ΑΠΟΨΕΙΣ

Όσοι πέρασαν από την Αριστερά, ειδικά φέτος με τη συμπλήρωση 50 χρόνων Μεταπολίτευσης, θυμήθηκαν τις ογκώδεις συνελεύσεις και διαδηλώσεις, και βέβαια τα συνέδρια ως «κυρίαρχα όργανα», αλλά και τα «πολιτικά γραφεία», τις «κεντρικές επιτροπές», τις «πολιτικές γραμματείες», τους «δημοκρατικούς συγκεντρωτισμούς» και άλλες οργανωτικές δομές και «καταστατικές «αρχές», η επίκληση των οποίων δίνει στο κόμμα τη δυνατότητα να σε τραβά απ’ το μανίκι.

Έτσι λοιπόν, ακόμα και ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο, προφανώς εγωκεντρικό, ελλιπούς πολιτικής συγκρότησης και αγνώστων προς το παρόν προθέσεων μπορεί να γίνει συμπαθές στον δικό μας δημόσιο βίο της αβάσταχτης ελαφρότητας.

Αρκεί αυτό το πρόσωπο να πείσει ότι δέχεται «αντιδημοκρατικούς αποκλεισμούς» και «σταλινικής εμπνεύσεως χτυπήματα».

Πόσο συμπαθές και δημοφιλές μπορεί να γίνει αυτό το πρόσωπο θα φανεί στο χειροκρότημα, αρκεί βέβαια να γίνει η παράσταση με τα φώτα πάνω του και ο πρωταγωνιστής αυτός να ανέβει στη σκηνή.

Τώρα η παράσταση θα γίνει με μία υποψηφιότητά του στην οποία -χλωμό φαίνεται- αν υλοποιηθεί, οι δημοσκόποι του δίνουν προβάδισμα ή με την ίδρυση ενός νέου κόμματος;

Το «Kasselakis story» είναι εδώ και πολλούς μήνες ένα σίριαλ που έκοψε εισιτήρια και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου.

Ο ίδιος συγκινεί, χωρίς άλλο, ένα μικρό, αλλά διακριτό κομμάτι της κοινωνίας, που θεωρείται πολύ πιο μοντέρνο από το ακροατήριο λ.χ. του Πολάκη, την ώρα που οι δημοσκόποι πιστεύουν ότι ιδρύοντας καινούριο κόμμα, ένα 5% το έχει στο τσεπάκι του μαζί με μία θέση στα έδρανα της Βουλής.

Δε λείπουν, βέβαια, από τα σενάρια και οι γνώμες των κυνικών, που ρωτάνε πόσο να αντέξει ένας αρχηγός νέου κόμματος που δεν είναι βουλευτής χωρίς το οξυγόνο της κρατικής επιχορήγησης και των αναμετρήσεων στη Βουλή; Και πόσο θα αντέξουν επίσης, τα επόμενα δυόμισι χρόνια μέχρι τις κάλπες, όσοι σήμερα τον ακολουθούν;

Στον ΣΥΡΙΖΑ το έκτακτο συνέδριο καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Πολλοί πιστεύουν ότι η εκλογή προέδρου του κόμματος δεν θα γίνει άψογα και δημοκρατικά από τη βάση χωρίς τον Στέφανο Κασσελάκη μεταξύ των διεκδικητών της προεδρίας.

Ο αποκλεισμός από τις υποψηφιότητες του έκπτωτου πια προέδρου, τον οποίο όμως είχε επίσης εκλέξει η βάση του κόμματος, θα μείνει ως ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του πάλαι ποτέ πανίσχυρου κόμματος, το οποίο επί Τσίπρα, με την ώθηση του κλίματος των αγανακτισμένων πλατειών και των μνημονίων, έφτασε στο 36% και στην κυβέρνηση της χώρας.

