ΑΠΟΨΕΙΣ

Η σφοδρότερη εντύπωση που δημιουργείται για τον δήμαρχο Αθηναίων αυτόν τον καιρό είναι ότι βιάζεται. Σαν να θέλει να «κατοχυρώσει» κάτι στο εσωκομματικό παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ. Σαν να θέλει να φανεί «κάτι που μοιάζει με νίκη» η ήττα του από τον Ανδρουλάκη. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει αναλύοντας τις εκτιμήσεις «κύκλων του Δούκα». Επισήμως, δε διαφώνησε με αυτούς τους «κύκλους» ο δήμαρχος.

Οι «κύκλοι» εκφράστηκαν με διαρροή-επίθεση κατά των επιλογών του προέδρου στη νέα κατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων μέσα στο ΠΑΣΟΚ.

Είναι όλα αυτά προάγγελος μίας στάσης «σκληρού ροκ»;

Θα το δούμε τις επόμενες εβδομάδες.

Ίσως ο δήμαρχος Αθηναίων επιχειρεί να κάνει ένα άλμα υψηλότερα από τη φθορά και δεν θέλει να τον καταβάλει το «ουαί τοις ηττημένοις», ίσως θέλει να καταγραφεί τώρα που γυρίζει η μπίλια στο ΠΑΣΟΚ, ως ο νούμερο δύο στο κόμμα, επικαλούμενος το 40% που πήρε στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών.

Με τους αριθμούς δεν είχε άλλωστε πρόβλημα. Όταν, στον πρώτο γύρο πήρε ποσοστό 21,4% και ο Ανδρουλάκης πλησίασε το 30%, έσπευσε να υπαινιχθεί πως «το 70% εκφράστηκε θέλοντας αλλαγή ηγεσίας».

Ξέχασε όμως να πει ότι με το ίδιο σκεπτικό, το 79% στον πρώτο γύρο είπε πως δεν θέλει Δούκα στην ηγεσία.

Στον δεύτερο γύρο, κρίθηκαν ουσιαστικά η εναλλακτική πρόταση του δημάρχου απέναντι στο «αυτόνομο ΠΑΣΟΚ» του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο Δούκας έλεγε ότι όπως η συσπείρωση πέτυχε και τελικά κέρδισε τον δήμο της Αθήνας, έτσι θα μπορέσει να κερδίσει και τον Μητσοτάκη. Η πλειοψηφία όμως δεν πείστηκε.

Το σενάριο που ακούω για τους προσεχείς μήνες έχει ως εξής: Αν ο Νίκος Ανδρουλάκης, παρά τα ανοίγματα που επιχειρεί, δεν καταφέρει να κερδίσει τα ευρύτερα ακροατήρια, ώστε να γίνουν ψηφοφόροι του, τότε ο Δούκας μπορεί να επιδιώξει τη θέση του διαδόχου ως εκφραστής του άλλου πόλου μέσα στο ΠΑΣΟΚ, όπως είχε συμβεί πριν από τρεις δεκαετίες με τον Κώστα Σημίτη. Με αφορμή το θάνατο της σπουδαίας πολιτικού Βάσως Παπανδρέου, οι παλιότεροι θυμήθηκαν αυτές τις μέρες τις συναντήσεις των «τεσσάρων» (Σημίτης, Αυγερινός, Βάσω και Πάγκαλος) που γέννησαν αυτόν, τον άλλο πόλο, απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου.

Βέβαια υπάρχει πίσω από όλα αυτά και ο γνωστός «ελέφαντας στο δωμάτιο», οι «συριζόστροφοι», πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που αποτέλεσαν την κρίσιμη μάζα το 2015, για να εκτοξευθεί ο Τσίπρας στο 35% και τελικά να κυβερνήσει με τον Καμένο.

Ουκ ολίγοι από αυτούς, τώρα που εξαερώνονται τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και μαίνεται ο εμφύλιος με αφορμή τον Κασσελάκη, φέρονται να μην έχουν αντίρρηση να στηρίξουν μία -υπό ανέγερσιν-«πλατειά κεντροαριστερά» με κορμό τη βάση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό την νίκη επί του «Κούλη».

Αυτό τους φαίνεται προτιμότερο από το να πάνε στο ΠΑΣΟΚ της αυτόνομης πορείας, όπου μέγα τμήμα ψηφοφόρων που ουδέποτε εγκατέλειψαν το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας, θυμούνται με οργή τις ύβρεις περί «γερμανοτσολιάδων», που είχαν δεχθεί από κάποιους που μετακόμιζαν στον Τσίπρα.

Αυτούς τους «συριζόστροφους» φάνηκε να συσπειρώνει, υπό την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο Χάρης Δούκας.

Πάμε στα δημοτικά τώρα.

Ο Χάρης Δούκας είναι αρκετά ευφυής και μορφωμένος για να αντιληφθεί ότι πολλοί Αθηναίοι δεν βρήκαν επαρκείς τις εξηγήσεις του για την εμπλοκή του στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ, και για το πώς θα ανταποκριθεί στις πολλές υποχρεώσεις μιας full time σκληρής δουλειάς ως δήμαρχος Αθηναίων. Αν μέγα τμήμα της ενέργειας και του μυαλού του το κερδίζει το ΠΑΣΟΚ, γίνεται δουλειά;

Έχει Εξάρχεια και Μετρό, Στρέφη, σκουπίδια, τραπεζοκαθίσματα, γειτονιές που θέλουν πράσινο, καθαριότητα και ασφάλεια, χώρια ο εμβληματικός Παναθηναϊκός των εκατομμυρίων οπαδών, που θέλει γρήγορα την ανάπλαση και το γήπεδο στον Βοτανικό.

Κάποιοι θυμήθηκαν τον μακαρίτη Μιλτιάδη Έβερτ τον «μπουλντόζα», που άφησε το ίχνος του στο δήμο Αθηναίων, και αρκετά αργότερα διεκδίκησε την πρωθυπουργία ως αρχηγός της ΝΔ, αλλά έχασε από τον Κώστα Σημίτη το 1996.

Ως δήμαρχος όμως εισήγαγε καινοτομίες, προσάρμοσε την οργάνωση των οικονομικών του δήμου Αθηναίων σε ευρωπαϊκά πρότυπα, αλλά και δημιούργησε νέους χώρους πολιτισμού, όπως το Γκάζι, πρωτοστάτησε στην καθιέρωση της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας κ.λπ.

Όταν έγινε αρχηγός της ΝΔ και πήγε, για να νικήσει το ΠΑΣΟΚ, είχε να επικαλεστεί έργο στον δήμο.

Κλείνοντας τις σημερινές μας σκέψεις, πρέπει να μην ξεχνάμε πως ο Νίκος Ανδρουλάκης νίκησε. Όσο και αν αυτό δεν άρεσε σε πολλούς μέσα στο ΠΑΣΟΚ.

Σήκωσε το γάντι απέναντι στους αμφισβητίες του, εγγυήθηκε μία πολιτισμένη και σοβαρή προεκλογική περίοδο ενόψει των εσωκομματικών εκλογών, και τώρα έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να ερμηνεύσει τη βούληση της βάσης, και να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα και όχι του Δούκα ή του Γερουλάνου, δίνοντας όμως ρόλους στους άλλους υποψήφιους.

Και η μπίλια γυρίζει…