Αυτοδυναμία ή συνεργασία…
Στην εβδομάδα που μας πέρασε τέθηκε το κεντρικό πολιτικό δίλημμα των επόμενων εκλογών: Αυτοδυναμία της ΝΔ ή συνεργασία ΝΔ-ΚΙΝΑΛ. Συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα παραμείνει πιστός μέχρι το τέλος στη γραμμή που έχει χαράξει όλα αυτά τα χρόνια είτε παλιότερα ως βουλευτής είτε στη συνέχεια ως υπουργός είτε εδώ και 2,5 χρόνια ως πρωθυπουργός. Της σύγχρονης ευρωπαϊκής θεσμικής λογικής. Και αυτή εμπεριέχει και τις κυβερνητικές συνεργασίες.
Σας θυμίζω δύο παλιές ιστορίες. Η μία είναι γνωστή και γράφηκε κατά την εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ως προέδρου της Δημοκρατίας το 2015, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν ο μόνος βουλευτής της ΝΔ που είπε «όχι». Με άποψη μάλιστα για τις αδυναμίες του πολιτικού Προκόπη Παυλόπουλου. Η δεύτερη ιστορία δεν είναι ευρέως γνωστή και προέρχεται από την περίοδο που ήταν υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Ο θρύλος λέει ότι όταν η τρόικα πίεζε για περικοπές και εξοικονομήσεις ο τότε υπουργός Μητσοτάκης δε δίστασε να προτείνει την κατάργηση διαφόρων ΚΕΠ, μεταξύ των οποίων και της Καλαμάτας. Κόντρα στις τότε πιέσεις από το πρωθυπουργικό περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά που ως γνωστόν εκλέγεται εκεί.
Η τρίτη ιστορία καταγράφεται το τελευταίο διάστημα και αφορά όλο αυτό το εκλογικό πακέτο που τόσο ιντριγκάρει τους πάντες στην Ελλάδα. Πότε θα γίνουν οι εκλογές; Με τους τακτικιμσούς να δίνουν και να παίρνουν και τον Μητσοτάκη να παραμένει λογικός και θεσμικός.
Ο πρωθυπουργός βάζει εδώ και καιρό μια κόκκινη γραμμή σε όλους αυτούς που βλέπουν την πολιτική ως παιχνίδι ελιγμών και ως παίγνιο. Πως θα κάνουμε τον καλύτερο τακτικισμό έτσι ώστε να κερδίσουμε (και είναι πολλοί αυτοί που σκέφτονται έτσι και εντός της ΝΔ). Πως θα ντριπλάρουμε τον αντίπαλο, για να κερδίσουμε κυβερνητικό χρόνο ή τις εκλογές. Χωρίς να συνυπολογίζουν το χαμένο χρόνο από την κυβερνητική θητεία και τη χαμένη αξιοπιστία της πολιτικής όταν τη μία λες το άλφα και την άλλη το βήτα ή το ωμέγα. Όταν τη μία λες «εκλογές στο τέλος της τετραετίας» και μετά υλοποιείς το «εκλογές τώρα γιατί αλλάξαν οι συνθήκες». Πότε επικαλούμενος το προσφυγικό, πότε την πανδημία και πότε όπως τώρα το ουκρανικό.
Σε τι διαφέρουν άραγε όλοι αυτοί από τη χαλαρή αριστερή λογική του «όχι» στο δημοψήφισμα που έγινε «ναι» μετά;
Όσο για το δίλημμα του πρωθυπουργού φαίνεται λογικό. Είπε όχι στις εκλογές, όχι στην αλλαγή εκλογικού νόμου, αλλά ναι σε ενδεχόμενο συνεργασιών. Ποιων συνεργασιών; Αυτών που θα προσφέρουν πλειοψηφία. Με τη συμμετοχή της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ Το γιατί επέλεξε να αλλάξει τη στρατηγική της αυτοδυναμίας είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Πιθανώς γιατί θέλησε από νωρίς να πετάξει το μπαλάκι προς το ΚΙΝΑΛ, αποδυναμώνοντας έτσι και τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κακά τα ψέματα το ΚΙΝΑΛ είναι ο μοναδικός κυβερνητικός εταίρος που ταιριάζει σήμερα στη ΝΔ. Και ο οποίος θα πρέπει σύντομα να απαντήσει αν θα πορευθεί με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 03.04.2022
