ΑΠΟΨΕΙΣ

Αυτήν τη φορά ο Τσίπρας έδειξε ένα αισθητά διαφορετικό πρόσωπο από ό,τι στο παρελθόν. Μίλησε σε ήπιο τόνο επί της ουσίας και απέφυγε τα πομπώδη λεκτικά σχήματα των προεκλογικών περιόδων. Τα μέτρα που εξήγγειλε και οι προτάσεις του στόχευαν κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, στον κόσμο της εργασίας, στη θεσμική θωράκιση των σχέσεων εργοδοτών-εργαζομένων. Κάτι τέτοιο δε συνεπάγεται δημοσιονομικό κόστος. Συνιστά επανακαθορισμό των εργασιακών σχέσεων σε πιο υγιείς βάσεις. Βοήθησε σ’ αυτό και η πολιτική της κυβέρνησης, που στο όνομα του εκσυγχρονισμού αγωνιούσε να μειώσει το εργοδοτικό κόστος, με κατάργηση του οκταώρου, μείωση υπερωριών, ευελιξία των εργασιακών σχέσεων και άλλα μέτρα, προκαλώντας εύλογη ανασφάλεια στον κόσμο της εργασίας. Σε αντίθεση με όλα αυτά, οι εξαγγελίες του Αλ. Τσίπρα υπήρξαν συνεπείς στην ενίσχυση των μικρών και μεσαίων στρωμάτων. «Οι τράπεζες στη χώρα μας δεν δανείζουν εκείνους που έχουν ανάγκη γι’ αυτό προχωρούμε σε αναδιάταξη του τραπεζικού μας συστήματος». Αυτή η φράση του δέχθηκε οξεία κριτική, ότι απευθύνεται σε χρεωμένους και αναξιοπαθούντες τους οποίους ενισχύεις όπως λένε με επιδόματα και όχι με δάνεια. Ο πληγείς όμως την περίοδο του κορονοϊού μεσαίος χώρος και ιδίως εκείνος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολουμένων θα δεχόταν ευμενώς μια τέτοια στήριξη έστω και αν η συμβολή του στην αύξηση του ΑΕΠ είναι υποδεέστερη εκείνης των μεγάλων επιχειρήσεων. Αλλά και για το ποσό του αφορολογήτου στις γονικές παροχές η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως καλύπτει πάνω από 90%του πληθυσμού. Το αφορολόγητο όμως τετραμελούς οικογένειας ποσού 3.200.000 ευρώ ορθά θεωρήθηκε ως φωτογραφική διάταξη με προφανή στόχευση την απαλλαγή του οικονομικά ισχυρού από τη συμβολή του στη δημοσιονομική στήριξη της χώρας. Μία τέτοια εικόνα επιδίωξε να αναδείξει ο Αλ. Τσίπρας, ότι η κυβέρνηση, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνά για λίγους και μόνο κατ’ ανάγκη κάνει παραχωρήσεις στα λαϊκά στρώματα. Άσχετα αν έγινε ή όχι πιστευτός είναι φανερό πως αναζητά με ρεαλισμό μια ήπια επιστροφή, τη δεύτερη ευκαιρία της αριστεράς. Γιατί ξέρει πως η κεντροδεξιά ήδη δοκιμάστηκε σε όλες της τις εκδοχές, τις εκφάνσεις και τις ιδεολογικές μεταμορφώσεις της.