ΑΠΟΨΕΙΣ

Η παρακάτω είδηση πέρασε στα ψιλά της εγχώριας επικαιρότητας: απευθυνόμενος σε προεκλογική συγκέντρωση, ο Τραμπ αφηγήθηκε ότι ηγέτης «μεγάλης χώρας» του ΝΑΤΟ τον ρώτησε κάποτε αν οι ΗΠΑ θα τους βοηθούσαν σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης, εφόσον αυτοί ήταν ασυνεπείς στις οικονομικές δεσμεύσεις τους έναντι της Συμμαχίας. Η υποτιθέμενη απάντηση του ήταν «όχι, δε θα σας προστάτευα, αντίθετα θα τους ενθάρρυνα να κάνουν ό,τι θέλουν. Πρέπει να πληρώνετε».

Το φαβορί του προσεχούς Νοεμβρίου είχε ξανακάνει παρόμοιες δηλώσεις κατά τη θητεία του, αν και όχι τόσο ωμές. Είναι βέβαια γεγονός ότι πλείστοι ανατολικοευρωπαίοι σύμμαχοι «πληρώνουν», δεδομένου ότι διαθέτουν τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ τους στην άμυνα (δέσμευση που ανελήφθη ομόφωνα). Ως εκ τούτου, ορισμένοι αναλυτές θεωρούν διαχειρίσιμη την εν λόγω θέση του υποψηφίου προέδρου.

Σύμφωνα με το σκεπτικό τους, εάν δεχτεί χερσαία επίθεση η ανατολική πτέρυγα, τότε οι Ευρωπαίοι θα σπεύσουν να την υπερασπιστούν, ενώ σε περίπτωση ρωσικής αεροπορικής εκστρατείας εναντίον της Κεντρικής Ευρώπης μοιάζει υπερβολικά απίθανο οι ΗΠΑ να συνδράμουν την Πολωνία αλλά όχι τη Γερμανία.

Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα εντοπίζεται στο αν ο Τραμπ απλώς επιδιώκει να οικοδομήσει μία πιο ισορροπημένη συμμαχική σχέση (όπου οι Αμερικανοί θα παραμείνουν αφοσιωμένοι), ή αν τέτοιες μεγαλοστομίες αποτελούν συστηματική υπονόμευση της βορειοατλαντικής ενότητας, με τελικό στόχο τη ρήξη. Δύσκολη η απάντηση, αν κρίνουμε από τις αντιφάσεις του για την πεισματικά αγωνιζόμενη Ουκρανία: ισχυρίζεται ότι μπορεί να λύσει το… πρόβλημα πάραυτα, αλλά στην πράξη φαίνεται να θέλει να γονατίσει τη χώρα, στερώντας της ζωτικά όπλα και πυρομαχικά μέσω των φίλων του στο Κογκρέσο.

Όσο για το ΝΑΤΟ, ένα πρωί ο Τραμπ θα μπορούσε κάλλιστα ν’ ανακοινώσει από το Οβάλ Γραφείο ότι όντως θα αδιαφορήσει για χώρα που δε δαπανά το 2% του ΑΕΠ, κατόπιν να πει ότι το 2% θα πρέπει ν’ ανέβει στο 3%, και στη συνέχεια να ισχυριστεί ψευδώς ότι όλες οι δηλούμενες δαπάνες είναι πλασματικές. Άλλωστε ήδη ψεύδεται ως προς την κατανομή της βοήθειας προς την Ουκρανία, ισχυριζόμενος ότι οι ΗΠΑ ξοδεύουν 10 φορές περισσότερα από την ΕΕ συνολικά, όταν στην πραγματικότητα ξοδεύουν λιγότερα. Εν κατακλείδι, δε θα ’ταν παράλογο αν υποθέταμε ότι ο Τραμπ προλειαίνει το έδαφος για πολιτική εγκατάλειψη της Ευρώπης και αντικινεζική σύγκλιση με τη Ρωσία.

Πάντως, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως και παλιότερα άλλα έλεγε κι άλλα έκανε • εκθείαζε τον Πούτιν χωρίς να διακόψει τη στρατιωτική στήριξη στο Κίεβο • ανήγγειλε εγκατάλειψη των Κούρδων μα δεν το έπραξε ποτέ • παίνευε τον Ερντογαν και ταυτόχρονα ισχυροποιούσε τους δεσμούς με την Ελλάδα • νυχθημερόν έκανε τον νταή στο Πεκίνο αλλά δεν προσέφερε κάτι ιδιαίτερο στην Ταϊπέι • προσέβαλε τους νότιους γείτονές του δίχως να θίξει της αμερικανομεξικανικές συναλλαγές • καταφερόταν συνέχεια κατά του Ιράν, μένοντας στα λόγια. Το βέβαιο λοιπόν είναι πως δεν πρόκειται να πλήξουμε γεωστρατηγικά το 2024.