ΑΠΟΨΕΙΣ

Η Θεσσαλονίκη την προηγούμενη εβδομάδα βίωσε ένα εορταστικό πενθήμερο για όλα τα γούστα.

Για όσους θέλουν να θυμούνται νίκες, στις 26 Οκτωβρίου γιόρτασε την παράδοση της πόλης από την οθωμανική διοίκηση στον ελληνικό στρατό, που προέλαυνε νικηφόρα.

Για όσους συνδέουν την ιστορία της πόλης με την πίστη, γιόρτασε την ίδια ημέρα τον πολιούχο Άγιο Δημήτριο.

Για όσους θέλουν να τιμούν τον ηρωισμό και τη γενναιότητα απέναντι σε υπέρτερους εχθρούς, στις 28 Οκτωβρίου γιόρτασε το ΟΧΙ.

Για όσους θέλουν να τιμούν τη συμβολή της αριστεράς στη σύγχρονη ιστορία, στις 30 Οκτωβρίου γιόρτασε την αποχώρηση των Γερμανών και την είσοδο των ένοπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ.

Για την κάθε μία από τις γιορτές, πλην της θρησκευτικής, υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για το τι έγινε και πώς έγινε. Υπάρχουν διαφορετικές θεωρήσεις για το τι γιορτάζουμε.

Κάποιες ακραίες, κάποιες ανόητες, κάποιες γραφικές.

Όμως το ζήτημα είναι τι απομένει έπειτα από κάθε τέτοιο εορταστικό πενθήμερο. Τίποτε πλην των αργιών, που δίνουν την ευκαιρία για αποδράσεις και εκδρομές.

Προφανώς δεν θα μπορούσε να μένει κάτι άλλο.

Σε αυτήν την πόλη έχουμε παράξει πολλή Ιστορία, αλλά καταναλώνουμε περισσότερη, όχι για να μάθουμε, να συζητήσουμε, να δούμε πώς και τι έγινε, αλλά για να την εντάξουμε στην καθημερινότητά μας ως καύσιμο στις πολιτικές μας αντιπαραθέσεις.

Χρησιμοποιούμε την Ιστορία, δηλαδή το παρελθόν, για να αποκτούμε λόγους αντιπαράθεσης στον παρόν.

Άγονα αλλά χρήσιμα.

Ακόμη και τα αρχαία του σταθμού του μετρό της Βενιζέλου καταφέραμε να αποκτήσουν ρόλο διαχωριστικής γραμμής στο παρόν μας.

Αυτό με την Ιστορία πρέπει να σταματήσει. Προφανώς είναι ένα χρήσιμο πολιτικό εργαλείο για να έχουν την αφορμή διάφοροι «επιτόπου», όπως έλεγε παλιά ο Λαζόπουλος, να έχουν την ευκαιρία να πουν ορισμένες απίστευτες κοινοτοπίες με βαρύγδουπες εκφράσεις, που δεν σημαίνουν τίποτε και ενίοτε καταντούν γελοίες.

Αλλά δεν είναι χρήσιμο ούτε για την τιμή στα ιστορικά γεγονότα. Ούτε για το παρόν ούτε για το μέλλον.

Δεν είναι χρήσιμο για την ίδια την Ιστορία να αποτελεί μία καλή αφορμή για ένα εορταστικό πενθήμερο με τριήμερη αργία.

Ας συμπυκνώσουμε τις εκδηλώσεις τιμής σε μία μέρα Ιστορία κι όποιος θέλει ας κρατήσει το τριήμερο της εργασιακής αποχής...

Για να μη διαψεύσουμε και τις προσδοκίες του λαού.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Νοεμβρίου 2019