ΑΠΟΨΕΙΣ

Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ προκαλεί νέα δεδομένα στα πολιτικά δρώμενα της αντιπολίτευσης και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης. Στο ΠΑΣΟΚ το μέγα θέμα δεν είναι βέβαια μόνο το πρόσωπο που θα ηγηθεί του κόμματος στις επόμενες Εθνικές εκλογές. Είναι κατά την άποψή μου πώς αυτό το πρόσωπο θα μπορέσει να πείσει την κοινωνία ότι αυτός ο χώρος διαθέτει την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Αυτό δεν μπόρεσε να γίνει για πολλούς λόγους στις προηγούμενες εκλογές. Είτε διότι ήταν πολύ νωρίς να γίνει είτε γιατί έγιναν λάθη και παραλείψεις και αντιμετωπίστηκε φοβικά αυτή η προοπτική.

Η πορεία της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης όλο αυτό το διάστημα καθιστούν επιτακτική την ανάγκη μία άλλη πρόταση να έχει τη δυναμική εξουσίας. Η κυβέρνηση, κατά την άποψή μου, όσο περισσότερο κυβερνά τόσο περισσότερο θα φθείρεται κι αυτό είναι λογικό. Θα χάνει και προς τα δεξιά της και προς το κέντρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγκλωβισμένος στα εσωκομματικά του και με τα μέχρι στιγμής δεδομένα όχι απλά δεν κερδίζει από την κυβερνητική φθορά αλλά χάνει.

Οπότε πεδίο δόξης λαμπρό για τον χώρο του ΠΑΣΟΚ να ανασυνταχθεί και να διεκδικήσει το εκλογικό μερίδιο που του αναλογεί από τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν. Η υποψηφιότητα Διαμαντοπούλου έχει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά της χαρακτηριστικά στο άλμα που είναι το ζητούμενο για το ΠΑΣΟΚ. Το θετικό είναι πώς μπορεί εκφράζοντας το πολιτικό δημοκρατικό μεταρρυθμιστικό κέντρο να πάρει όσους φεύγουν από τη Νέα Δημοκρατία και ασφυκτιούν από τη στασιμότητα της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Το αρνητικό είναι πώς η Διαμαντοπούλου ως παλιά της πολιτικής δεν μπορεί να εκφράσει το νέο που επίσης είναι το ζητούμενο γι’ αυτό το άλμα. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι όποιος από τους υποψήφιους για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ επικρατήσει για να μπορεί να έχει ελπίδες για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να απαντήσει με ειλικρίνεια ποια θα είναι η τακτική του αλλά και η στρατηγική του για την επόμενη μέρα της χώρας. Να έχει δηλαδή συγκεκριμένο σχέδιο κυβερνησιμότητας πέραν των γνωστών διαχωριστικών γραμμών περί δεξιάς ή αριστεράς που πλέον δεν έχουν καμία αποδοχή της κοινωνίας. Και υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος. Μία ειλικρινής ανάγνωση του αποτελέσματος των πρόσφατων ευρωεκλογών σε συνδυασμό με τα άλυτα προβλήματα της καθημερινότητας που θα ενταθούν το προσεχές διάστημα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στις επόμενες Εθνικές εκλογές όποτε κι να γίνουν αυτές ένα είναι βέβαιο: το τέλος των αυτοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων. Σε αυτό το νέο πολιτικό τοπίο όλα τα κόμματα εξουσίας και φυσικά το ΠΑΣΟΚ οφείλουν να έχουν συγκεκριμένη θέση και πρόταση πριν τις εκλογές. Και το πρόσωπο που θα εκλεγεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ο εγγυητής αυτής της πρότασης.