ΑΠΟΨΕΙΣ

Στην προ δημοσκοπήσεων εποχή, στοιχειώδης δεξιότητα του πολιτικού ήταν να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσω της επικοινωνίας με την κοινωνία. Ύστερα τα αντανακλαστικά ατόνησαν και οι πολιτικοί κλείσθηκαν στο θερμοκήπιο με τους παρατρεχάμενους και τους «Φενταγίν» του Διαδικτύου. Και έτσι, άνθρωποι που πέρασαν μία ζωή στην πολιτική αδυνατούν να δουν αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια τους και χρειάζεται να τους το πουν οι δημοσκοπήσεις.

Χάλασε ο κόσμος εδώ και εβδομάδες, πρώτα με το περιστατικό στη νησίδα του Έβρου και έπειτα με την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, ότι οι κεντρώοι που το 2019 ψήφισαν Μητσοτάκη -Μητσοτάκη, όχι το παρελθόν της Νέας Δημοκρατίας- στρέφουν τα νώτα στην κυβέρνηση. Και αντιστοίχως, ότι στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ωριμάζει η ιδέα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην ψυχολογία αυτό λέγεται «προβολή της επιθυμίας πραγματικότητα» και θεωρείται διαταραχή. Ήρθαν οι δημοσκοπήσεις και έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους. Οι απώλειες της κυβέρνησης δεν αποτελούν ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και από πουθενά δεν προκύπτει ότι οφείλονται σε αναλγησία προς τους μετανάστες ή στις παρακολουθήσεις. Η κυβέρνηση χάνει δυνάμεις λίγο αλλά σταθερά τους τελευταίους μήνες, συνεπώς η λογική εξήγηση είναι ότι αυτό οφείλεται σε εξίσου σταθερές αιτίες. Είναι ο πληθωρισμός, οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ενέργειας, γενικώς οι εξελίξεις στην οικονομία. Δηλαδή αυτό που είπαν και οι δημοσκοπήσεις χωρίς να χρειαστεί να το πουν.

Ούτε χρειαζόταν να πουν οι δημοσκοπήσεις ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ κινδυνεύουν με εγκεφαλικό όταν ακούνε για «δημοκρατικό μέτωπο» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι που στήριξαν το ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο της αντιμνημονιακής αθλιότητας, αποστρέφονται τον ΣΥΡΙΖΑ για πολιτικούς, ηθικούς και αισθητικούς λόγους. Δεν διανοούνται να δώσουν το χέρι σε εκείνους που όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τις ευθύνες του για να σώσει τη χώρα, το 2010, στέκονταν (ή, ακόμη χειρότερα, πέρασαν) στο απέναντι πεζοδρόμιο, φίλησαν το χέρι του Τσίπρα και πετούσαν πέτρες στην τζαμαρία. Βέβαια, δεν το αντιλαμβάνονται αρκετοί που διαμορφώνουν την κεντρική πολιτική στο ΠΑΣΟΚ. Ή το αντιλαμβάνονται μεν αλλά έχουν τόσο καημό να επιστρέψουν στην εξουσία ώστε ο Πολάκης τους φτύνει και εκείνοι κάνουν πώς δεν καταλαβαίνουν. Θα μάθουν κάποτε ότι η ατμομηχανή μπορεί να φτάσει όπου την οδηγήσουν αλλά τα βαγόνια να έχουν σκορπίσει στο δρόμο.

Οι κεντρώοι, είτε ψήφισαν Μητσοτάκη είτε παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ, είναι πατριώτες και ρεαλιστές. Δεν έχουν εκχωρήσει την εκπροσώπησή τους σε εκείνους που ομιλούν στην Ελλάδα ως φιλελεύθεροι, υπερασπιζόμενοι την πολιτική των ανοικτών συνόρων ή αγανακτώντας με την ιδέα ότι η ΕΥΠ κάνει τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Αυτά τα ωραία και πονόψυχα λόγια θα μπορούσαν να σταθούν στην Ισλανδία αλλά εμείς ζούμε στην Ελλάδα και ό,τι εγγύτερο υπάρχει για μας στον δυτικό κόσμο είναι το Ισραήλ. Μία χώρα που απειλείται, προετοιμάζεται για να αμυνθεί, προστατεύει τα σύνορά της και οι μυστικές υπηρεσίες της είναι ορισμός της αποτελεσματικότητος χωρίς να λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Οι κεντρώοι, λοιπόν, αναρωτιούνται: Αποτελεί η Τουρκία εθνικό κίνδυνο; Εάν ναι, τι νόημα έχει η υπεράσπιση των συνόρων όταν όποιος μπαίνει σε μια βάρκα στον Τσεσμέ, πρέπει να φτάνει ανενόχλητος στη Χίο; Είναι δυνατόν να συζητάμε σοβαρά να ελέγχουν οι ΜΚΟ το Λιμενικό και την Συνοριοφυλακή; Θα επέτρεπε το Ισραήλ σε Νορβηγούς και Γερμανούς «ακτιβιστές» να παίζουν μαζί του την γάτα και το ποντίκι ή θα του έστηναν δακρύβρεχτες ιστορίες με ανύπαρκτους νεκρούς και εκείνο θα έμπαινε σε συζήτηση για τα ΚΑΕΚ; Πρέπει η χώρα να έχει μυστικές υπηρεσίες; Εάν ναι, με ποιους όρους θα γίνονται οι παρακολουθήσεις εάν όχι με άδεια ενός, δύο, πέντε, δέκα εισαγγελέων; Και εάν δεν παρακολουθούνται οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι δικαστικοί, τότε ποιοι πρέπει να παρακολουθούνται; Οι υδραυλικοί και οι επιπλοποιοί; Πάντως, η άρνηση χωρίς πρόταση σίγουρα δεν συγκινεί τους κεντρώους. Βεβαιωμένο!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 04.09.2022