Ό,τι και να γίνει στο συνέδριο, στο οποίο βέβαια η κομματική γραφειοκρατία δείχνει να μην αφήνει τίποτα στην τύχη του, ο Στέφανος έχει εγγράψει την υποθήκη του στο δημόσιο πιστεύω ως αδικημένος. Πόσο αδικημένος; Μα όσο δείχνει το γεγονός ότι τον ψήφισαν πολλές δεκάδες χιλιάδες μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ και τον καθαίρεσαν δυο εκατοντάδες -και αν…- ενός οργάνου που είναι κατώτερης ισχύος σε σχέση με το συνέδριο. Καλά ξεμπερδέματα δηλαδή.

Καθηγητές Νομικής και πολιτικοί επιστήμονες εγνωσμένου κύρους, έχουν τοποθετηθεί πάνω σ’ αυτό το διαρκές παράδοξο, που τροφοδοτεί το πολιτικό ρεπορτάζ στα κανάλια και φέρνει τηλεθέαση ως «ξεμάλιασμα στον ΣΥΡΙΖΑ», λέγοντας ότι με βάση το καταστατικό, ο Κασσελάκης θα έπρεπε να παραμείνει πρόεδρος και να οδηγήσει αυτός το κόμμα στο συνέδριο, όπου θα λυθούν όλες οι εκκρεμότητες και οι αμφιβολίες.

Στην απόφαση της Π.Γ. διαβάζουμε: «Μετά την παρέλευση της προθεσμίας για την υποβολή υποψηφιοτήτων για την προεδρία του κόμματος και σύμφωνα με τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, οι υποψηφιότητες προς έγκριση στο συνέδριο είναι των: Απόστολου Γκλέτσου, Παύλου Πολάκη, Σωκράτη Φάμελλου, Νίκου Φαραντούρη».

Το συνέδριο, που θα «εγκρίνει» τις υποψηφιότητες συνοδεύεται και από μία ακόμα «πιπεράτη» πινελιά, που δεν περνά απαρατήρητη στο πολιτικό ρεπορτάζ και έχει και ένα ταξικό χρώμα:

Εκτός από τους συνέδρους που θα είναι παρόντες στο χώρο που λειτούργησε ως νυχτερινό κέντρο, είναι και αυτοί που θα συμμετάσχουν ως κανονικοί σύνεδροι μέσω zoom κυρίως για οικονομικούς λόγους!

Μένει να δούμε πόσοι από τους οπαδούς του πρώην προέδρου θα σπεύσουν να γραφτούν στις οργανώσεις (Το Ο.Μ. που διαβάζετε τελευταία σημαίνει Οργανώσεις Μελών) και να εκλέξουν συνέδρους. Θα υπάρξει το «ξέσπασμα» της βάσης που προσδοκά ο Κασσελάκης, για να αναμετρηθεί με τους χιλιοτραγουδισμένους μηχανισμούς του κόμματος; Έλα ντε.

Όλα αυτά εξελίσσονται με την γνωστή παρουσία του «ελέφαντα στο δωμάτιο» που είναι ο- αγνώριστος σε σχέση με το παρελθόν του, της καυτής περιόδου 2015-2023-Αλέξης Τσίπρας.

Προφανώς, απαλλαγμένος από τις «αυταπάτες» της άγουρης κυβερνητικής του θητείας και με πυκνή αναφορά στην «εθνική» διάσταση των θεμάτων και προβλημάτων που θίγει, εμφανίζεται με ένα νέο πολιτικό πρόσωπο- προσωπείο.

Η πρόσφατη ομιλία του στην εκδήλωση που οργάνωσε το Ινστιτούτο του είναι αδιάψευστος μάρτυς των παραπάνω.

Οπαδούς έχει ακόμα πολλούς στο σημερινό-ισχνής, έστω δημοσκοπικής καταγραφής-κόμμα, όπως και περίσσευμα σεβασμού στο πρόσωπό του.

Μια καλή ιδέα είναι μαζί με το «Bella Ciao» να ακουστεί στο συνέδριο και το πασίγνωστο ρομαντικό τραγούδι που έχει στο ρεφρέν το στίχο «σ´ όλα υπάρχεις και πλανιέσαι, δεν ξεχνιέσαι».

Και όλοι θα καταλάβουν…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 03.11.2024