεια για τους πολίτες.

Εκεί τουλάχιστον όλοι συμφωνούν: Αυτά είναι τα θέματα που «καίνε» και αυτά θα κοιτάξει ο πολίτης όταν φτάσει στην κάλπη. Όσο κι αν η κυβέρνηση πιστεύει -λες και είναι σε κρίση υπεραισιοδοξίας- ότι έχει ακόμα καιρό, ενώ οι ευρωεκλογές έρχονται για να δώσουν την ευκαιρία σε πολλούς να στείλουν πολλά μηνύματα. Ίσως και για να διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό.

Ο Ανδρουλάκης φαίνεται να ανοίγει την πόρτα του διαλόγου σε πρόσωπα ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς αλλά την κρατά κλειστή στους «τυχοδιώκτες». Οι τελευταίοι, που είναι στελέχη και πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι τον καιρό της κρίσης και των μνημονίων πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και πήραν «καρέκλες», είναι ένα μόνιμο αγκάθι στη σχέση του ΠΑΣΟΚ με το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη.

Στελέχη βέβαια από το πάλαι ποτέ πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ έφυγαν και φεύγουν και προς τη Νέα Δημοκρατία με τελευταία ηχηρή περίπτωση την Εύη Χριστοφιλόπουλου που εντάσσεται και στο κυβερνών κόμμα και στο ευρωψηφοδελτιό του.

Ενδιαφέρον έχει η πολιτική εξήγηση της κίνησής της καθώς η ίδια λέει πως δεν ήθελε προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ «ο όποιος στο παρελθόν με την αντιμνημονιακή οργή και με το πώς πολιτεύτηκε με λαϊκισμό, έβλαψε τη χώρα» και πως «δεν θέλουμε πολλοί από εμάς σε καμία περίπτωση να έχουμε καμία σχέση με εκείνο που υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ και ούτε με ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα».

Έχει πάντως γούστο ότι υπάρχουν στελέχη και πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που πήγαν είτε στον ΣΥΡΙΖΑ (θυμάστε την ατάκα «για να πιάσουν στασίδι»;) είτε στη ΝΔ και που χρησιμοποίησαν ο ένας για τον άλλο την φαρμακερή έκφραση «μάλλον είδαν φως και ανέβηκαν»!

Μαξίμου και Κουμουνδούρου παλιότερα, ξεχνούν συχνά τα φώτα ανάμενα… Παράλληλα την εβδομάδα που πέρασε είχαμε προαναγγελία ίδρυσης κόμματος που θα συμμετάσχει στις ευρωεκλογές, από τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Λοβέρδο, ο όποιος έμπρακτα διέψευσε της φήμες για ένταξή του στο ευρωψηφοδέλτιο του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και άφησε σκληρές αιχμές για τη σημερινή εικόνα του ΠΑΣΟΚ.

Για όλα αυτά η θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι πως: «ό,τι και να κάνουν οι πολιτικοί δορυφόροι του κ. Μητσοτάκη, δεν θα αποτρέψουν το ΠΑΣΟΚ να είναι αξιωματική αντιπολίτευση στις ευρωπαϊκές εκλογές».

Σε συνεντεύξεις του τον τελευταίο καιρό ο Νίκος Ανδρουλάκης δηλώνει συνεχώς ότι θα πορευθεί κυρίως με νέα πρόσωπα, τάση που θα επιβεβαιωθεί με το ευρωψηφοδέλτιο το οποίο θα ανακοινωθεί σταδιακά και στο οποίο επιδιώκει να συμμετάσχουν άνθρωποι που χαίρουν υψηλής δημοσιότητας και αναγνωρισιμότητας, στοιχεία τα οποία δεν θεωρεί κατ ανάγκη κακά, αρκεί «να θέλουν να δουλέψουν προς όφελος των πολιτών».

Η κινητικότητα και οι διεργασίες για τις ευρωλίστες θα ενταθούν τις επόμενες εβδομάδες. Ο παράγων «ευρωεκλογές» και η πιθανότητα το αποτέλεσμά τους να επιφυλάσσει οδυνηρές εκπλήξεις για όλα τα κόμματα, θα αλλάξει τη σημερινή ατζέντα.

Η κυβέρνηση που λόγω της κυριαρχίας της στις δημοσκοπήσεις και με νωπό σχετικά το 41%, έδωσε την εντύπωση πως θα επιμείνει στις μεταρρυθμίσεις, σιγά-σιγά θα θυμηθεί και το πολιτικό κόστος από την κάλπη. Δεν θα κατέβει στις εκλογές ρισκάροντας συρρίκνωση της δύναμής της Το τι «μείγμα» πολιτικής και επικοινωνιακής στρατηγικής θα προκύψει θα το δούμε. Πιθανότατα και σ’ αυτή την περίπτωση θα υπάρξει… μετέωρο βήμα.

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα παλέψουν για τη δεύτερη θέση η οποία συμβολικά και πολιτικά θα δίνει το προβάδισμα για το ποιος θα είναι ο βασικός πόλος που θα αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια τον Μητσοτάκη και θα προσπαθήσει να τον εκθρονίσει. Η συνειδητοποίηση από όλους πως οι ευρωεκλογές πλησιάζουν… επικίνδυνα φέρνει μία ιδιότυπη αφύπνιση.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 04.02.2014