ΑΠΟΨΕΙΣ

Πολλές φορές, σε μια προσπάθεια να εξηγήσω τη συστηματική περιφρόνηση της κοινής λογικής που βιώνουμε καθημερινά σε αυτήν τη χώρα, καταφεύγω σε διάφορες θεωρίες.

Οι συνωμοσιολογικές με τους ψεκασμούς, αν και θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις στο κομμάτι τουλάχιστον που συνδέει την επίδραση των χημικών ουσιών με τη λειτουργία του εγκεφάλου, δεν είναι του χαρακτήρα μου.

Επιμένω ότι συνήθως τα πράγματα είναι πιο κοντά σε αυτό που φαίνεται και όχι σε κάτι που κρύβεται. Αν δηλαδή μοιάζει με σκύλο, ακούγεται σαν σκύλος, κινείται σαν σκύλος τότε πιθανότατα είναι σκύλος και όχι μεταμφιεσμένη γάτα που τελείωσε τη σχολή «Τζέιμς Μποντ» των ζώων, προκειμένου να καταφέρει ακόμη ένα χτύπημα στον ελληνισμό, που βάλλεται από όλες τις παγκόσμιες δυνάμεις του κακού.

Υπάρχουν και οι θεωρίες που συνδέονται με το ελληνικό DNA, του οποίου τα χαρακτηριστικά εξασφάλισαν μεν τη μακραίωνη παρουσία της φυλής μας, ωστόσο λόγω προσμείξεων και συστηματικών αλλοιώσεων, που συντελέσθηκαν βάσει σχεδίου, δεν μπορεί πλέον να μας προστατεύσει.

Εξηγήσεις για τη νεοελληνική ιδιοπροσωπία δίνει και η προσέγγιση που αφορά τη γεωγραφική θέση της χώρας.

Σε αυτό το περίφημο σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης συναντιούνται και μοιραία μπλέκουν πολιτισμοί, κοσμοθεωρίες και άρα συμπεριφορές.

Αυτό που πολλοί θεωρούν προνόμιο, να είσαι δηλαδή αποδέκτης πληροφοριών και ερεθισμάτων από διαφορετικές πηγές, στην περίπτωση της χώρας μας μετατρέπεται σε μειονέκτημα καθώς θυμίζει πολλές φορές κάποιον που πατάει σε δύο βάρκες.

Έτσι μόνο εντύπωση δεν πρέπει να προκαλούν κοινωνικές συμπεριφορές που πάνε μια από τη μια πλευρά και μια από την άλλη, προκαλώντας ναυτία σε αυτούς που παρακολουθούν και σε αυτούς που σκέφτονται να… επενδύσουν.

Άφησα για το τέλος τη θεωρία που πιστεύω ότι είναι η πιο πλήρης, επειδή είναι δική μου.

Σύμφωνα με αυτήν, ο οδηγός της μηχανής που έρχεται από απέναντι περνά στο δικό σου ρεύμα, επειδή προσπερνά αυτοκίνητα και σε μουντζώνει γιατί δεν πηγαίνεις στην άκρη, ώστε να περάσει χωρίς καθυστέρηση, έχει πέσει θύμα παρεξήγησης.

Πιστεύει δηλαδή ότι έτσι μοιραζόμαστε δίκαια την άσφαλτο με τη λογική του 50/50, άσχετα αν με τον τρόπο αυτό διεκδικεί κομμάτι που ανήκει στον απέναντι.

Σκεπτόμενοι με τον ίδιο τρόπο, κάνουμε δουλειές, ψηφίζουμε, γενικώς υπάρχουμε.

Πρόκειται λοιπόν για παρεξήγηση. Αυτή είναι και η μόνη εξήγηση…