ΑΠΟΨΕΙΣ

Η νέα συνάντηση των αντιπροσωπειών της Ουκρανίας και της Ρωσίας φαίνεται ότι ήταν κάπως εποικοδομητική. Η ρωσική πλευρά άφησε να διαρρεύσουν οι προτάσεις που υπέβαλε η Ουκρανία γραπτώς, χωρίς να φανερώσει τις δικές της θέσεις. Και είναι απολύτως λογικό, καθώς αυτή είναι ο ισχυρός παίκτης. Ασχέτως των σημαντικών απωλειών, έχει κατακτήσει ουκρανικά εδάφη και η ρωσική υπεροπλία είναι συντριπτική. Τις τελευταίες ημέρες, όπως σημειώνουν εξειδικευμένα περιοδικά, παρατηρείται μία στασιμότητα στην προώθηση της στρατιωτικής βοήθειας που παρέχουν οι Δυτικοί στην Ουκρανία, καθώς ο ρωσικός στρατός με πυραυλικές επιθέσεις πλήττει και καταστρέφει τα κέντρα αποθήκευσης αυτού του εξοπλισμού που βρίσκονται στη δυτική Ουκρανία.

Στο διπλωματικό πεδίο η ουκρανική πλευρά φέρεται ότι αποδέχτηκε να καταστεί η Ουκρανία ουδέτερη χώρα. Βέβαια, το κρίσιμο σημείο είναι αν Ρωσία και Ουκρανία δίνουν στην έννοια της ουδετερότητας το ίδιο περιεχόμενο. Οι Ρώσοι πολύ δύσκολα θα αποδεχθούν μια ουδετερότητα υπό την εγγύηση και δυτικών δυνάμεων. Δηλαδή πολύ δύσκολα θα αποδεχθούν το ΝΑΤΟ, σε τελική ανάλυση, να εγγυηθεί την ουδετερότητα της Ουκρανίας. Προφανώς ο Βλαντιμίρ Πούτιν και οι συνεργάτες του κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους. Πιθανόν η κόκκινη γραμμή τους να είναι μια διαβεβαίωση και όχι εγγυήσεις.

Το άλλο μεγάλο αγκάθι είναι τι θα γίνει με την Κριμαία και την περιοχή του Ντονμπάς. Οι Ουκρανοί για την Κριμαία πρότειναν το πρόβλημα να διευθετηθεί μετά από 15 χρόνια, κάτι που ακούγεται εξωπραγματικό για τη ρωσική πλευρά. Ήδη την έχουν προσαρτήσει. Εξάλλου δεν έκαναν την εισβολή, δεν είχαν τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες για να κατοχυρώσουν το 2037 αυτό που κέρδισαν το 2014.

Την προηγούμενη Τετάρτη (30/3/2022) ο Σ. Λαβρόφ δήλωσε πως για τη Ρωσία τα ζητήματα της Κριμαίας και του Ντονμπάς είναι λυμένα. Είναι μία ρητή δήλωση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών που δεν αφήνει κανένα περιθώριο τα δύο αυτά ζητήματα να αποτελέσουν αντικείμενα προς διαπραγμάτευση. Από την άλλη την πλευρά δε θα βρεθεί Ουκρανός πολιτικός που θα νομιμοποιήσει με την υπογραφή του απώλεια ουκρανικού εδάφους.

Συνεπώς έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο για να καταλήξουμε σε πρώτη φάση σε μία εκεχειρία. Εντωμεταξύ ουδείς γνωρίζει ποιος είναι ο νέος επιχειρησιακός στόχος του ρωσικού στρατού. Θα αποσυρθεί από την περιοχή του Κιέβου; Στοχεύει να καταλάβει και την Οδησσό; Ή μήπως επιδιώκει να εγκλωβίσει την κύρια δύναμη του ουκρανικού στρατού -περίπου 70.000 άνδρες- που βρίσκεται στην Ανατολική Ουκρανία, δημιουργώντας μία λαβίδα με σύγκλιση δυνάμεων από τα μέτωπα του νότου και του βορρά; Και σε αυτήν την περίπτωση πώς θα αντιδράσουν οι ουκρανικές δυνάμεις για να μην περικυκλωθούν;

Τα σενάρια είναι πολλά και έτσι η αβεβαιότητα επιτείνεται. Και η αβεβαιότητα στα μέτωπα του πολέμου, φέρνει αβεβαιότητα και εκνευρισμό και στο μέτωπο της παγκόσμιας οικονομίας. Ήδη η Γερμανία και η Ισπανία μαστίζονται από υψηλότατο πληθωρισμό και μετά βεβαιότητος θα ακολουθήσουν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτόν τον πόλεμο είναι άγνωστο ποιος θα λυγίσει πρώτος. Η Δύση ή η Ρωσία.

Και υπάρχουν και κάποιοι Ολλανδοί και Γερμανοί οικονομολόγοι που μιλούν για πρωτογενή πλεονάσματα!