ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι ΗΠΑ, όταν άρχισαν να συγκροτούνται -λόγω της απόστασης μεταξύ των περιοχών και του πληθυσμού που είχε διαφορετικές καταβολές- δυσκολεύτηκαν να γίνουν ενιαία οντότητα. Σε κάθε χωριό η εκλογή Δημάρχου και Σερίφη και η θεωρητική λειτουργία τοπικής συνέλευσης των κατοίκων θεωρήθηκε μία μορφή τοπικής και άμεσης Δημοκρατίας.

Κάθε ευρύτερη ενότητα-πολιτεία, διατήρησε τα κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά της και προσπάθησε να τεκμηριώσει την αυτονομία της! Επειδή 50 κράτη δεν μπορούσαν να υπάρχουν, η συγκρότηση της Ομοσπονδίας μετά την απελευθέρωση από την Αγγλία οδήγησε σε ένα μοντέλο όπου η άμυνα και η εξωτερική πολιτική είναι κεντρικά ορισμένη και τα υπόλοιπα -δηλαδή η οικονομία και η καθημερινότητα έχουν μεγάλους βαθμούς ελευθερίας ανά πολιτεία.

Αυτονόητα κομματικό σύστημα όπου ένα κόμμα έχει 50 πρακτικά διαφορετικά κόμματα -ένα σε κάθε πολιτεία- δεν μπορούσε να γίνει. Έτσι το κομματικό σύστημα των ΗΠΑ έχει δύο κόμματα που διακρίνονται κυρίως για τα κεντρικά ερωτήματα: ποιος είναι ο ρόλος των ΗΠΑ στο διεθνές περιβάλλον και ποιες είναι οι κεντρικές-κοινές κατευθύνσεις που θα εφαρμοστούν τοπικά στην οικονομία και την κοινωνική πολιτική. Και οι δύο Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι τοποθετούνται στη Δεξιά. Δεν θέλουν κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία, αλλά με διαφορές φυσικά επιλέγουν να μπορεί να υπάρχουν κάποιοι ρυθμιστικοί κανόνες. Στα κοινωνικά πάλι, οι μεν Δημοκρατικοί είναι προς τον φιλελευθερισμό και τα δικαιώματα, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι λίγο μακρύτερα προς αυταρχικές λύσεις.

Τα δύο αυτά στις πρόσφατες εκλογές έπαιξαν έναν συνδυαστικό ρόλο. Ο πολίτης, που νομίζει ότι η παρουσία ξένων που απασχολούνται σε δουλειές περιορίζει τα έσοδα του, επιλέγει αυτόν που ισχυρίζεται ότι θα τους διώξει! Προσέξτε, δεν μιλάμε μόνο για παράτυπους κ.λπ., αλλά ακόμη και για αλλοδαπούς (π.χ. Ευρωπαίους) με συμβάσεις εργασίας που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο απόλυσης.

Αλλά το κύριο ερώτημα είναι ο ρόλος των ΗΠΑ στο διεθνές περιβάλλον. Από τον σχηματισμό τους οι ΗΠΑ τοποθετούνται είτε υπέρ της εμπλοκής τους στον διεθνή ανταγωνισμό, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο, είτε υπέρ της εσωτερικής τους απομόνωσης. Μετά τον 1^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την περίοδο του μεσοπολέμου που ήταν καταστροφική, ο 2^ος Παγκόσμιος και η διαμόρφωση δύο μπλοκ εξουσίας και ο ψυχρός πόλεμος επέδρασαν, ώστε οι ΗΠΑ να προσπαθούν να «εξάγουν» τη Δημοκρατία σε αντίθεση με την κομμουνιστική πρόταση και να συγκροτούν διεθνείς ενώσεις κατά της ΕΣΣΔ. Όμως, η ήττα στο Βιετναμ και η ανάδειξη άλλων πόλων ξαναγύρισε τις ΗΠΑ στο αρχικό ερώτημα: κλεινόμαστε στον εαυτό μας, όπως κυρίως θέλουν οι Ρεπουμπλικάνοι ή συνεργαζόμαστε, διεκδικώντας την αρχηγία, όπως θέλουν οι Δημοκρατικοί.

Και σε αυτό το ερώτημα -το κύριο στην αμερικανική πολιτική- κέρδισε στις παρούσες εκλογές ο απομονωτισμός. Κλεινόμαστε, βάζουμε δασμούς, επιβάλλουμε μέτρα!

Θα δούμε τι θα γίνει, γιατί δυστυχώς σε μας, στην ΕΕ, το δεύτερο ερώτημα σε κάθε Κράτος θα παίξει κεντρικό ρόλο. Έχουμε μπροστά μας τη Γερμανία και τη Γαλλία προς εκλογές και ευτυχώς στις πρόσφατες Ευρωεκλογές οι δυνάμεις του απομονωτισμού δεν κυριάρχησαν.

Περαστικά μας! Είναι και σε εξέλιξη το διαλυτικό(;) συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ. Θα το δούμε την άλλη φορά!