ΑΠΟΨΕΙΣ

Τον περασμένο Φεβρουάριο έκλεψαν το αυτοκίνητο φίλου. Μοντέλο της σειράς που όμως, είχε συσκευή εντοπισμού. Η συσκευή έδειξε ότι το αυτοκίνητο κατέληξε σε οικισμό Ρομά, σε όμορο νομό, όχι μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις στον πολιτισμένο και λιγότερο πολιτισμένο κόσμο; Πηγαίνει η Αστυνομία, μαζεύει το αυτοκίνητο, το αποδίδει στον ιδιοκτήτη, μπουζουριάζει κλέφτες και κλεπταποδόχους και τους στέλνει πακέτο στον εισαγγελέα.

Έτσι νόμιζε και ο φίλος, δικηγόρος μεν αλλά σε τομέα που τον κρατά μακριά από την πεζή πραγματικότητα. «Δεν κατάλαβες καλά» του λέει η Αστυνομία. «Για να μπούμε εκεί μέσα θέλουμε εντολή από τον υπουργό». Ποιος υπουργός θα δώσει τέτοια εντολή για ένα αυτοκίνητο; Εδώ ο οικισμός δίπλα στην Περαία είχε εξελιχθεί σε υγειονομική βόμβα, κάθε βράδι έκαιγαν λάστιχα και καλώδια, ο δήμος καλούσε την αστυνομία και εκείνη περίμενε «άνωθεν εντολές». Όταν κάποτε μπήκε η Πυροσβεστική, βρέθηκαν πέντε κλεμμένα αυτοκίνητα.

Ο άνθρωπος κατάλαβε ότι δεν έβγαζε άκρη και απευθύνθηκε σε βουλευτή του νομού με τον οποίο είχαν υπάρξει συμφοιτητές. «Αυτές είναι πολύ κεντρικές πολιτικές αποφάσεις», τον ενημέρωσε εκείνος. «Ούτε καν του υπουργού. Μόνο του πρωθυπουργού». Επειδή όμως κάποιοι από εκεί συνέβη να είναι ψηφοφόροι του, ο βουλευτής προθυμοποιήθηκε να του συστήσει έναν «σύνδεσμο», μέσω του οποίου θα μπορούσε να διαπραγματευτεί την επιστροφή του αυτοκινήτου. Πάνω στην απελπισία, ο φίλος μπήκε στην περιπέτεια. Έμπλεξε σε έναν λαβύρινθο όπου ο ένας υποσχόταν ότι θα μιλούσε σε κάποιον άλλο, γνώρισε ένα λούμπεν υπόκοσμο που έως τότε αγνοούσε μέχρι που στο τέλος σιχάθηκε τον εαυτό του και τα παράτησε. Το αυτοκίνητο εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί μέσα.

Τις προάλλες έκθεση της ΕΛΑΣ για το οργανωμένο έγκλημα αποκάλυψε ότι 85 από τις 111 εγκληματικές οργανώσεις που εξαρθρώθηκαν το 2022 και επιδίδονταν σε κλοπές και ληστείες αποτελούνταν από Ρομά. «Δεν διαβάζετε σωστά την έκθεση» μας μάλωσαν οι συνήθεις «ευαίσθητοι», δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί αλλά δεν είναι και ιδιαιτέρως διαφορετικά. Όποιος ξοδέψει δυο-τρεις μέρες από τη ζωή του σε οποιοδήποτε δικαστικό μέγαρο της χώρας, ειδικά δε στην Ευελπίδων, δεν περιμένει να του πουν τίποτε οι στατιστικές. Και πώς φτάσαμε ως εδώ, αφού προηγουμένως ιλιγγιώδη ποσά σπαταλήθηκαν για «προγράμματα ένταξης» με ευφάνταστους τίτλους, προερχόμενα από εθνικούς ή κοινοτικούς πόρους που έκαναν πλούσιους τους διαχειριστές; Επειδή το κράτος παραιτήθηκε από την υποχρέωσή του να επιβάλει τον νόμο στους οργανωμένους οικισμούς Ρομά. Λίγο επειδή επικράτησαν στον δημόσιο λόγο μειοψηφικές μεν αλλά ισχυρές φωνές που αξίωναν σεβασμό σε κάποια μυθοποιημένη «εξαιρετικότητα», λίγο περισσότερο ως παροχή έναντι της κεντρικά κατευθυνόμενης ψήφου και πολύ περισσότερο επειδή υποτιμήθηκε η προοπτική του φαινομένου. Όποια και αν είναι η αιτία, εκεί όπου κάποτε αρκούσε το πέρασμα ενός περιπολικού, σήμερα δεν τολμούν ούτε τα ΕΚΑΜ. Αν τολμήσουν, θα βγουν Καλάσνικωφ. Αν σκοτωθεί αστυνομικός, κρίμα το παλληκάρι. Αν σκοτωθεί Ρομά, Roma lives matter και μαύρο φίδι που έφαγε αστυνομικό και υπουργό.

Ποιοι κυρίως επλήγησαν από την παράδοση των οικισμών στις συμμορίες; Μα, οι νομοταγείς κάτοικοί τους! Μπορεί να ζητήσει την επέμβαση της Αστυνομίας μία γυναίκα που υφίσταται ενδοοικογενειακή βία; Ένα παιδάκι που κακοποιείται; Ένα κορίτσι που θέλει να πάει στο σχολείο αλλά το παντρεύουν με το ζόρι; Αδιανόητο! Και όσο η ζωή των φιλήσυχων ανθρώπων γίνεται δυσκολότερη ενώ δίπλα παρελαύνει το χρήμα από το ανενόχλητο εμπόριο ναρκωτικών και την τοκογλυφία, τόσο περισσότερος κόσμος θα διαολίζεται με την σκέψη μήπως τελικά είναι το κορόιδο που κερδίζει τη ζωή του πουλώντας καλαμπόκι και Μαλλί της Γριάς στην παραλία.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13.10.2024