ΑΠΟΨΕΙΣ

Εκείνο που ξέρω είναι πώς στις αυτοδιοικητικές εκλογές ψηφίζουμε αυτούς που πιστεύουμε ότι θα ενδιαφερθούν για την πόλη μας. Θα την έχουν καθαρή, φωταγωγημένη, με την καλύτερη δυνατή παροχή υπηρεσιών κ.λπ. Και αυτόν που ψηφίσαμε τον θέλουμε δίπλα μας για όλη τη θητεία του, κάτι που δυστυχώς στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας δεν είναι κάτι το αυτονόητο. Υπήρξαν και στο παρελθόν φαινόμενα εγκατάλειψης θέσεως, όμως αυτό συνέβη προς το τέλος της δημαρχιακής τους θητείας. Αυτό δεν εξαλείφει το ατόπημα, είναι όμως ένα ελαφρυντικό.

Αυτό που έγινε με τον νυν δήμαρχο Αθηναίων νομίζω ότι δεν έχει προηγούμενο. Άφησε στα κρύα του λουτρού τους δημότες του, πριν καν συμπληρωθεί χρόνος από την εκλογή του, διότι θεώρησε ότι το αξίωμα του δημάρχου τού πέφτει λίγο. Πιστεύει πως έχει ικανότητες για να γίνει πρωθυπουργός. Και η φιλοδοξία είναι ίδιον του ανθρώπου, όμως πάντα υπάρχει και μία δεοντολογία, πάντα υπάρχουν και κάποιοι ηθικοί φραγμοί στις συμπεριφορές των δημοσίων προσώπων.

Υποθέτω ότι ο συγκεκριμένος αν δεν εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, θα επιστρέψει στα δημαρχιακά του καθήκοντα σα να μη συνέβη τίποτα. Σε αυτή την περίπτωση δεν ευθύνεται αυτός, αλλά ο νομοθέτης που θα έπρεπε να του το απαγορεύει. Αν υπήρχε μία απαγορευτική διάταξη πολύ θα το σκεφτόταν ο κάθε υπερφίαλος δήμαρχος να κάνει παρόμοιο άλμα, προσβλητικό για τους δημότες του.

Μερικές φορές κάθομαι και απορώ με το πώς λειτουργεί το μυαλό κάποιων ανθρώπων. Ο συγκεκριμένος θεωρεί ότι αδικείται όντας δήμαρχος Αθηναίων, δηλαδή να είναι ο πρώτος πολίτης του μεγαλύτερου δήμου της χώρας και διεκδικεί την αρχηγία ενός κόμματος που, εκτός δραματικού απροόπτου, δε θα κυβερνήσει στις επόμενες εκλογές. Μάλιστα, αν αυτός θελήσει να υλοποιήσει κάποιες πολιτικές συμφωνίες που συνήψε κάτω από το τραπέζι -όπως τον κατηγορούν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι- τότε μετά βεβαιότητος το κόμμα του θα γνωρίσει νέα κρίση. Θα μπορούσε να πω ότι εδώ ισχύει το «πού ρε Καραμήτρο», όμως δεν το λέω για λόγους αστικής ευγένειας.

Ευτυχώς εμείς εδώ στη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη δεν είχαμε την ατυχία να έχουμε δημάρχους με φιλοδοξίες πλανητάρχη. Όλοι, σεμνά και τα ταπεινά, προσπαθούσαν και προσπαθούν να κάνουν την καθημερινότητά μας καλύτερη. Πεζά πράγματα. Διότι τι είναι να σβήνεις ένα γκράφιτι μπροστά στην εξαγγελία ότι θα ρίξεις τη θερμοκρασία της πόλης σου κατά πέντε βαθμούς; Ή πόσο ταπεινό είναι να κάθεσαι και να σχεδιάζεις τα δρομολόγια των απορριματοφόρων του δήμου ώστε οι γειτονιές να είναι πιο καθαρές, αντί να υπόσχεσαι πως θα φυτέψεις 5.000 δέντρα; Ή σκεφτείτε έναν δήμαρχο της Θεσσαλονίκης να πιστεύει ότι αυτός θα λύσει τη μοναδική ελληνοτουρκική διαφορά που «σέρνεται» επί μισόν αιώνα και βάλε.

Ευτυχώς, όλοι ανεξαιρέτως οι δήμαρχοί μας, παρέμειναν στο πόστο τους μέχρι τέλους, πλην μίας περιπτώσεως, σεβόμενοι πρωτίστως τους Θεσσαλονικείς. Με αυτά που έγιναν και γίνονται στον δήμο της Αθήνας, που χρησιμοποιείται ως εφαλτήριο για υψηλότερους στόχους, θα πρέπει να είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι από το ήθος όλων των δημάρχων μας. Τους τιμήσαμε και μας τίμησαν και αυτό δεν είναι λίγο.