ΑΠΟΨΕΙΣ

Τις τελευταίες ημέρες στελέχη της αριστερής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ θέτουν ζήτημα να μην πασοκοποιηθεί το κόμμα τους.

Μάλλον αργά ξύπνησαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 είναι ένα νέο ΠΑΣΟΚ, τόσο λόγω της προσχώρησης σημαντικών στελεχών του Κινήματος όσο και λόγω του ότι το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ψηφίζει από το 2012 τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά είναι πράγματα που τα γνωρίζει όλος ο κόσμος. Είναι δυνατόν να τα αγνοεί ο Ευ. Τσακαλώτος και η ομάδα του;

Δηλαδή τι πιστεύουν; Το 37% που έδωσε τη νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ, σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, είναι αριστεροί-μαρξιστές; Επιζητούν το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας;

Πιστεύει ο Ευ. Τσακαλώτος πως η πολιτική που άσκησε επί 54 μήνες ήταν μαρξιστική; Δεν συνειδητοποίησε πως συγκυβερνούσε με ένα μικρό κόμμα της άκρας δεξιάς;

Θα μπορούσα να θέτω σειρά από παρόμοια ερωτήματα, καθώς φαίνεται πως ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί την επιστροφή στις ιστορικές ρίζες του κόμματος. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα του χώρου της αποκαλούμενης ριζοσπαστικής αριστεράς.

Από το 2012 η ιστορική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε δυσαρμονία με τους ψηφοφόρους του κόμματός τους. Σκληροί μαρξιστές αυτοί, απλώς αντιδεξιοί και αντιμνημονιακοί οι ψηφοφόροι τους. Το βασικό πρόβλημα αυτών των ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μήπως και υποχρεωθούν να προχωρήσουν σε εκπτώσεις στις ιδέες τους, για να ικανοποιήσουν τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων τους.

Γιατί ένα κόμμα που βρίσκεται στο 4% έχει την πολυτέλεια να υποστηρίζει πολιτικές που καλύπτουν πλήρως τις ιδεολογικές αρχές του. Όμως ένα μαζικό κόμμα, ένα κόμμα εξουσίας, είναι υποχρεωμένο να κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς, ώστε να μην αποκοπεί από όλους αυτούς που το ψήφισαν.

Αυτό η ιστορική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν το αποδέχθηκε ποτέ. Μόνιμη επιδίωξή της ήταν -τουλάχιστον φραστικά- η διατήρηση της αριστερής φυσιογνωμίας του κόμματός της.

Ακόμα και όταν ασκούσαν σκληρές «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές, αυτό το γεγονός το δικαιολογούσαν με αναφορές στη λενινιστική τακτική.

Τελικά «χάθηκαν στη μετάφραση» κι έτσι έχασαν και τις εκλογές πριν από δύο μήνες.

Σήμερα, η αριστερή τάση του ΣΥΡΙΖΑ ξαναβρίσκεται στο σημείο μηδέν. Θέτει ουσιαστικά ζήτημα επιστροφής στην επαναστατική θεωρία και στις πρακτικές αριστερού ακτιβισμού.

Φαίνεται όμως πως οι απαιτήσεις της κοινωνίας είναι άλλες. Επιθυμεί την επιστροφή σε αυτό που ονομάστηκε κανονικότητα.

Οι πολίτες δεν θέλουν πειράματα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού ούτε την επιβολή των ακραίων ιδεολογημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Τα εκλογικά αποτελέσματα τεσσάρων αναμετρήσεων έδειξαν πως η πλειοψηφία των πολιτών επιζητεί μετριοπαθείς-φιλελεύθερες λύσεις.

Αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ στραφεί προς τα προτάγματα που υποστήριζε όταν ήταν κόμμα του 4%, τότε θα χαρίσει ένα σημαντικό μέρος της κεντροαριστεράς στον Κυριάκο Μητσοτάκη και θα τον καταστήσει απόλυτο άρχοντα του πολιτικού παιχνιδιού.

Όποιος αρνείται να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα και φαντασιώνεται ανύπαρκτες καταστάσεις, μετά βεβαιότητος, αποκόπτεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Έτσι σήμερα, όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνονται πως ο ζωτικός τους χώρος είναι αυτός που καταλάμβανε το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, οδηγούνται σε πλήρη πολιτική απομόνωση.

Αν θέλουν να παραμείνει το κόμμα τους στην κεντρική πολιτική σκηνή, οφείλουν να αντιληφθούν πως η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη λύση.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Σεπτεμβρίου 2019