ΑΠΟΨΕΙΣ

Έχουν καταντήσει μονότονες και κουραστικές οι συνεχείς απειλές της Άγκυρας για τα ελληνικά νησιά. Τα ίδια και τα ίδια από τον Ερντογάν ως τον Ακάρ και τον Μπαχτσελί. Δεν αξίζει καν τον κόπο να τους πούμε το ηρωικό «μολών λαβέ». Δεν αξίζει να το χαραμίσουμε. Τους λέμε ένα «ελάτε να τα πάρετε» και πάμε παρακάτω.

Η Ελλάδα, μέλος της ευρωζώνης και της ΕΕ, δεν αντιδικεί στη διεθνή σκηνή με όρους μαχαλόμαγκα. Μιλά τη γλώσσα των πολιτισμένων κρατών, αλλά συγχρόνως προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα. Το τι κραυγάζει ο κάθε Τούρκος αξιωματούχος δεν θα πρέπει να μας αφορά, εφόσον βέβαια έχουμε μία ξεκάθαρη στρατηγική, δηλαδή ξέρουμε τι θέλουμε και κυρίως τι θα κάνουμε. Ούτε πανικοβαλλόμαστε ούτε εφησυχάζουμε, αλλά αφήνουμε «αυτούς που πρέπει», να κάνουν τη δουλειά τους. Απλά πράγματα.

Γνωρίζουμε εμείς, αλλά το γνωρίζει και η Τουρκία πως οι συσχετισμοί δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό έχουν αλλάξει. Εμείς, ευθύς εξ αρχής, ταχθήκαμε με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας στο ζήτημα της Ουκρανίας, η Τουρκία το παίζει δίπορτο, που στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει πως σπάει την πολιτική των κυρώσεων που επέβαλε η δυτική συμμαχία στη Ρωσία του Πούτιν.

Εδώ και καιρό ο Ερντογάν και ο κυβερνητικός εταίρος του ο Μπαχτσελί έχουν εμπλακεί σε μία ρητορική που τους έχει παγιδέψει. Ανεβάζουν καθημερινά τόσο πολύ τους τόνους που και οι ίδιοι δε γνωρίζουν μέχρι πού θα φτάσουν. Γιατί άλλο να αμφισβητείς την κυριαρχία των νησιών στα λόγια και άλλο να προσπαθήσεις τις απειλές σου να τις κάνεις πράξη. Σε αυτήν την περίπτωση αναλαμβάνεις ρίσκα που δε ξέρεις πού θα σε οδηγήσουν.

Σήμερα, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οποιοδήποτε κράτος προχωρήσει σε μία παρόμοια επιθετική κίνηση θα γνωρίσει, πέραν όλων των άλλων συνεπειών, τη διεθνή απομόνωση. Στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία θα βρει απέναντί της την ελληνογαλλική συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής.

Γι’ αυτό και θα προσπαθήσει να χρεώσει στην Ελλάδα οτιδήποτε συμβεί. Θα προκαλέσει για να απαντήσουμε, ώστε εμείς να πιεστούμε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εφ’ όλης της ύλης. Αν θέλει η ηγεσία της Τουρκίας να προκαλέσει μία κρίση μόνον αυτήν την επιλογή έχει. Όλα τα άλλα που λέγονται και γράφονται για κατάληψη ελληνικού νησιού ή αποκλεισμού του, τα θεωρώ εκτός πραγματικότητας γιατί απλούστατα συνιστούν πράξεις πολέμου. Και ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα το ρισκάρει ο Ερντογάν, καθώς μπορεί να βγει στραπατσαρισμένος.

Ένα σοβαρό κράτος πρωτίστως επεξεργάζεται τις δικές του απαντήσεις στις προκλήσεις που θα δεχθεί και γνωρίζει με σαφήνεια μέχρι πού θα φτάσει την αντίδρασή του. Στον πόλεμο των 6 ημερών οι Ισραηλινοί έπαιξαν τα ρέστα τους από την πρώτη μέρα γνωρίζοντας πως δεν είχαν άλλη επιλογή, καθώς απέναντί τους είχαν στρατό τεσσάρων κρατών με σχεδόν δεκαπλάσια παρατακτή δύναμη.

Στην Ελλάδα φαίνεται πως η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία γνωρίζουν τι θα πράξουν και πώς θα απαντήσουν αν προκληθούν. Και όσο πιο ξεκάθαρες είναι οι θέσεις τους τόσο πιο αποτελεσματικά λειτουργεί η αποτροπή.