ΑΠΟΨΕΙΣ

«Ο άνθρωπος έχει το αυτόβουλο της ύπαρξής του», μας έλεγε κάποτε η δασκάλα στο μάθημα των θρησκευτικών στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. «Τον έπλασε ο Θεός, αλλά του έδωσε τη δυνατότητα να σκέφτεται και να έχει την ελευθερία και την ευθύνη των δικών του αποφάσεων», συμπλήρωνε όταν την κοιτούσαμε με το στόμα ανοιχτό, καθότι στην τρίτη δημοτικού τι να σου πει εσένα ένα «αυτόβουλο».

Κι αν σας ακούγονται πολύ… θρησκευτικά όλα αυτά, θα σας αναφέρω τον Βολταίρο, έναν από τους γνωστότερους διαφωτιστές, που έλεγε ότι, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή όχι με την άποψη κάποιου, σέβεται απέραντα το δικαίωμά του και να την έχει και να την εκφράζει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα της διχόνοιας και της ανακατωσούρας αυτό το αυτόβουλο οι μεν το ξεχάσαμε, οι δε μπορεί και να το παρά-επικαλούμαστε πολλές φορές.

Θέλω να πω το εξής: παρακολουθώ εδώ και πάρα πολύ καιρό στα social media αυτή την τεράστια συζήτηση που έχει ανοίξει μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, με «τσόντα» τους αρνητές, αλλά και τους γνωστούς «ψεκασμένους» που έχουν φτάσει μέχρι το σημείο να λένε ότι μας τοποθετούν με το εμβόλιο τσιπάκια στον οργανισμό για να μας ελέγχουν και άλλα τέτοια τρελά -τελοσπάντων τόσο τους κόβει τόσο λένε, άλλο είναι και όχι αυτό το θέμα μου.

Εντωμεταξύ όσο γράφω σκέφτομαι ότι χρησιμοποιώ τη λέξη συζήτηση και μετά γελάω μόνη μου, διότι δεν πρόκειται περί ανθρώπων που συνομιλούν, αλλά περί «αγελών» που βρίζονται μεταξύ τους, ενίοτε γίνονται χυδαίοι εκατέρωθεν, σηκώνουν το δάχτυλο, υψώνουν το φρύδι, είναι απόλυτοι και ακραίοι συχνά, χρησιμοποιούν χαρακτηρισμούς καθόλου συμβατούς με μια πολιτισμένη κοινωνία.

Προσωπικά, είμαι από αυτούς που εμβολιάστηκαν πρώτοι από όλους, στη σειρά μου. Ανέκαθεν ήμουν, είμαι και θα είμαι υπέρμαχος της επιστήμης και όλων όσα αυτή κομίζει στην ανθρωπότητα, έχοντας μάλιστα έναν αδελφό που ασχολείται χρόνια επαγγελματικά με την τεχνητή νοημοσύνη και μπορεί να μου αναλύσει τι είδους προϊόν είναι ένα τέτοιο εμβόλιο, δεν δίστασα ούτε στιγμή να το σκεφτώ και να μπω σε διαδικασία αμφισβήτησης.

Σίγουρα θεωρώ το εμβόλιο έναν τρόπο να αντιμετωπίσουμε, έστω εν μέρει, όλο αυτό που μας βρήκε, σέβομαι όμως και το δικαίωμα ενός άλλου ανθρώπου να μην θέλει να το κάνει για τους δικούς του λόγους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, και δεν είμαι εγώ που θα κρίνω τον απέναντί μου για τους δισταγμούς του.

Αυτό που με απασχολεί άλλο είναι, γιατί και τον τελευταίο καιρό προέκυψαν διάφορα θέματα τύπου ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων… Με αφορμή λοιπόν τη λέξη ευαισθησία αναρωτιέμαι: αυτή την υψηλή έννοια την εκφράζουμε όλοι απέναντι στους συνανθρώπους μας άραγε;

Μου έχει συμβεί προσφάτως να έχει έρθει καταπάνω μου άνθρωπος που με αγκάλιασε σφιχτά και με φίλησε (προφανώς με ειλικρινή αγάπη), καταλαμβάνοντάς με στην κυριολεξία εξ απήνης, και, εκ των υστέρων και… κατόπιν «εορτής» μου είπε ότι είναι ανεμβολίαστος, προσφάτως δε είχε κάνει και ένα ταξίδι στο εξωτερικό που μου το περιέγραφε με μεγάλο ενθουσιασμό, αλλά «μην αγχώνεσαι έχω κάνει self test» να καταλήγει.

Και διερωτώμαι: Αυτός είχε κάνει το self test, εγώ πάλι ούτε self ούτε rapid. Αν εγώ, παρότι εμβολιασμένη, έφερα τον ιό ποιός απ’ τους δυο μας θα είχε το μεγαλύτερο πρόβλημα; Εγώ θα το είχα σίγουρα, εκείνος θα το αποκτούσε και ίσως πολύ χειρότερα από εμένα κι έτσι, στην τελική, θα το είχαμε και οι δύο και δεν θέλω να σκέφτομαι και σε τι αποτέλεσμα ίσως να φτάναμε.

Εντέλει, αναγνωρίζω, συμφωνώ και επαυξάνω στο δικαίωμα κάποιου να κρατάει καλά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα -αυτής της στόφας είμαι άλλωστε κι εγώ-, όταν όμως όλο αυτό έχει να κάνει με την υγεία που είναι το ύψιστο αγαθό μας, δικαιούμαι ή δεν δικαιούμαι να γνωρίζω ποιός στο περιβάλλον μου είναι εμβολιασμένος και ποιός όχι, πιο πολύ για να προστατεύσω εκείνον και όχι τόσο τον εαυτό μου; Αυτά προς προβληματισμό… Και πέστε αν θέλετε επάνω μου να με φάτε!

Έτσι κι αλλιώς, όπως υπονόησα και πιο πάνω, ο φανατισμός και η στοχοποίηση δεν έλειψαν ποτέ από τούτη εδώ τη χώρα…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Οκτωβρίου 2021