ΑΠΟΨΕΙΣ

Αυτήν την εβδομάδα είδαμε εικόνες που θα συναντήσουμε πολλές φορές το επόμενο διάστημα στην πολιτική σκηνή της χώρας. Με δεδομένο ότι για τα επόμενα τρία χρόνια δεν υπάρχουν στο πολιτικό καλεντάρι εθνικές εκλογές η καθημερινότητα θα βρίσκεται στο επίκεντρο. Επιδόματα, πυρκαγιές, νόμοι.

Δηλαδή, μία κυβέρνηση στον αστερισμό της καθημερινότητας. Ο πρωθυπουργός θα ολοκληρώσει σύντομα τις επισκέψεις του σε υπουργεία, όπου θα δώσει και τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές για το επόμενο διάστημα, κατά περιόδους θα κάνει εξορμήσεις στην περιφέρεια και εμφανίσεις στη Βουλή όταν θα θέλει να απαντήσει σε κάποια ζητήματα της αντιπολίτευσης και πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό της ΝΔ δεν προβλέπονται κοσμογονικές ανατροπές. Για ποιο λόγο; Επειδή ακριβώς δε θα υπάρχουν εκλογές είναι δύσκολο να υπάρξουν αδιάψευστα γεγονότα που θα αποδεικνύουν ότι κάτι δεν πάει καλά εκλογικά. Έτσι οι όποιες αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΝΔ θα αφορούν τις κινήσεις του πρωθυπουργού στους ανασχηματισμούς (που έτσι και αλλιώς δεν κάνει πολλούς) και ενδεχομένως κάποιες πρωτοβουλίες που θα κτυπούν στο μαλακό υπογάστριο της παράταξης. Μία κομβική σίγουρα στιγμή θα είναι η επιλογή του προσώπου του νέου προέδρου της Δημοκρατίας, όπου εκεί το δεξιό ή το κεντρώο βλέμμα του Μητσοτάκη θα γίνει εμφανές.

Αυτό από τη μία. Από την άλλη μεριά η κινητικότητα στην Κεντροαριστερά θα είναι μεγάλη, αλλά το τοπίο θολό. Ξεκινώ από την παρατήρηση ότι η χώρα χρειάζεται μία σοβαρή και στιβαρή αντιπολίτευση. Που θα ελέγχει την κυβέρνηση και θα την κάνει να προσέχει στις κινήσεις της.

Δεύτερη παρατήρηση: με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα της 9^η Ιουνίου ο κόσμος δήλωσε ότι δεν έχει πειστεί ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε από το ΠΑΣΟΚ ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και τους έδωσε αυτά τα μέτρια ποσοστά. Και γι’ αυτό άρχισαν μετεκλογικά τα όργανα. Και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ. Όσο για την περιβόητη συνεργασία μού φαίνεται πολύ, πολύ δύσκολη. Κυρίως γιατί η χημεία μεταξύ των δύο βασικών παικτών του χώρου (Κασσελάκης και Ανδρουλάκης) δεν είναι καλή. Και στη συνεργασία αυτό μετράει. Τώρα έχουμε τον παράγοντα Τσίπρα. Θα θελήσει να το παίξει βαρόνος και όχι Καραμανλής; Δηλαδή, αν δει ότι το πράγμα ξεφεύγει εντός του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τις κινήσεις του, χωρίς αυτό να σημαίνει τη δική του επιστροφή; Δεν το βλέπω ως πιθανό. Νομίζω ότι Τσίπρας πέρασε πολλά σε ότι αφορά στο εσωκομματικό πεδίο και ότι δε θα θελήσει να τα ξαναζήσει. Τότε είχε τον Φίλη, τον Βούτση και Αλαβάνο και τη Ζωή απέναντί του, τώρα θα έχει τη Τζάκρη και φυσικά τον Κασσελάκη.

Με αυτά και με αυτά, αν ο Μητσοτάκης δεν κάνει λάθη στην πολιτική του, είναι σταθερός στη γραμμή του και κόψει τις μικροαλαζονείες διαφόρων, θα διεκδικήσει με μεγάλες αξιώσεις μια τρίτη εκλογική νίκη…