ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Αντόνιο Γκράμσι, Ιταλός φιλόσοφος, μαρξιστής και συγγραφέας, στον οποίο η ανανεωτική αριστερά της χώρας κατά τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης συχνά προσέτρεχε, είχε γράψει όταν ήταν φυλακισμένος από το φασιστικό καθεστώς το 1929 στον αδελφό του το πασίγνωστο πλέον: «Από την στιγμή που δεν ζω με ψευδαισθήσεις, σπάνια απογοητεύομαι».

Είναι όμως πολύ δύσκολο σε ένα κομμάτι της Αριστεράς να μάθει να ζει χωρίς πολιτικές ψευδαισθήσεις.

«Και που το ξέρεις εσύ;», θα μπορούσαν πολλοί εύλογα να μας ρωτήσουν. Και εκεί ακριβώς έρχεται «κουτί» μια χαρακτηριστική παράγραφος από το κείμενο που υπογράφουν 87 βουλευτές και στελέχη βάλλοντας κατά του Στέφανου Κασσελάκη για τα όσα είπε περί «μαύρου» χρήματος και για τα όσα έκανε (κλείσιμο της καθημερινής έκδοσης της εφημερίδας ΑΥΓΗ, απολύσεις στελεχών κ.ά.). Η εξής: «Η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων είναι πλειοψηφικό κοινωνικό αίτημα και σε αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκριθούμε, με τη συγκρότηση μίας μεγάλης προοδευτικής συμμαχίας, ενός μετώπου σε κοινοβουλευτικό και κοινωνικό επίπεδο, που θα κερδίσει τη ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν».

Πώς όμως αποδεικνύεται ότι οι πόθοι μίας μερίδας του πολιτικού κόσμου έχουν αναδειχθεί και σε «πλειοψηφικό κοινωνικό αίτημα;».

Στην πολιτική μόνο ένας τρόπος υπάρχει: κερδίζεις τις εκλογές και αποστομώνεις τους πάντες. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που έχεις υποστεί την λαϊκή αποδοκιμασία στις κάλπες πριν από μόλις είκοσι μέρες; Πριν μιλήσουμε με την αδιάψευστη γλώσσα των αριθμών, πρέπει να επισημάνουμε πως και στο ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα υπάρχει μερίδα στελεχών και ψηφοφόρων που επιθυμεί «συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων» πράγμα που αν το κάνουμε λιανά σημαίνει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάμε λοιπόν να δούμε τους αριθμούς:

Στη δημοσκόπηση της GPO (20 Ιουνίου) προκύπτει ένα 44,1% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές δεν θέλει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ένα 52,3% λέει «ναι ή μάλλον ναι» σ’ αυτήν προοπτική.

Το 52,3% του 12,8% που πήρε το ΠΑΣΟΚ στην κάλπη βγάζει ως αποτέλεσμα ένα 6,75 % του λαού να θέλει αυτή τη συνεργασία.

Αντίστοιχα στον ΣΥΡΙΖΑ, μία τέτοια συνεργασία θέλει το εντυπωσιακό αρχικά 71% των ψηφοφόρων του, μόνο που αυτοί είναι το 14,92% της λαϊκής ψήφου, δηλαδή στο σύνολο του εκλογικού σώματος υπάρχει άλλο ένα 10,6 % που θέλει τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.

Αθροιστικά λοιπόν εμφανίζεται ένα 17,4% του κόσμου που βέβαια δεν συνιστά «πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία». Με σεβαστή κάθε επιφύλαξη, λόγω της μεγάλης αποχής στις εκλογές, αλλά και λόγω του ότι στην πολιτική δεν κάνουν παιχνίδι τα μαθηματικά, πράγματι για να συγκινήσει τη λαϊκή πλειοψηφία η προοπτική συνεργασίας των κομμάτων της Κεντροαριστεράς θέλει δουλειά πολλή. Και εδώ μπαίνει και η παράμετρος της επιλογής του κατάλληλου ηγέτη που θα σχεδιάσει την επιχείρηση ανάκαμψης των δύο αυτών κομμάτων εν μέσω θυελλώδους κριτικής που δέχονται τόσο ο Στέφανος Κασσελάκης όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Πόσοι θα στοιχημάτιζαν ότι του χρόνου τέτοια μέρα, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα είναι όπως εμφανίζονται σήμερα;

Σήμερα αναμένεται μία αποσαφήνιση από τον δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα ο όποιος ήδη έχει δημιουργήσει την αίσθηση πως θα διεκδικήσει την ηγεσία.

Οι ατάκες του ήδη συζητούνται:

*»Ο Νίκος Ανδρουλάκης με στήριξε και νομίζω ότι τον έχω στηρίξει κι εγώ, η φιλία δεν είναι δουλεία ή ιδιοκτησία.

*»Στο ΠΑΣΟΚ έκλεισε ο κύκλος επιβίωσης του χώρου και ανοίγει ένας καινούριος».

Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει έντονη φημολογία και παρασκήνιο σχετικά με το πόσο θα τεντώσουν το σχοινί οι βουλευτές που υπέγραψαν το κείμενο των «87» με την σφοδρή κριτική στον σημερινό πρόεδρο του κόμματος. Ο Στέφανος δείχνει μία αξιοσημείωτη επιμονή στο δικό του σχέδιο για το πως θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ (εμφανώς αρχηγοκεντρικό και με ελάχιστη σχέση με «των μανιφέστων τις κλεισούρες» και την συχνή προσφυγή στα όργανα. Μένει όμως να αποδειχθεί αν έχει μπει σε διαδικασία αποσύνθεσης σταγόνα-σταγόνα.

Τα παλιά τεφτέρια

Αντίστοιχα παιχνίδια με αριθμούς γίνονται και στη Νέα Δημοκρατία με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον πρωθυπουργό ο όποιος στη συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματος, για να απαντήσει σε εσωκομματικούς επικριτές τμημάτων της πολιτικής του, επικαλέστηκε 41% των περυσινών εθνικών εκλογών, την ώρα που υπάρχει η νωπή ετυμηγορία των ευρωεκλογών που του έδωσε το αποκαρδιωτικό ποσοστό του 28,3%.

Κάποιοι θυμήθηκαν μάλιστα μία παλιά λαϊκή παροιμία:

«Ο μπακάλης σαν φτωχαίνει, τα παλιά τεφτέρια πιάνει».

Δεν έχασε την ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ ο όποιος εκτιμώντας πως «ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο» έκανε το ειρωνικό σχόλιο πως ο πρωθυπουργός «συγκάλεσε την ΚΟ τη ΝΔ για να αποτιμήσει το εκλογικό αποτέλεσμα του… 2023»!

Και ενώ ελάχιστα ικανοποιείται ο πολίτης με την απόδοση ευθυνών για την ακρίβεια μόνο σε υπουργούς που έφυγαν με τον ανασχηματισμό, πυκνώνει και η εσωκομματική μουρμούρα για τα ομόφυλα ζευγάρια, για τη στροφή προς το κέντρο και για την οικονομική πολιτική την οποία ο κόσμος θεωρεί ότι είναι υπέρ της πλουτοκρατίας και όχι υπέρ του κοσμάκη.

Με αυτά τα δεδομένα πόσοι στη ΝΔ είναι σίγουροι πως ακόμα και αυτό το ισχνό 28% έχει μέχρι σήμερα διατηρηθεί;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30.06.2024