Η συνταγή για έναν καλό δήμαρχο Θεσσαλονίκης
Πηγαίνω στον ίδιο κουρέα εδώ και πολλά χρόνια. Το μαγαζί βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και οι δύο ιδιοκτήτες του εκτός από καλοί χαρακτήρες και καλοί επαγγελματίες αποτελούν για μένα ένα καλό καφενείο. Κάθε φορά που πηγαίνω στο κουρείο παίρνω μια γεύση τι λέει ο κόσμος.
Στο τελευταίο κούρεμα πιάσαμε κουβέντα για την κατάσταση της πόλης. Τους είδα και τους δύο ότι τσίμπησαν μόλις τους ανέφερα το θέμα των πεζοδρομίων. «Εγώ έρχομαι από την Τούμπα κάθε ημέρα με τα πόδια και κυριολεκτικά είναι σα να περπατώ επάνω σε τεντωμένο σχοινί. Εδώ ένα χαλασμένο πλακάκι, που το πατάς και βρίσκεσαι στο έδαφος, εκεί μια τρύπα για ένα καλό στραμπούληγμα. Όποιος υποψήφιος δήμαρχος κατέβαινε στις εκλογές με το σύνθημα ότι θα αλλάξει όλα τα πεζοδρόμια της πόλης θα κέρδιζε άνετα», ήταν το τελικό συμπέρασμα της ανάλυσης του ενός, που έδειχνε συνεπαρμένος. Γιατί το θέμα τον καίει.
Πέρα από ποιος φταίει και ποιος δε φταίει για το σημερινό χάλι των πεζοδρομίων της πόλης το πρόβλημα «πεζοδρόμια στη Θεσσαλονίκη» είναι ΝΟ 1 στις σχετικές συζητήσεις των ανθρώπων του κέντρου. Με πρώτες και καλύτερες τις εκπροσώπους του γυναικείου φύλου που έχουν και το πρόβλημα που λέγεται περπάτημα με τα τακούνια, το οποίο κατά γενική ομολογία αποτελεί ένα επικίνδυνο σπορ στη Θεσσαλονίκη.
Ένα κομμάτι, λοιπόν είναι αυτό. Η απλή καθημερινότητα που χρειάζεται η Θεσσαλονίκη. Ο δήμος έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα αναπλάσεων σε πεζοδρόμια, αλλά σήμερα δεν είναι αυτό το θέμα μου. Δηλαδή το ποιος κάνει τι και ποιος έχει τις ευθύνες. Το ζήτημα είναι το αύριο. Και για ένα καλύτερο αύριο σημασία έχει πρώτον η καθημερινότητα της πόλης. Και καθημερινότητα σημαίνει καταρχήν το να μπορείς βγαίνοντας από το σπίτι σου να κυκλοφορείς άνετα ως πεζός. Αυτό σημαίνει καινούρια και πιο άνετα πεζοδρόμια.
Καθημερινότητα σημαίνει επίσης και καθαριότητα. Εκεί δυστυχώς από τότε που έφυγε ο Βαγγέλης Δημητρίου δεν έχω δει έναν αντιδήμαρχο που να διατηρεί την πόλη καθαρή.
Φυσικά για τον επιτυχημένο δήμαρχο δε φτάνουν μόνο αυτά. Γιατί εκτός από τα απλά χρειάζεται και όραμα. Και όραμα σημαίνει να κάνει πράγματα μετρημένα, που μέχρι να γίνουν θα ταλαιπωρήσουν τον κόσμο, αλλά όταν τελειώσουν θα τα θυμούνται οι επόμενες γενιές. Και ένα τέτοιο όραμα για τη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να είναι άλλο από την πεζοδρόμηση του κέντρου της. Ακούω τις αντιρρήσεις. Ότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ότι έχουμε μόνο τον ΟΑΣΘ ή ότι λείπουν τα πάρκινγκ. Το πρώτο εντός του 2023 και με την κατασκευή του μετρό θα εκλείψει. Το δεύτερο σιγά σιγά διορθώνεται, ενώ το τρίτο δεν ισχύει γιατί πάρκινγκ υπάρχουν . Απλά πρέπει να τα αξιοποιήσουμε καλύτερα.
Απλή λογική λοιπόν, αλλά και τόλμη. Ποτέ δεν έβλαψαν στον δημόσιο βίο…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 08.05.2022
