ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι εικόνες έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλη την Ελλάδα. Με ελάχιστο ψάξιμο στο διαδίκτυο ο καθένας μπορεί να δει τον αχρείο που ποδοπάτησε τα νεογέννητα γατάκια κάπου στην Ερμού, και να τον καταγγείλει στις αρχές. Ευτυχώς η όψη του αποτυπώθηκε αρκετά καθαρά από τις κάμερες ενός παρακείμενου καταστήματος, με αποτέλεσμα η αστυνομία να γνωρίζει ήδη την ταυτότητα του.

Η τιμωρία αυτής της κτηνώδους πράξης εν πολλοίς θα οφείλεται σε ένα μέσο για την αναγκαιότητα του οποίου οι γνώμες μας διίστανται, παρά την επανειλημμένα διαπιστωμένη αποτελεσματικότητα του. Υπάρχουν όσοι ζητούν αυξημένη χρήση ηλεκτρονικών μέσων καταγραφής για την αντιμετώπιση όχι μόνο του βίαιου εγκλήματος μα και κάθε μορφής παραβατικότητας. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που εξεγείρονται και μόνο στο άκουσμα μίας τέτοιας προοπτικής. Αν και η πρώτη ομάδα πολιτών είναι μάλλον μεγαλύτερη, η ισχυρότερη φωνή της δεύτερης κατορθώνει να σαστίζει τους ανενημέρωτους πάνω στο θέμα και -το κυριότερο- να βραχυκυκλώνει τους πολιτικούς υπευθύνους.

Ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων εμφανίζονται να απεχθάνονται τις κάμερες επειδή δυσπιστούν απέναντι στον κρατικό μηχανισμό μα και σε οποιαδήποτε δομή πιθανώς σχετιζόμενη με αυτόν. Η συγκεκριμένη δυσπιστία εκδηλώνεται και με άλλους τρόπους, με απόρριψη κάθε είδους εμβολιασμού, με απαξίωση της επίσημης εκπαίδευσης, με άρνηση συμμετοχής σε έρευνες γνώμης αλλά και δημογραφικές, με προτίμηση στις συνωμοσιακές ερμηνείες γεγονότων έναντι των επίσημων, με συστηματική αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες, και φυσικά με αποφυγή ενημέρωσης των αρμοδίων αρχών για παράνομες πράξεις τρίτων, ακολουθούμενη από το κλασικό «εγώ ρουφιάνος δε γίνομαι».

Παραδόξως, οι προαναφερθέντες δείχνουν απροβλημάτιστοι για γιατροσόφια μηδαμινής αξιοπιστίας, για την παρακολούθηση από τη Google και το Facebook, για τερατώδη ψέματα «αντισυστημικών» πολιτικών και εκδοτών, για τις αμέτρητες καταγραφικές συσκευές σε μικρούς και μεγάλους ιδιωτικούς χώρους, για τον καθημερινό διασυρμό συνανθρώπων τους μέσω ανηλεούς κουτσομπολιού. Όλα αυτά δε τους ενοχλούν. Το μόνο που τους ενοχλεί είναι η δυνατότητα του επίσημου κράτους να επιτηρεί και στη συνέχεια να τιμωρεί. Θεωρούν εαυτούς τόσο εξέχοντες, ώστε εισαγγελείς, ανεξάρτητες αρχές, νομοθετικές διασφαλίσεις, κοινοβουλευτικός έλεγχος ν’ αδυνατούν να τους πείσουν πως η ιδιωτικότητά τους δεν είναι απροστάτευτη και πως η πολιτεία δε θέλει το κακό τους.

Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει χούντα εδώ και 48 χρόνια. Στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία κινδυνεύουμε περισσότερο από την αδράνεια των δυνάμεων του νόμου και της τάξης, παρά από τον υπερβάλλοντα ζήλο τους. Η σωστή αστυνόμευση των μεγαλύτερων πόλεων μας με τις παραδοσιακές μεθόδους είναι πλέον ανέφικτη. Η κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει το σχετικό προεκλογικό πρόγραμμα της και να μην ενδίδει στις φαιοκόκκινες τσιρίδες του ανορθολογισμού.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17-18.09.2022