ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν χώρα αμφιβολία πως θα δυσκολέψουν προσεχώς τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ, όταν πέρα από τις «συνθέσεις», την «ενότητα», το πρόγραμμα του κόμματος -στη σύνταξη οποίου θα βάλει το χεράκι της και η Άννα Διαμαντοπούλου που θεωρείται κάτοχος «υψηλής τεχνογνωσίας» για ευρωπαϊκές λύσεις προβλημάτων- και το κύρος του Παύλου Γερουλάνου όπως αναδύθηκε, θα έλθει και η ώρα να απαντηθεί το μέγιστο των ερωτημάτων: Μπορούμε να νικήσουμε τον Μητσοτάκη;

Πώς; Με ποια ηγετική κουλτούρα; Με ποια δοσολογία από τις προτάσεις του Ανδρουλάκη και των άλλων υποψηφίων που συστρατεύονται;

Ακόμα και να συνεχίσουν εν πλήρει ομοψυχία στον κοινό στόχο οι τέσσερις πρώτοι της πρόσφατης εσωκομματικής εκλογής, οι διαφορές τους αλλά και η θρυλούμενη «έφεση» του επανεκλεγέντος ηγέτη σε εσωκομματικούς μηχανισμούς και σχήματα ελεγχόμενα κυρίως από στελέχη της δικής του τάσης, δημιουργούν σοβαρές αμφιβολίες.

Κατά μία ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος ο Ν. Ανδρουλάκης όχι απλώς νίκησε καθαρά αλλά θριάμβευσε αποστομωτικά αφού σηκώνοντας το γάντι και δεχόμενος να κριθεί εκ νέου από τη βάση του κόμματος και από τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά αφόπλισε αυτούς που μουρμούριζαν εδώ και έναν χρόνο πως «δεν είναι δυνατόν να διαλύεται και να σπαράσσεται από έριδες ο ΣΥΡΙΖΑ και εσύ από το ένα εκατομμύριο τουλάχιστον ψήφους που ήταν ‘στον αέρα’ πήρες ελάχιστες και δεν μπόρεσες να ξεπεράσεις το 13%».

Το «μυστήριο» εκλογικό σώμα το οποίο στην πρώτη Κυριακή με ένα εμφατικό 70% γύρισε την πλάτη στον Ανδρουλάκη σε μία εβδομάδα τον ανέδειξε νικητή με 60%!

Έτσι είναι όμως η πολιτική και η δημοκρατία -και σωστά- και σ’ αυτές τις αντιφάσεις πέφτουν συχνά τα κυρίαρχα εκλογικά σώματα και οι σοφοί λαοί.

Ο Ν. Ανδρουλάκης κατά μία άλλη ερμηνεία, εξουδετέρωσε ένα διαφαινόμενο ρεύμα για αλλαγή ηγεσίας ακριβώς διότι δεν υπήρξε απεναντί του ο ένας και πανίσχυρος αντίπαλος, αλλά τρεις!

Όλοι με δύναμη -συν, πλην κάτι- γύρω στο 20% και με ευδιάκριτες διαφορές μεταξύ τους στις προτάσεις και τον προγραμματικό τους λόγο.

Η νίκη Ανδρουλάκη, η δεδηλωμένη από τους ίδιους διάθεση των άλλων υποψηφίων να συνεργαστούν για ενδυνάμωση του ανοδικού ρεύματος για το ΠΑΣΟΚ που έφερε το πολυσυζητημένο ντιμπέιτ των έξι όπως και το αυξημένο ενδιαφέρον των πολιτών, μπορεί να είναι η αφετηρία προς την τελική εφόρμηση για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Στην πράξη όμως πως «σφυρηλατείται» η ενότητα, η συγκατοίκηση και ακόμα πιο πολύ, η «συνδιοίκηση» με έναν πρόεδρο που έμαθε αλλιώς;

Η μελέτη της νίκης Ανδρουλάκη δείχνει περίπλοκη λόγω και άλλων «λεπτομερειών»:

Την τελευταία εβδομάδα πριν ανοίξουν οι κάλπες του α’ γύρου φάνηκε πως την σκληρότερη κριτική δεν τη δεχόταν ο Ανδρουλάκης αλλά ο Χ. Δούκας (για το ότι «εκπροσωπεί» τους «συριζόστροφους» και «άφησε την Αθήνα να πνίγεται στα σκουπίδια» και η Α. Διαμαντοπούλου (επειδή κάποιοι την έκριναν ως… μη επαρκώς ΠΑΣΟΚα και ως μη πειστικά επικριτική κατά του Μητσοτάκη. Χώρια που στα κανάλια ακούστηκε και μία άλλη θεωρία, πως πολλοί ψηφοφόροι του Γερουλάνου φοβήθηκαν τη «συριζοποίηση» του ΠΑΣΟΚ αν νικούσε ο Δούκας.

Η επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ συνοδεύεται αναπόφευκτα και μετά την πιθανή νεα συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, από την πιθανότητα να αποκτήσει ο τόπος μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης πέρα από τον Μητσοτάκη.

Με τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του σε εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει σοβαρή ευκαιρία για υπερβάσεις -και του ίδιου του ηγετικού του προφίλ- που θα τον καταστήσουν «πρωθυπουργό εν αναμονή». Οι «τρεις» περιμένουν , με τον Δούκα να στέκεται σε ένα «stand by” λόγω του 40% που πήρε και τον Παύλο και τον Άννα να κινούνται στην κατεύθυνση της κριτικής στήριξης στην αρχή τουλάχιστον.

Τι θα τους προτείνει και θα «προσφέρει» ο επανεκλεγείς πρόεδρος για να πάρει αυτά που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να ενδυναμωθεί; Πολλά γράφονται, λίγα επιβεβαιώνονται προς το παρόν.

Η συγκυρία ευνοεί το ΠΑΣΟΚ γιατί η κυβέρνηση τρεκλίζει σε πολλά θέματα της καθημερινότητας και ένα τμήμα του ακροατηρίου της είναι εξοργισμένο.

Τα πάντα εξαρτώνται από τις ειδήσεις που θα δώσει ο Ανδρουλάκης και από τις πρωτοβουλίες που θα πάρει. Θα καταφέρει να κάνει ένα άλμα προς το μέλλον και θα ξεκολλήσει το ΠΑΣΟΚ από τη συνηθεια να ενδυναμώνεται με το «σταγονόμετρο»; Θα απαλλάξει το κόμμα από τον κομφορμισμό των «μηχανισμών» και την νοσταλγία του ‘80;

Σε πρώτη φάση αναμένεται δείγμα γραφής στο θέμα των «μεταρρυθμίσεων» στις οποίες οι ψηφοφόροι της Διαμαντοπούλου και του Γερουλάνου δίνουν μεγάλη σημασία αλλά και η σταδιακή ,στα μόρφωση του σημερινού κόμματος σε κυβερνών ΠΑΣΟΚ.

Το κρας τεστ θα προκύψει όταν θα αναζητείται κυβερνητική λύση λόγω αδυναμίας του Μητσοτάκη να κρατήσει αυτοδυναμία.

Στην κόψη του ξυραφιού αναζητείται πειστικός και σύγχρονος εναλλακτικός λόγος.