Κβο βάντις;
Την ποίηση του Βάρναλη, που «δεν μύριζε ποτέ γάλα αλλά μπαρούτι από την αρχή», όπως έγραψε ο Μενέλαος Λουντέμης, επιστράτευσε γνωστός πανεπιστημιακός, συγγραφέας και πολιτευτής του ΣΥΡΙΖΑ, άνθρωπος χαμηλών τόνων σε μία ανάρτησή του περιγράφοντας τη σημερινή κατάσταση στο πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα που έκανε κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας:
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
Προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα.
Άλλοι πικραμένοι από την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει σήμερα το κόμμα υπό τον Στέφανο Κασσελάκη, ξεσπούν πάλι με τον στίχο του Νίκου Γκάτσου, «καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ» που τόσο χρησιμοποιήθηκε από ψηφοφόρους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και από τρολ, την επόμενη της εκλογικής συντριβής του 2023. Τότε ο υπαινιγμός αφορούσε στον λαό που… δεν ήξερε τι ψήφισε
Το ηθικό του στρατεύματος πάντως τότε και τώρα ήταν και παραμένει πολύ χαμηλό…
Αν είναι μία φορά αποφασισμένοι κάποιοι μέσα στο κόμμα να ρίξουν Στέφανο Κασσελάκη από την ηγεσία, άλλο τόσο και παραπάνω αποφασισμένος είναι ο πρόεδρος να παλέψει για να παραμείνει εκεί όπου εξελέγη με μεγάλη και καθαρή πλειοψηφία.
Αυτό το πείσμα και την τόλμη του Κασσελάκη ακόμα και συνοδευόμενα από γκάφες και προχειρότητες που προδίδουν την έλλειψη πολιτικής βαθιάς συγκρότησης, του τα αναγνωρίζουν ακόμα και εσωκομματικοί του αντίπαλοι άλλωστε.
«Να φύγει πριν διαλύσει τα πάντα» λένε οι μεν, «είμαι εδώ για να μείνω» απαντά ο πρόεδρος.
Στην τελευταία πράξη του δράματος πριν από λίγες μέρες ο νέος πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς εξελέγη με ισχνή πλειοψηφία ενώ στην κοινωνία έμειναν δύο πράγματα: Το ότι αδικήθηκε ο προκάτοχος Σωκράτης Φάμελλος που τα πήγαινε καλά και το ότι πια ο Κασσελάκης είναι πρόεδρος χωρίς πλειοψηφία αφού έχει του 17 από τους 35 βουλευτές.
Αυτή η διαρκής απόπειρα καθαίρεσης του Κασσελάκη που είναι πολυεστιακή, πιθανότατα θα συνεχιστεί όχι γιατί κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν καταλαβαίνουν ότι κατέστησαν χλεύη των ηττημένων, αλλά γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Οι πολιτικές διαφωνίες, το ψυχολογικό χάσμα, τα λόγια τα βαριά που ανταλλάσσονται μέσα στα όργανα και στα κανάλια, η απόγνωση σε προσωπικό επίπεδο κάποιων οι οποίοι δικαίως βλέπουν πως ίσως οδηγηθούν στο πολιτικό περιθώριο, δεν αφήνουν και πολλές πιθανότητες για «ενωτική έξοδο από την κρίση».
Οι ουδέτεροι παρατηρητές πάντως δυσκολεύονται να βρουν ποια είναι επιτέλους η κεντρική πολιτική διαφωνία που διχάζει σε τέτοιο βαθμό το κόμμα ενώ και το 15% των ευρωεκλογών δεν είναι μικρό υπό τις συνθήκες που επετεύχθη.
Αν σκεφτεί κανείς πως από το 2015 που μέσα στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρέθηκε κάθε αριστερής «καρυδιάς καρύδι», έφυγαν σταδιακά χιλιάδες μέλη, ψηφοφόροι και στελέχη φτιάχνοντας για πραγματικές πολιτικές διαφωνίες, νέα κόμματα (Λαφαζάνηδες, Βαρουφάκης, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Νέα Αριστερά κ.λπ.), δεν μπορεί να αποκλείσει την ερμηνεία πως ό,τι γίνεται σήμερα, γίνεται πια για το «πάπλωμα» και για τις κομματικές καρέκλες.
Τραγική ειρωνεία είναι πως αυτή η πολιτική κλωτσοπατινάδα εξελίσσεται και κλιμακώνεται ενώ ο Μητσοτάκης έχει πλέον κλονιστεί με την τελευταία δημοσκόπηση μάλιστα να δίνει στη ΝΔ μόλις 22,2%.
Το βασικό ερώτημα είναι «θα αντέξει ο Στέφανος Κασσελάκης;».
Τον περασμένο Φεβρουάριο, στο συνέδριο, σημειώθηκε μία ιδιότυπη «παρέμβαση» όταν ο τέως πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας κινήθηκε για να αλλάξει η ηγεσία, δηλαδή να φύγει ο Κασσελάκης.
Ο Στ. Κασσελάκης επέδειξε αντανακλαστικά και δείγμα της αποφασιστικότητας που πολλοί τώρα του αναγνωρίζουν και απέτρεψε τα σχέδια.
Το άλλο κρίσιμο ερώτημα είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες που καλούνται να απαντήσουν οι δημοσκόποι και οι πολιτικοί αναλυτές. Ποιοι ψηφίζουν σήμερα τον υπό τον Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ; Και πόσοι από αυτούς ήταν στη θρυλική εποχή της ανανεωτικής Αριστεράς του Λεωνίδα Κύρκου ή της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που ενεπνεύσθη ο Αλαβάνος;
Λίγοι ίσως, μετά από τόσες διασπάσεις και αποχωρήσεις. Το ότι το κόμμα, που ζει τουλάχιστον από τον Φεβρουάριο σε συνθήκες σύγχυσης και «εμφυλίου», δεν φλερτάρει με το παλιό 4% του Συνασπισμού, πιθανότατα να οφείλεται σε ένα 10%-12% παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που εδώ και 12 χρόνια ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχουν καμία διάθεση να επιστρέψουν στο κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, του «αψύ» Σφακιανού και του Παππά, για πολλούς δεν έχει μεγάλη σχέση με τις βασικές πολιτικές και κοινωνικές προτεραιότητες της ανανεωτικής Αριστεράς των τριών πρώτων δεκαετιών της Μεταπολίτευσης.
Το ΠΑΣΟΚ πέρα από αρχηγό θα ψάξει σε λίγες εβδομάδες και καλύτερο πολιτικό μέλλον από αυτό που του επιφύλασσε το αξιοπρεπές αλλά ισχνό 13%. Οι εξελίξεις μετά την εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ ίσως οδηγήσουν σε πιο ριζικές και βιώσιμες πολιτικές αποφάσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ και σε μία βίαια ωρίμανση. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 01.09.2024
