ΑΠΟΨΕΙΣ

Διακόσια χρόνια συμπληρώνει την Πέμπτη η Ελλάδα από την εξέγερση του 1821. Μία χρονολογία σημαντική και η οποία για όλους μας είχε αποκτήσει στα σχολεία μία μυθική και επική διάσταση. Τσολιάδες, φουστανέλες, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Μιαούλης, Ψαρρά, Σουλιώτισσες, ναυμαχία της Σαλαμίνας, Μπουμπουλίνα: όλα αυτά αποτελούσαν πρόσωπα και τοπωνύμια που μας συνόδευαν ως πιτσιρικάδες και δημιουργούσαν συχνά στα μυαλά μας τεράστιο δέος.

Δεν θα μείνω στο παρελθόν. Γιατί από αυτό ποτέ δε ζήσαμε. Το χρήσιμο κοιτώντας προς τα πίσω είναι να μάθουμε από τα λάθη μας. Και η Ελλάδα είχε καλή απόδοση όταν έμεινε ενωμένη. Αντίθετα πληγώθηκε όταν κυριαρχούσε ο διχασμός.

Δε θα πάω στο πολύ μακρινό παρελθόν. Θεωρώ όμως ότι οι Έλληνες έδειχναν το καλό τους πρόσωπο όταν καλούνταν από την ιστορία να αντιδράσουν. Τότε ενώνονταν. Το έκαναν την περίοδο 1940-44 με την παλλαϊκή αντίσταση στη γερμανική κατοχή, το έκαναν και 30 χρόνια αργότερα με την ανατροπή της δικτατορίας, που αποτελεί άλλη μια πολύ σημαντική στιγμή στην πρόσφατη ιστορία μας που θα πρέπει να μας διδάσκει. Γιατί τότε στον στόχο της ανατροπής της χούντας συστρατεύθηκε το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού αλλά και του πολιτικού κόσμου. Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Γεώργιο Μαύρο, μέχρι τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Χαρίλαο Φλωράκη και τον Λεωνίδα Κύρκο, αλλά και τον κάθε απλό πολίτη.

Καλή στιγμή ήταν και η λύση του ζητήματος του πολιτεύματος με το δημοψήφισμα του 1974 όπου το 70% του ελληνικού λαού είπε όχι στην βασιλεία και ναι στην προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με αυτό το πολίτευμα πορευόμαστε από τότε μέχρι σήμερα και θεωρώ ότι καλά προχωρήσαμε. Αντίθετα όταν έπρεπε να δημιουργήσουμε είχαμε τα προβλήματα μας. Ας μείνουμε σε αυτό, μέρες που περνάμε…

Σήμερα μετά από μία δεκαετία στην οποία κυριάρχησε η δημοσιονομική κρίση, αυτό που είναι το μεγάλο ζητούμενο είναι το μέλλον και η πορεία της χώρας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας στα επόμενα χρόνια. Και εδώ ελπίζω να ακούσουμε κάποια οραματικά πράγματα από τα κόμματα, αλλά και την κοινωνία των πολιτών με αφορμή τη φετινή επέτειο.

Πυλώνες αυτής της πορείας μπορεί να είναι η Ευρώπη -που παρά τα προβλήματα της αποτελεί το σπίτι μας- και η ευρωπαϊκή συναντίληψη, ο εκσυγχρονισμός του κράτους, που για πολλά χρόνια θύμιζε την περίοδο της τουρκοκρατίας και που επιτέλους κατά την πρόσφατη περίοδο της πανδημίας έκανε πολλά βήματα προς τα εμπρός, η ανεκτικότητα και ο σεβασμός στο διαφορετικό, μια θέση που δεν θα γίνει εύκολη πλειοψηφική στην ελληνική κοινωνία.

Μακάρι με αφορμή τους εορτασμούς τα κόμματα να βρουν τον χρόνο να αναστοχασθούν. Κοιτώντας προς τα εμπρός να παρουσιάσουν την Ελλάδα του αύριο. Μακριά από κοκορομαχίες, αντιπαλότητες και ξιφολόγχες. Αυτές ήταν χρήσιμες πριν από 200 χρόνια. Όχι πια…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Μαρτίου 2021