ΑΠΟΨΕΙΣ

Τις ποινικές ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών θα τις αποδώσει η Δικαιοσύνη. Ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε οι εξυπνάκηδες του πληκτρολογίου, ούτε τα καφενεία ούτε οι ψηφοφόροι του νομού Σερρών. Εννοείται, ούτε η εξεταστική επιτροπή της Βουλής που θα έχει την συνήθη κατάληξη όλων των εξεταστικών επιτροπών. Θα παρελάσει όλος ο κόσμος, καθένας θα καταλαβαίνει ό,τι θέλει να καταλάβει και στο τέλος κάθε κόμμα θα συντάξει το δικό του πόρισμα. Δηλαδή, μία τρύπα στο νερό! Οι βουλευτές ούτε αμεροληψία έχουν ούτε επιστημονική επάρκεια για να παραστήσουν τους ανακριτές.

Ασφαλώς, κάνει και η Δικαιοσύνη λάθη. Όχι τόσο αυτά που φαντάζεται κόσμος. Από το άγχος της να δείξει ότι «ακούει την κοινωνία», πέφτει στην παγίδα του θηρίου που λέγεται «κοινό περί δικαίου αίσθημα» το οποίο έχουν αναλάβει να εκπροσωπήσουν ο όχλος των social media, οι τηλεοπτικές εκπομπές και οι λαϊκές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Ακραίες αποφάσεις, προκαταρκτικές και ποινικές διώξεις αλλά «για καλό σκοπό». Όμως δεν έχει ακόμη βρεθεί άλλος, ασφαλέστερος τρόπος για να απονέμεται δικαιοσύνη. Μέχρι να βρεθεί, όποιος σέβεται την Δημοκρατία, οφείλει και να σέβεται τις συμβάσεις της. Ούτε είναι καλή ιδέα να αναθέσουμε την ανάκριση για τα Τέμπη στους συγγενείς των θυμάτων. Είναι πονεμένοι άνθρωποι και τους αξίζει σεβασμός αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν πάντα δίκιο. Αντιθέτως, ο θυμός είναι συνήθως κακός σύμβουλος. Η απονομή δικαιοσύνης προϋποθέτει απάθεια που ειδικά αυτοί, δεν μπορούν να έχουν.

Πριν λίγες μέρες, η πρόεδρος της επιτροπής συγγενών των θυμάτων κατήγγειλε ότι επισκέφθηκε την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και εκείνη της συνέστησε να απευθυνθεί στην Εκκλησία. Όλοι μπορούν να αντιληφθούν -αρκεί να το θέλουν- ότι απομονώνοντας μια φράση από το σύνολο και την ατμόσφαιρα μίας συνομιλίας, μπορείς να παραμορφώσεις πλήρως το νόημά της. Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν επιτρέπεται να παρέμβει σε μία ανάκριση που βρίσκεται εν εξελίξει -εάν τυχόν αυτό ήταν το αίτημα, κακώς έγινε η συνάντηση. Ούτε είχε τη δυνατότητα να απαντήσει για να εξηγήσει τι είπε και τι εννοούσε, πολύ δε περισσότερο να μπει σε μία δημόσια αντιπαράθεση. Λοιπόν, εάν διαβάζατε τα σχόλια στο διαδίκτυο, θα πάγωνε το αίμα σας. Μύριζαν φασισμό από χιλιόμετρα. Αν τα έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς, θα πίστευε ότι η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει αυτοπροσώπως κάποια σκοτεινή επιχείρηση συγκάλυψης. Ακόμη χειρότερα, ότι όλες οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης, από τα Ειρηνοδικεία μέχρι τον Άρειο Πάγο, εκδίδονται κατά παραγγελία. Βλέπετε, μια αφορμή ζητούν η ανοησία και η συνωμοσιολογία της αντιμνημονιακής περιόδου και επανέρχονται σε πλήρεις διαστάσεις.

Τι θα βγάλει η ανάκριση, θα το δούμε στην ώρα του. Αλλά εκτός από την απονομή δικαιοσύνης, εξίσου ζητούμενο είναι τι θα γίνει με τον σιδηρόδρομο. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει σχέδιο για να του δώσει ρόλο εκείνου που του έχουν δώσει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Πλην Αλβανίας, έστω, αλλά αλίμονο αν… Κανείς βεβαίως, δεν περιμένει να καλυφθεί μέσα σε λίγα χρόνια υστέρηση δεκαετιών. Περιμένει όμως να υπάρξει κάποιος προγραμματισμός, έστω μία αντίληψη για το τι πρέπει να γίνει. Είναι κάτι μεταξύ τραγωδίας και κωμωδίας ότι εδώ και χρόνια τρένο δεν πηγαίνει πέρα από την Έδεσσα. Αλλά ούτε πέρα από τις Σέρρες. Μετά, όποιος θέλει με λεωφορείο στην Δράμα και εκεί τέρμα. Η Αλεξανδρούπολη σβήστηκε από τον σιδηροδρομικό χάρτη. Τα φιλόδοξα σχέδια για το λιμάνι της και την σύνδεση με τη Μαύρη Θάλασσα ανήκουν σε άλλη συχνότητα προπαγάνδας. Στην Πελοπόννησο το δίκτυο που πριν είκοσι χρόνια ανακαινίσθηκε με ευρωπαϊκά κονδύλια, έχει εγκαταλειφθεί, Πάτρα-Πύργος ακούμε αλλά δεν βλέπουμε και το μόνο που έχει απομείνει είναι η γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, με τις πληγές της. Το δίκτυο είναι σήμερα μικρότερο παρά ποτέ.

Κάτι λέγαμε για την Αλβανία…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11.02.2024