ΑΠΟΨΕΙΣ

Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέχθηκε -όπως αναμενόταν- πανηγυρικά, με 261 ψήφους. Δεν είναι τόσο ο αριθμός των ψήφων όσο η ομόθυμη αποδοχή της προσωπικότητάς της από τα τρία μεγαλύτερα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου.

Όπως έχει γραφτεί κατά κόρον, αυτή είναι μία επιλογή με τη σφραγίδα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και δεν αναφέρομαι στο γεγονός πως η νέα Πρόεδρός μας έλκει την καταγωγή της από την κεντροαριστερά. Από το 1995 οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας ανήκαν σε διαφορετικό πολιτικό χώρο από αυτόν του πρωθυπουργού.

Αναφέρομαι κυρίως στο γεγονός πως είναι μία συγκροτημένη προσωπικότητα, γένους θηλυκού. Είναι προφανές πως το τελευταίο από μόνο του δεν θα αρκούσε.

Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να επιλέξει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα πολιτικό πρόσωπο. Κάποιον που έδωσε μάχες στην περίοδο των μνημονίων, επιβραβεύοντάς τον έτσι για τη στάση του. Κάποιον με πολιτική πείρα, που θα μπορούσε να τον συμβουλεύσει στα δύσκολα. Δεν το έπραξε.

Προτίμησε ένα πρόσωπο που δεν θα κουβαλούσε τις εντάσεις των πολιτικών αντιπαραθέσεων, που δεν θα είχε φθαρεί από τη δεκαετία των μνημονίων. Ένα πρόσωπο μακριά από κομματικές αντιπαλότητες.

Άλλωστε, η επιλογή ενός πολιτικού προσώπου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν θα επιτύγχανε, μέσα στο κοινοβούλιο, την υψηλή συναίνεση που επιτεύχθηκε στο πρόσωπο της κυρίας Σακελλαροπούλου.

Ο πρωθυπουργός με την επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου θέλησε να συμβολίσει πως η Ελλάδα γυρίζει σελίδα.

Βέβαια, οι συμβολισμοί στην πολιτική είναι χρήσιμοι, στο βαθμό που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Και αν το στοίχημα της επικοινωνίας το κέρδισε πανηγυρικά ο πρωθυπουργός, απομένει να δούμε αν θα κερδίσει και το στοίχημα της ουσίας.

Αν δηλαδή η επιλογή του θα συμβολίσει αυτήν τη νέα εποχή. Αν η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη συμπεριφορά της αποδείξει πως στέκεται μακριά από φανφαρονισμούς, στείρους βερμπαλισμούς και κενές περιεχομένου ρητορείες.

Από αυτά χορτάσαμε.

Στο βαθμό που οι εκάστοτε Πρόεδροι της Δημοκρατίας δεν έχουν δυνατότητες ουσιαστικών πολιτικών παρεμβάσεων, το μόνο που ζητούν οι πολίτες από αυτούς είναι η σοβαρότητα, η διακριτικότητα και ο λιτός λόγος και βίος.

Η πατρίδα μας πράγματι έχει ανάγκη να φύγει μπροστά, χωρίς όμως η συλλογική μνήμη να διαγράψει αυτά που έφταιξαν για τα σκληρά χρόνια των μνημονίων. Να φύγει μπροστά με πλήρη ενσυναίσθηση του παρελθόντος της. Και αυτό επιχειρεί να πράξει ο πρωθυπουργός.

Είναι ένα έργο δύσκολο, καθώς το πρόσφατο παρελθόν λόγω των εντάσεών του δύσκολα ξεπερνιέται. Υπάρχουν ακόμα ανοιχτά ζητήματα που έρχονται από αυτά τα ταραγμένα χρόνια.

Η κυρία Σακελλαροπούλου, εκ της θέσεως που κατείχε, δεν είχε καμιά σχέση με τα όσα έγιναν την περίοδο 2010-2019. Βρίσκεται στον προεδρικό θώκο χωρίς τα βάρη αυτής της δεκαετίας.

Ας της ευχηθούμε καλή δύναμη και λιτό λόγο και βίο!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26 Ιανουαρίου 2020