ΑΠΟΨΕΙΣ

Μετά το «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» ο Ερντογάν αναβάθμισε τις απειλές του. Θα βομβαρδίσει την Αθήνα με αυτόν τον πύραυλο τον «Ταϊφούν» που ακόμα δεν έχει κατασκευαστεί. Και εμείς τρομάξαμε! Βέβαια, η τουρκική αντιπολίτευση τον ειρωνεύεται και τον προκαλεί, γιατί είναι μόνον λόγια. Η ελληνική κυβέρνηση καλά κάνει και δεν κλιμακώνει τη φραστική αντιπαράθεση, καθώς μία τέτοια πολιτική δε θα οδηγούσε πουθενά. Είναι δε ξένη προς κράτη που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωζώνη. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να καταγγέλλει στη διεθνή κοινότητα και στους διεθνείς οργανισμούς αυτές τις φραστικές απειλές και αυτή την επιθετικότητα, και αυτό ακριβώς κάνει.

Υπάρχει ένα μέρος των διαμορφωτών της κοινής γνώμης που υποστηρίζουν πως το τουρκικό κατεστημένο απλώς απειλεί και δεν έχει πρόθεση να προχωρήσει σε κάποιο στρατιωτικό επεισόδιο. Νομίζω ότι αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη και λειτουργεί εφησυχαστικά. Η Τουρκία θέλει να προκαλέσει πολεμικό επεισόδιο με την Ελλάδα, αλλά απλώς δεν μπορεί. Δεν μπορεί, γιατί δε γνωρίζει πώς θα καταλήξει. Και ως γνωστόν το τουρκικό κατεστημένο δε ρισκάρει, πάντα κινείται εκ τους ασφαλούς. Ας το κατανοήσουμε. Η «γαλάζια πατρίδα» μπορεί να υλοποιηθεί μόνον με πόλεμο, καθώς καμιά, μα καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να αποδεχθεί τα αναθεωρητικά σχέδια των τουρκικών ελίτ. Και τα ελληνικά νησιά φράζουν προς δυσμάς το δρόμο της «γαλάζιας πατρίδας».

Όπου ο τουρκικός στρατός πολεμά οι αντίπαλοι δεν είναι συγκροτημένοι στρατοί που ανήκουν σε συγκροτημένα κράτη, αλλά ομάδες μαχητών διάφορων κρατικών μορφωμάτων. Τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη και στο Βόρειο Ιράκ αυτή είναι η κατάσταση. Με την πατρίδα μας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και αυτό καθηλώνει τις τουρκικές ελίτ που είναι εκ της φύσεως τους επιθετικές και αναθεωρητικές. Γνωρίζουν πως προς τα δυτικά δε μπορούν να επεκταθούν και αν το αποτολμήσουν το τίμημα που θα καταβάλλουν θα είναι ιδιαίτερα υψηλό και το αποτέλεσμα αβέβαιο.

Να μην έχουμε καμιά αυταπάτη. Αν οι Τούρκοι μπορούσαν όντως «θα ερχόταν ξαφνικά ένα βράδυ». Το ότι δεν έρχονται σημαίνει πως η πολιτική της αποτροπής λειτουργεί αποτελεσματικά. Και γι’ αυτόν τον λόγο επιδιώκουν να αποδυναμώσουν την άμυνα στα νησιά μας προβάλλοντας το αίτημα της αποστρατιωτικοποίησής τους. Αυτή τη συνταγή τη δοκίμασαν το 1967 στην Κύπρο και πέτυχε. Εξαιτίας των λαθών της ελληνοκυπριακής ηγεσίας και της δικτατορικής κυβέρνησης απαίτησαν και επέβαλαν την απομάκρυνση της ελληνικής μεραρχίας κι έτσι η Μεγαλόνησος στερήθηκε μια σημαντική δύναμη πυρός. Ως γνωστόν, όταν δόθηκε η ευκαιρία μετά από εφτά χρόνια, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο με τα γνωστά αποτελέσματα.

Είναι αυτονόητο -και επ’ αυτού θα έπρεπε να υπάρχει εθνική σύμπνοια- πως οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να λειτουργήσει αποτελεσματικά η στρατηγική της αποτροπής. Δε νοείται επάνω σε αυτό το ζήτημα να υπάρχουν κομματικές αντιπαλότητες, τουλάχιστον από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου. Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό θα φανεί αν η αξιωματική αντιπολίτευση θα υπερψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες, ενώ θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό. Κάτι που γινόταν σε σταθερή βάση από τη Μεταπολίτευση και μετά.